Mijnbouw Kobalt offert Afrikaanse kinderen op het groene altaar van technocratie

KOBALT is essentieel voor moderne technologie. Allerlei elektronische apparaten vertrouwen erop, samen met andere elementen zoals lithium. Zonnepanelen en elektrische voertuigen (EV's) zouden niet zonder kunnen. Hoewel de aantasting van het milieu die gepaard gaat met zowel lithium- als kobaltwinning algemeen bekend is, zijn de problemen rond kobalt nog schrijnender vanwege de manier waarop het wordt gewonnen in de Democratische Republiek Congo.

Een nieuw boek, Cobalt Red: Hoe het bloed van Congo ons leven voedt, gepubliceerd in januari van dit jaar, beschrijft het menselijk leed, vooral van kinderen, die direct betrokken zijn bij de mijnbouw. Geschreven door een professor aan de Universiteit van Nottingham, Siddartha Kara, op basis van kennis uit de eerste hand die is opgedaan tijdens een bezoek aan Congo, is dit een boek dat verplichte lectuur zou moeten zijn voor elke lokale overheid die de Net Zero-agenda implementeert. (U kunt een recensie lezen hier). Professor Kara is een British Academy Global Professor en Rights Lab Associate Professor of Human Trafficking and Modern Slavery. Hij adviseert verschillende VN-agentschappen en tal van regeringen over anti-slavernijbeleid en de wet. We moeten hem serieus nemen.

Wat er in Congo gebeurt, is belangrijk omdat het de grootste producent van kobalt is, goed voor 70 procent van de wereldwijde productie. In 2022 was er een gerapporteerde output van 130,000 ton; de volgende grootste producent, Rusland, ontgonnen 8,900 ton.

In een tijd waarin er een groeiend besef is van de benarde situatie van de kinderen van de wereld, waarin meer mensen zich bewust worden van de Geluid van vrijheid (de film over kinderhandel), is het onmogelijk om wat er in Congo gebeurt te rijmen met het redden van de planeet door het gebruik van hernieuwbare energiebronnen en andere technologie. Het is onaanvaardbaar dat kinderen worden opgeofferd zodat wij in onze eigen kleine, door technologie ondersteunde ecobubbels kunnen leven.

En toch zijn er 'groene' gemeenten die deugd signaleren en opscheppen over hun gebruik van 'geschikte' technologie, waaronder zonnepanelen en elektrische auto's, die geen idee lijken te hebben van de ingeschiktheid van dergelijke technologie. Deze nep-groene gemeenten ontkennen zoveel. Ze zijn zich niet bewust van de geschiedenis van de klimaatwetenschap, van hoe het allemaal voortkwam uit de Club van Rome van de oligarchen in de jaren zeventig. In plaats daarvan willen ze ons laten geloven dat er tientallen jaren bezorgde wetenschappers waren die de mensheid waarschuwden voor klimaatverandering en dat de elites het vervolgens overnamen. Ze zijn zo moedwillig onwetend.

De verdraaiing van de geschiedenis van de klimaatwetenschap doet er toe, want zo zien we de bewuste manipulatie niet. Als het te duidelijk zou zijn dat miljardairs achter de hele zwendel zitten, zouden we misschien moeite hebben om de wetenschap te geloven. Op dezelfde manier mogen we niet weten dat de miljardairs activisten zoals XR financieren die de groenste van de 'groene' gemeenten op het goede spoor houden. Gemeenten dwingen zich te concentreren op het zogenaamde kwaad van fossiele brandstoffen en koolstofreductie, is een manier om de aandacht af te leiden van het nog grotere kwaad van kobaltwinning.

We zouden allemaal moeten eisen dat onze gemeenteraden hun eigen ecologisch beleid ontwikkelen; onafhankelijk van de druk van internationale miljardairs en hun activistische lakeien. We willen beleid dat integer is en oprecht om de planeet en haar mensen geeft. Niet het wrede en schadelijke beleid van de nep-greens die dansen op de melodie van de miljardairs die nergens om geven behalve om zichzelf. Persoonlijk zou ik meer dan bereid zijn om een ​​paar graden opwarming te accepteren (en geen COXNUMX-reductie, alsof dat toch enig verschil maakt) als ik wist dat dat een einde zou betekenen aan de uitbuiting van kinderen en de terugkeer van de flamingo's naar de gebieden waar het lithium komt van. Minder technologie hebben zou voor ons in het Westen geen ramp zijn. Het zou inderdaad een belangrijke stap kunnen zijn in het genezen van de schade die mensen hebben toegebracht aan de aarde en haar bewoners.

Lees hier het hele verhaal ...