Gro Harlem Brundtland is de moeder van duurzame ontwikkeling en heeft het beleid ontwikkeld dat heeft geleid tot de oprichting van Agenda 21 in 1992. Ze is ook lid van de Trilaterale Commissie en een fanatieke voorstander van de VN en duurzame ontwikkeling, ook bekend als Technocracy. ⁃ TN Editor
De Noorse toneelschrijver Henrik Ibsen schreef ooit: 'Een gemeenschap is als een schip; iedereen moet bereid zijn om het roer over te nemen. ”Omdat ons wereldwijde schip wordt opgegooid door de stormachtige en gevaarlijke wateren van klimaatverandering, moet ieder van ons klaar zijn om passend en realistisch leiderschap te tonen.
De late Kofi Annan eens zei dat klimaatverandering het 'existentiële probleem van onze tijd' is. Een golf van extreme weersomstandigheden afgelopen zomer - van bosbranden in Californië en Zweden tot overstromingen in India en droogte in Australië - laten zien hoe goed hij was. En, zoals Annan ook begreep, betekent het aanpakken van deze crisis niet alleen het beschermen van de economie of zelfs het milieu; het betekent ook het verdedigen van gerechtigheid, het behoud van de mensenrechten en het plegen van sociale solidariteit.
Al meer dan vier decennia motiveren deze waarden mijn werk om duurzame ontwikkeling op zowel nationaal als internationaal niveau te bevorderen. In de 1980s was ik als premier van Noorwegen voorzitter van de Wereldcommissie voor Milieu en Ontwikkeling, op uitnodiging van de toenmalige secretaris-generaal van de Verenigde Naties Javier Pérez de Cuéllar. De 1987 van de Commissie verslag, "Our Common Future", werd een mijlpaaldocument dat duurzame ontwikkeling onder de aandacht bracht van presidenten, premiers en financiële ministers wereldwijd. Het heeft de 1992-conferentie over milieu en ontwikkeling in Rio de Janeiro gestimuleerd en blijft de wereldwijde discussies beïnvloeden.
Vandaag schrijf ik als lid van The Elders, een groep onafhankelijke leiders opgericht door Nelson Mandela om te werken aan vrede, gerechtigheid en mensenrechten. Klimaatactie is een integraal onderdeel van de vooruitgang op al deze gebieden.
We weten wat er moet gebeuren. Koolstofdioxide-uitstoot moet worden belast en verminderd. De fossiele brandstofindustrie moet zijn subsidies afsluiten. En financiële steun moet worden verleend aan de minst ontwikkelde landen die het meest kwetsbaar zijn voor de gevolgen van klimaatverandering, ondanks dat ze bijna niets hebben bijgedragen aan het probleem.
Waarom worden deze stappen niet ondernomen? Met een paar betreurenswaardige en opvallende uitzonderingen, erkennen wereldleiders de realiteit van klimaatverandering. Ze zien de schade die extreme weersomstandigheden kunnen veroorzaken aan huizen, infrastructuur en middelen van bestaan, en ze horen de waarschuwingen van klimaatwetenschappers dat de omstandigheden alleen maar zullen verslechteren.
Maar een voldoende gedurfde klimaatstrategie vereist moed en politieke inzet van leiders. Bovendien moeten dergelijke strategieën voortdurend worden bijgewerkt om de veranderende sociaaleconomische realiteit te weerspiegelen - van globalisering en kunstmatige intelligentie tot een groter bewustzijn van gender- en rassendiscriminatie - om de steun van burgers, met name jongeren, te waarborgen.
Natuurlijk hebben gewone burgers - nogmaals, vooral jongeren - ook een verantwoordelijkheid om te helpen effectieve klimaatactie te bewerkstelligen. De uitdagingen waarmee de wereld wordt geconfronteerd, kunnen overweldigend lijken, maar de taak van de burgers is eenvoudig: betrokken zijn. Dit betekent dat ze hun eigen gedrag moeten veranderen, onder meer door te stemmen, meer actie van leiders moeten eisen en zelfs meer moeten doen om zichzelf te leiden.
In zijn verschroeiende studie over menselijke moed en lafheid, 'An Enemy of the People', schreef de Noorse dramaturg Henrik Ibsen: 'Een gemeenschap is als een schip; iedereen moet bereid zijn het roer over te nemen. ”Omdat ons wereldwijde schip door stormachtige en gevaarlijke wateren wordt gegooid, moet ieder van ons klaar zijn om leiderschap te tonen op een gepaste en realistische manier, zowel binnen onze lokale gemeenschap als op nationaal of internationaal niveau. niveau.
We hebben al grafieken die ons kunnen leiden naar veiligheid. De 17 UN Sustainable Development Goals, overeengekomen door alle 193 VN-lidstaten in 2015, hebben betrekking op alle onderling verbonden elementen van het menselijk leven en ontwikkeling, van gezondheid, onderwijs en milieu tot vrede, gerechtigheid, veiligheid en gelijkheid.
Lees hier het hele verhaal ...
wpDiscuz
De late Kofi Annan eens zei dat klimaatverandering het 'existentiële probleem van onze tijd' is. Een golf van extreme weersomstandigheden afgelopen zomer - van bosbranden in Californië en Zweden tot overstromingen in India en droogte in Australië - laten zien hoe goed hij was. En, zoals Annan ook begreep, betekent het aanpakken van deze crisis niet alleen het beschermen van de economie of zelfs het milieu; het betekent ook het verdedigen van gerechtigheid, het behoud van de mensenrechten en het plegen van sociale solidariteit.
Al meer dan vier decennia motiveren deze waarden mijn werk om duurzame ontwikkeling op zowel nationaal als internationaal niveau te bevorderen. In de 1980s was ik als premier van Noorwegen voorzitter van de Wereldcommissie voor Milieu en Ontwikkeling, op uitnodiging van de toenmalige secretaris-generaal van de Verenigde Naties Javier Pérez de Cuéllar. De 1987 van de Commissie verslag, "Our Common Future", werd een mijlpaaldocument dat duurzame ontwikkeling onder de aandacht bracht van presidenten, premiers en financiële ministers wereldwijd. Het heeft de 1992-conferentie over milieu en ontwikkeling in Rio de Janeiro gestimuleerd en blijft de wereldwijde discussies beïnvloeden.
Vandaag schrijf ik als lid van The Elders, een groep onafhankelijke leiders opgericht door Nelson Mandela om te werken aan vrede, gerechtigheid en mensenrechten. Klimaatactie is een integraal onderdeel van de vooruitgang op al deze gebieden.
We weten wat er moet gebeuren. Koolstofdioxide-uitstoot moet worden belast en verminderd. De fossiele brandstofindustrie moet zijn subsidies afsluiten. En financiële steun moet worden verleend aan de minst ontwikkelde landen die het meest kwetsbaar zijn voor de gevolgen van klimaatverandering, ondanks dat ze bijna niets hebben bijgedragen aan het probleem.
Waarom worden deze stappen niet ondernomen? Met een paar betreurenswaardige en opvallende uitzonderingen, erkennen wereldleiders de realiteit van klimaatverandering. Ze zien de schade die extreme weersomstandigheden kunnen veroorzaken aan huizen, infrastructuur en middelen van bestaan, en ze horen de waarschuwingen van klimaatwetenschappers dat de omstandigheden alleen maar zullen verslechteren.
Maar een voldoende gedurfde klimaatstrategie vereist moed en politieke inzet van leiders. Bovendien moeten dergelijke strategieën voortdurend worden bijgewerkt om de veranderende sociaaleconomische realiteit te weerspiegelen - van globalisering en kunstmatige intelligentie tot een groter bewustzijn van gender- en rassendiscriminatie - om de steun van burgers, met name jongeren, te waarborgen.
Natuurlijk hebben gewone burgers - nogmaals, vooral jongeren - ook een verantwoordelijkheid om te helpen effectieve klimaatactie te bewerkstelligen. De uitdagingen waarmee de wereld wordt geconfronteerd, kunnen overweldigend lijken, maar de taak van de burgers is eenvoudig: betrokken zijn. Dit betekent dat ze hun eigen gedrag moeten veranderen, onder meer door te stemmen, meer actie van leiders moeten eisen en zelfs meer moeten doen om zichzelf te leiden.
In zijn verschroeiende studie over menselijke moed en lafheid, 'An Enemy of the People', schreef de Noorse dramaturg Henrik Ibsen: 'Een gemeenschap is als een schip; iedereen moet bereid zijn het roer over te nemen. ”Omdat ons wereldwijde schip door stormachtige en gevaarlijke wateren wordt gegooid, moet ieder van ons klaar zijn om leiderschap te tonen op een gepaste en realistische manier, zowel binnen onze lokale gemeenschap als op nationaal of internationaal niveau. niveau.
We hebben al grafieken die ons kunnen leiden naar veiligheid. De 17 UN Sustainable Development Goals, overeengekomen door alle 193 VN-lidstaten in 2015, hebben betrekking op alle onderling verbonden elementen van het menselijk leven en ontwikkeling, van gezondheid, onderwijs en milieu tot vrede, gerechtigheid, veiligheid en gelijkheid.
Lees hier het hele verhaal ...