Verklaring van de secretaris-generaal van de VN ter afsluiting van COP27 in Egypte

Ik dank onze gastheren – de Egyptische regering en COP27-president Sameh Shoukry – voor hun gastvrijheid.

Ik wil ook Simon Stiell en het Klimaatveranderingsteam van de Verenigde Naties bedanken voor al hun inspanningen.

En ik breng hulde aan de afgevaardigden en leden van het maatschappelijk middenveld die naar Sharm el-Sheikh kwamen om leiders aan te sporen tot echte klimaatactie. Dat is wat we nodig hebben.

COP27 vond plaats niet ver van de berg Sinaï, een plaats die centraal staat in veel religies en in het verhaal van Mozes, of Musa.

Het is passend. Klimaatchaos is een crisis van bijbelse proporties.

De borden zijn overal. In plaats van een brandende struik staan ​​we tegenover een brandende planeet.

Vanaf het begin werd deze conferentie gedreven door twee overheersende thema's: rechtvaardigheid en ambitie.

Gerechtigheid voor degenen aan de frontlinie die zo weinig hebben gedaan om de crisis te veroorzaken – inclusief de slachtoffers van de recente overstromingen in Pakistan die een derde van het land onder water hebben gezet.

Ambitie om de 1.5 graadgrens levend te houden en de mensheid terug te trekken van de klimaatklif.

Deze COP heeft een belangrijke stap in de richting van gerechtigheid gezet.

Ik juich het besluit toe om een ​​schadefonds op te richten en de komende tijd operationeel te maken.

Het is duidelijk dat dit niet genoeg zal zijn, maar het is een broodnodig politiek signaal om het geschonden vertrouwen te herstellen.

De stemmen van degenen aan de frontlinie van de klimaatcrisis moeten worden gehoord.

Het VN-systeem zal deze inspanning bij elke stap ondersteunen.

Gerechtigheid zou ook verschillende andere dingen moeten betekenen:

Eindelijk de lang uitgestelde belofte van $ 100 miljard per jaar aan klimaatfinanciering voor ontwikkelingslanden waarmaken;

Duidelijkheid en een geloofwaardig stappenplan om de aanpassingsfinanciering te verdubbelen;

Verandering van de bedrijfsmodellen van multilaterale ontwikkelingsbanken en internationale financiële instellingen.

Ze moeten meer risico accepteren en tegen redelijke kosten particuliere financiering voor ontwikkelingslanden systematisch aantrekken.

Maar laten we duidelijk zijn.

Onze planeet bevindt zich nog steeds op de eerste hulp.

We moeten de uitstoot nu drastisch verminderen - en dit is een kwestie die deze COP niet heeft aangepakt.

Een fonds voor verlies en schade is essentieel – maar het is geen antwoord als de klimaatcrisis een kleine eilandstaat van de kaart spoelt – of een heel Afrikaans land in woestijn verandert.

De wereld heeft nog steeds een grote sprong voorwaarts nodig op het gebied van klimaatambitie.

De rode lijn die we niet mogen overschrijden is de lijn die onze planeet over de 1.5 graad temperatuurgrens brengt.

Om enige hoop te houden op 1.5, moeten we massaal investeren in hernieuwbare energie en een einde maken aan onze verslaving aan fossiele brandstoffen.

We moeten een energiestrijd vermijden waarin ontwikkelingslanden als laatste eindigen – zoals ze deden in de race om COVID-19-vaccins.

Verdubbeling van fossiele brandstoffen is dubbel probleem.

De partnerschappen voor een rechtvaardige energietransitie zijn belangrijke trajecten om de uitfasering van steenkool en de opschaling van hernieuwbare energiebronnen te versnellen.

Maar we hebben veel meer nodig. Daarom pleit ik zo hard voor een klimaatsolidariteitspact.

Een pact waarin alle landen zich extra inspannen om dit decennium de uitstoot terug te dringen in lijn met de 1.5-graaddoelstelling.

En een pact om – samen met internationale financiële instellingen en de particuliere sector – financiële en technische steun te mobiliseren voor grote opkomende economieën om hun transitie naar hernieuwbare energie te versnellen.

Dit is essentieel om de 1.5 graadgrens binnen handbereik te houden en iedereen zijn steentje bij te dragen.

COP27 wordt afgesloten met veel huiswerk en weinig tijd.

We zijn al halverwege tussen het Klimaatakkoord van Parijs en de deadline van 2030.

We hebben alle hens aan dek nodig om gerechtigheid en ambitie te stimuleren.

Dit omvat ook de ambitie om een ​​einde te maken aan de zelfmoordoorlog tegen de natuur die de klimaatcrisis aanwakkert, soorten tot uitsterven drijft en ecosystemen vernietigt.

De VN-biodiversiteitsconferentie van volgende maand is het moment om een ​​ambitieus mondiaal biodiversiteitskader voor het komende decennium aan te nemen, gebaseerd op de kracht van op de natuur gebaseerde oplossingen en de cruciale rol van inheemse gemeenschappen.

Ten slotte vereisen rechtvaardigheid en ambitie de essentiële stem van het maatschappelijk middenveld.

De meest vitale energiebron ter wereld is de kracht van mensen.

Daarom is het zo belangrijk om de mensenrechtendimensie van klimaatactie te begrijpen.

Voorvechters van het klimaat – geleid door de morele stem van jonge mensen – hebben de agenda in beweging gehouden tijdens de donkerste dagen.

Ze moeten worden beschermd.

Tegen hen allemaal zeg ik dat we uw frustratie delen. Maar we hebben je nu meer dan ooit nodig.

In tegenstelling tot de verhalen van het Sinaï-schiereiland kunnen we niet wachten op een wonder vanaf een bergtop.

Het zal ons allemaal kosten om elke dag in de loopgraven te vechten.

Laten we samen niet toegeven aan de strijd voor klimaatrechtvaardigheid en klimaatambitie.

We kunnen en moeten deze strijd om ons leven winnen.

Lees hier het hele verhaal ...