Andrew Yang: Presidentiële kandidaat belooft 'Enlightened Technocracy'

Andrew Yang, een 44-jarige sympathieke technocraat, leidt een nogal grillige presidentiële run, gefuseerd met een litanie van beleidsvoorstellen elk aspect van het Amerikaanse leven aanpakken. Zijn beleid omvat het renoveren van verlaten winkelcentra als nieuwe openbare ruimtes, het beperken van smartphonegebruik bij kinderen, het doen herleven van oormerken in het wetgevingsproces, het maken van community college betaalbaar en Amerikanen betalen die verhuizen naar nieuwe gebieden voor banen. Met zijn nieuwe, geavanceerde merk politiek, zou Yang het perfecte tegengif kunnen zijn voor onze toxische status-quo die zich voedt met cynisme, minachting, tribalisme en vooral disfunctie.

De overkoepelende boodschap van Yang van positiviteit, medeleven en concrete beleidsvorming zou een welkome verstoring zijn van de weigering van Washington om de aangrijpende uitdagingen van de natie met betrekking tot gezondheidszorg, onderwijs en klimaatverandering aan te pakken. Met andere woorden, Yang combineert de beste aspecten van persoonlijkheid met beleidskarbonades, een waardevolle mix voor een presidentiële mededinger.

Yang heeft gewogen over allerlei onderwerpen die men niet zou verwachten van een conventionele kandidaat, van gratis huwelijk counseling om HBO-accounts vrij te maken om het land rond Game of Thrones te verzamelen. Aan de andere kant, Mr. Yang is helemaal niet conventioneel. Als ondernemer creëerde Yang meer dan 2,500-banen in Amerikaanse steden die leden aan de financiële crisis van 2008. Hij besefte toen dat de existentiële dreiging die armoede en rijkdomongelijkheid voedde automatisering was, een probleem dat het scheppen van banen alleen niet kon oplossen. Vervolgens bouwde hij zijn politieke campagne op een centrale boodschap: universeel basisinkomen. Dat betekent $ 1,000 per maand voor elke Amerikaanse volwassene. Periode.

Universeel basisinkomen klinkt misschien ondoorgrondelijk. Het is toch te ambitieus om elke maand bijna 300 miljoen mensen te subsidiëren? Niet zo, betoogt Yang. Betalen voor dit programma zou worden gerealiseerd door middel van een belasting over de toegevoegde waarde op bedrijven zoals Amazon, waarvan hij opmerkt dat het geen federale belasting heeft betaald, zelfs niet als de bedrijfsreus, de op een na grootste in de VS gevestigde werkgever in 2017, “de voorhoede is van automatisering ', aldus Nick Wingfield van de New York Times.

Terwijl Amazon nieuwe banen creëert in magazijnen voor mensen die door robots zijn ontheemd, vermoeden velen dat deze trend niet oneindig kan doorgaan omdat robots steeds intelligenter worden en steeds complexere taken kunnen uitvoeren. Bij het beschrijven van de trend van het scheppen van banen bij Amazon, verklaarde futurist Martin Ford: "Mijn veronderstelling is dat deze technologie uiteindelijk veel mensen in die magazijnen zal verplaatsen. Ik zou niet zeggen dat 's nachts enorme aantallen banen verdwijnen. Misschien is de eerste indicatie dat ze die mensen niet van de hand doen, maar het tempo van het scheppen van banen vertraagt. "

Zeker bedrijven als Amazon, Facebook en Google kunnen wat extra geld vinden rondslingeren in een tijdperk van hyper-geladen ongelijkheid en recordwinsten? Alphabet, het moederbedrijf van Google, heeft $ 80 miljard aan contante reserves, genoeg om Goldman Sachs te kopen. Dat cijfer stijgt naar $ 1.9 biljoen voor alle bedrijven. In tegenstelling tot eerdere tijdperken hebben bedrijven echter weinig prikkels om hun overtollige geld vandaag in de economie te investeren in uitbreiding van de bedrijfsactiviteiten of het creëren van nieuwe banen. Een belasting op de toegevoegde waarde op Silicon Valley om universeel basisinkomen te financieren, zou eenvoudigweg de overheid zijn die stappen doet om cruciale investeringen in Amerika te doen die entiteiten als Amazon, Google, Facebook en Uber momenteel niet bereid lijken te zijn.

Andrew Yang wijst er ook op dat een belasting over de toegevoegde waarde nauwelijks radicaal is, aangezien alle andere geavanceerde economieën deze in een bepaalde vorm hebben. Zijn voorstel, "Op zelfs de helft van het Europese niveau zou meer dan $ 800 miljard aan nieuwe inkomsten genereren." Als u nog steeds dacht dat UBI te extreem was, omdat het nog nooit eerder is geprobeerd, wijst Yang naar Alaska, waar elke ingezetene $ 1,000- $ ontvangt 2,000 per jaar van de enorme olie-inkomsten van de staat. Verder experimenten met universeel basisinkomen in Finland zien er positief uit, waar ontvangers van gratis geld meer geluk en vertrouwen in sociale instellingen meldden.

In de kern een belasting over de toegevoegde waarde, "zou de mensen geven een klein stukje van elke Amazon-verkoop, elke Google-zoekopdracht, elke robotmijl. 'Yang benadrukt dit beleid logisch omdat de opkomende tech-economie in toenemende mate zal worden ontworpen om een ​​klein handjevol winnaars te creëren en de rest van de samenleving economisch schade toe te brengen.

Degenen die geloven dat de vrije markt heilig is, kunnen nu wankelen en een dergelijk voorstel zien als een brutaal socialisme. Yang is het daar volledig mee oneens. Als ondernemer respecteert hij diep wat de vrije markt kan bereiken, en in tegenstelling tot zijn rivalen zoals senator Bernie Sanders, omarmt hij het kapitalistische label. Tegelijkertijd erkent hij dat ons huidige systeem van extreme turbo-geladen rijkdomongelijkheid slecht is uitgerust om de toenemende problemen aan te pakken waarmee gemiddelde Amerikanen de komende decennia zullen worden geconfronteerd. Kortom, Yang is een fervente, gepassioneerde pleitbezorger voor wat hij 'menselijk kapitalisme' noemt.

Dit 'humane kapitalisme' gaat in vele dimensies verder dan het universele basisinkomen. Yang steunt een 'BBP voor de 21^st eeuw. ”Het spiegelen van de VN menselijke ontwikkelingsindex, Zou het BBP van Yang kijken naar kritieke aspecten die wij als mens belangrijker vinden dan geld, zoals een schone omgeving, het welzijn van kinderen en geestelijke gezondheid.

Indien geïmplementeerd, zouden de voorstellen van Yang transformerend zijn voor de brede basis van onze samenleving. Ze zouden lijken op een fundamentele heroverweging van onze relatie met de Amerikaanse economie, die momenteel een recordgroei van het BBP kent en een lage werkloosheid kent, zelfs als de werkende tot de middenklasse en jongeren lijden onder de stijgende kosten voor huisvesting en gezondheidszorg en de oplopende particuliere schulden.

Ik zei dat Yang zichzelf presenteerde als een sympathieke kandidaat, en ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel opluchting zijn persoonlijkheid contrasteert met ons verdeeld, boos politiek landschap. De meesten van ons zijn een president beu die geobsedeerd is met het profiteren van zijn hardcore basis van 30% van de kiezers en zijn woede richt tegen de rest van het land. Yang heeft herhaaldelijk benadrukt dat hij een campagne van positiviteit, respect en outreach naar alle Amerikanen wil voeren. Inderdaad, hij heeft met succes outreach uitgevoerd aan supporters van president Trump. Hij beschouwt het midden van het land niet als ongeschoolde, racistische troepen zoals veel van de elites van onze natie dat doen. In plaats daarvan beschouwt hij hen, samen met de meeste Amerikanen, als benadeeld door de huidige economie, en heeft een helpende hand nodig. Ik vind die filosofie ronduit inspirerend.

Lees hier het hele verhaal ...