Schande over Hawaï. Nadat ze de opwarming van de aarde de schuld gaven van de branden op Maui in plaats van hun eigen wanbeleid, gaat de overheid toeristen nu straffen met een CO2-belasting – niet alleen voor accommodaties in hotels en vakantiewoningen, maar ook voor cruiseschepen. Als het zo doorgaat, kijkt de overheid nu ook naar de belasting op bootverhuur, strandlakens en tiki-fakkels. Het paradijs is verloren!

De BBB werd aangenomen te midden van geklaag uit alle mogelijke hoeken van het politieke spectrum. Senioren verwelkomden de vrijstelling van inkomstenbelasting voor sociale zekerheidsuitkeringen, en dienstverleners juichen de vrijstelling van fooien toe. Maar weinigen zagen, of maakten zich druk om, het paard van Troje dat er zomaar insloop met een gigantische lading technocratie, AI en biometrische surveillance. Dit is vergelijkbaar met de Patriot Act, die in 2001 overhaast werd aangenomen als een impulsieve reactie op de aanslagen van 9 september: de TSA werd opgericht en heeft ons sindsdien onder druk gezet.

Hoe is al dit afval – pure duurzame ontwikkeling, ook wel technocratie genoemd – in onze steden en staten verschenen? Antwoord: een voltallig spervuur ​​van VN-agenten. Ik daag je uit om op Google naar jouw stad en de woorden 'klimaatactieplan' te zoeken. Je zult geschokt zijn! Ik schat dat zeventig procent van alle steden al een formeel plan heeft, en nog eens twintig procent werkt eraan.

Nu de druk op de maatschappij toeneemt om "zelfmoord" te legaliseren, moeten we teruggrijpen naar de cultfilm "Soylent Green" uit 1973, met Charlton Heston (Robert Thorn) en Edward G. Robinson (Sol). Deze totaal dystopische film speelt zich af in een wereld die geteisterd wordt door schaarste en milieuvervuiling, waar de lijken van mensen worden gerecycled tot voedsel. Omdat Sol geen uitweg ziet, meldt hij zich bij het plaatselijke euthanasiecentrum.