Andrew Yang promoot technocratie met nieuwe politieke partij

Bijna net zo gewoon als de erkenning dat Amerika's twee dominante politieke partijen complementaire bedreigingen vormen voor de republiek, zijn bloedeloze oproepen aan het slappe midden als alternatief. Als een uurwerk stellen slimme politieke figuren een lauw, middelmatig beleid voor waarvan ze om de een of andere reden denken dat het een gepassioneerd en verdeeld electoraat zal aanspreken. De laatste poging is de fusie van drie organisaties in een opnieuw opgestarte versie van Andrew Yang's centristische Forward Party, een beweging gebaseerd op de twijfelachtige premisse dat "elk probleem heeft een oplossing die de meeste Amerikanen (echt) kunnen ondersteunen. '

"De Verenigde Staten hebben dringend een nieuwe politieke partij nodig - een partij die de gematigde, gezond verstand meerderheid weerspiegelt", zei Yang, voormalig Democratisch presidentieel hoopvol, voormalig gouverneur Christine Todd Whitman (R-NJ) en voormalig vertegenwoordiger David Jolly (R) –Fla.) schreef in The Washington Post vorige week. “De achterhaalde feesten van vandaag hebben gefaald door zich te richten op de marge. Als gevolg hiervan hebben de meeste Amerikanen het gevoel dat ze niet vertegenwoordigd zijn.”

Whitman, moet worden opgemerkt, zat (en kan nog steeds zijn; de stervende organisatie heeft nog steeds een website) in de raad van bestuur van Amerikanen kiezen, nog zo'n centristische poging om de grote partijen uit te dagen. Die organisatie heeft de moeilijke taak volbracht om in een meerderheid van de staten op de stemming te komen voor de presidentsverkiezingen van 2012 vóór het byzantijnse benoemingsproces geen kandidaat kunnen kiezen.

Sindsdien is de tevredenheid over het pad van het land afgenomen, terwijl de polarisatie toenam. Politiek geweld is nu een echt onderdeel van het Amerikaanse leven. In deze gebroken omgeving zien de aanhangers van Forward Party kansen om een ​​nieuwe brede, niet-ideologische politieke partij op te richten.

"De meeste derde partijen in de geschiedenis van de VS kwamen niet van de grond, ofwel omdat ze ideologisch te smal waren of omdat de bevolking niet geïnteresseerd was", schreven Yang, Whitman en Jolly in de Post. "Maar kiezers roepen nu meer dan ooit op tot een nieuwe partij."

Gallup vindt zelfs dat een kale 13 procent van de Amerikanen is blij met de richting van het landEn een record 62 procent van de respondenten wil dat een derde partij Republikeinen en Democraten uitdaagt. Yang, Whitman en Jolly noemen deze steun instemmend met partijdige identificaties voor een andere partij als bewijs dat Amerika klaar is voor hun gematigde alternatief. Maar als je dieper graaft en mensen vraagt ​​wat ze willen van hun politieke vertegenwoordiging, zijn de gegevens, net als het land, gefragmenteerd.

“Het onderzoek vroeg Republikeinen en republikeinse onafhankelijken in welke richting ze de partij in de toekomst zouden willen zien bewegen. Een meerderheid van 40 procent wil dat de partij conservatiever wordt, terwijl 34 procent wil dat ze hetzelfde blijft en 24 procent gematigder wordt”, voegde Gallup eraan toe. "Democraten en democratisch georiënteerde onafhankelijken zijn gelijk verdeeld over de richting die hun partij moet uitgaan - 34 procent wil dat ze liberaler wordt, 34 procent gematigder en 31 procent blijft waar ze is."

Dat vertegenwoordigt mogelijk steun voor een centristisch alternatief, maar niet als de overweldigende voorkeur die supporters van Forward Party voor ogen hebben. Als die partij zou kunnen worden ingebouwd in een levensvatbare organisatie die toegang tot de stembus krijgt en daadwerkelijk kandidaten voordraagt ​​(in tegenstelling tot Americans Elect), zou het macht kies een kiesdistrict als het kiezers kan motiveren met split-the-difference-opvattingen over de weinige kwesties die partijleiders noemen.

"Wat wapens betreft, zijn de meeste Amerikanen het bijvoorbeeld niet eens met oproepen van uiterst links om alle wapens in beslag te nemen en het Tweede Amendement in te trekken, maar ze zijn ook terecht bezorgd over de aandrang van extreemrechts om wapenwetten af ​​te schaffen," Yang, Whitman , en Jolly betogen. “Wat klimaatverandering betreft, zijn de meeste Amerikanen het niet eens met de oproepen van extreem-links om onze economie en manier van leven volledig op zijn kop te zetten, maar ze verwerpen ook de ontkenning van extreem-rechts dat er zelfs maar een probleem is. Wat abortus betreft, zijn de meeste Amerikanen het niet eens met de extreemlinkse opvattingen over late abortussen, maar ze zijn ook gealarmeerd door de zoektocht van extreemrechts om de keuze van een vrouw strafbaar te stellen.”

Deze standpunten vertegenwoordigen allemaal vage, meh-achtige compromissen over zaken waar veel mensen gepassioneerd over zijn. De Verenigde Staten kunnen uiteindelijk een variatie van dergelijk beleid aannemen (eigenlijk is het dat al), maar de energie ligt volledig bij de activisten die echt om problemen geven, niet bij degenen die hun handen in de lucht steken en standaard een middenweg inslaan. En dat betekent niet dat het debat stopt; het argument gaat door zolang mensen erom geven.

De Forward Party belooft ook te pleiten voor veranderingen in het politieke proces, waaronder stemmingen met gerangschikte keuze, open voorverkiezingen en gemakkelijker stemmen. Dit kunnen al dan niet goede ideeën zijn (Reden's Scott Shackford heeft wees erop dat stemmen met gerangschikte keuze niet zo'n grote game-changer is als de fans suggereren). Maar deze voorstellen zijn het spul van wanhoop, het is onwaarschijnlijk dat ze een gepassioneerde achterban opbouwen.

Aanhangers van de Libertarische Partij, de Groene Partij en andere gevestigde maar niet bijzonder succesvolle derde partijen zouden de organisatoren van Forward Party zeker kunnen vertellen dat enthousiasme niet genoeg is. Maar het is zeker nodig om politieke organisaties op te richten en ze op de been te houden door jarenlange inspanningen en frustraties. Het is onwaarschijnlijk dat een lauwe toewijding aan het papperige midden zo'n energie ontketent.

Interessant is dat, terwijl Yang, Whitman en Jolly goedkeurend Gallup-peilingen citeren die een slecht gedefinieerde derde partij steunen, ze peilingen negeren die een veelbelovender pad bieden dan technocratische matiging. Amerikanen stemmen consequent groeiend wantrouwen in de federale overheid, meer vertrouwen in de lokale overheid, en een toenemende voorkeur dat staten nemen de leiding over DC bij het maken van beleid. In een tijd waarin mensen elkaar naar de keel vliegen over politiek, decentralisatie van de besluitvorming (bij voorkeur naar het individu) en het gemakkelijker maken om aan onwelkom beleid te ontsnappen door naar de volgende stad of staat te verhuizen - wat Ilya Somin van de George Mason University noemt "te voet stemmen“—kan de spanningen verminderen. Dat wil zeggen, het nieuw leven inblazen van federalisme en lokalisme zou aantrekkelijker kunnen zijn voor kiezers dan de zoveelste lege bewering dat we diep van binnen allemaal de voorkeur geven aan 'gezond verstand'-oplossingen die veel mensen als niets van dien aard beschouwen.

In interviews met Reden en elders komt Andrew Yang, de meest recente prominente van de Forward Party-organisatoren, over als een oprechte, oplossingsgerichte man. Maar het is niet duidelijk dat hij erkent dat Amerikanen met tegenstrijdige waarden en voorkeuren op verschillende manieren en volgens uiteenlopende regels willen leven. Die blindheid blijkt uit de bewering dat "elk probleem een ​​oplossing heeft die de meeste Amerikanen (echt) kunnen ondersteunen." Wat als we het niet eens kunnen worden over wat een probleem is? Wat gebeurt er als de oplossingen die door sommigen worden omarmd, anderen afstoten?

Zoals de meeste centristische technocraten, verwarren de organisatoren van de Forward Party het bestuur met een technisch probleem dat een paar aanpassingen vereist om het goed te laten werken. Maar regeren gaat gepaard met rommelige morele argumenten over het gebruik van dwang. Politiek debat gaat uit van voortdurende onenigheid, en als mensen het voldoende oneens zijn, zijn er misschien geen gemakkelijke oplossingen, laat staan ​​'gezond verstand'.

Lees hier het hele verhaal ...