Niet gefinancierd: de 'Green Deal' van Europa dreigt in te storten

Als we één enkele tragische fout in de moderne geschiedenis van de Europese integratie moeten aanwijzen, dan is dat het moment ergens tijdens de eurocrisis waarop pro-Europeanen euro-obligaties en een fiscale unie opgaven. In plaats daarvan adopteerden ze Angela Merkel als hun nieuwe rolmodel, de pragmaticus-in-chief.

Wat hun benarde situatie nog tragischer maakte, was het verkeerde idee dat ze in het bezit waren van een slim en juridisch waterdicht financieringsmechanisme, dat aanleiding gaf tot het Sure-werkloosheidsherverzekeringsprogramma en later het herstelfonds.

FAZ vertelt ons vanmorgen waarom deze strategie niet werkt. De Commissie heeft een cijfer gegeven over de jaarlijkse kosten van de Green Deal, maar liefst 620 miljard euro. De Commissie heeft hiervoor zelf slechts 82.5 miljard euro uitgetrokken, via het sociaal klimaatfonds.

Je kunt hier en daar nog wat euro's toevoegen uit diverse andere potten, maar dit gaat niet in de buurt komen. Thierry Breton wilde een met schulden gefinancierd fonds van € 350 miljard voor groene investeringen, passend bij de omvang van de Amerikaanse wet op de vermindering van de inflatie. Dat zou het zware werk hebben gedaan. Maar dit werd vermoord door de lidstaten.

Toen de EU in 2020 het herstelfonds lanceerde, waren we sceptisch over de vraag of het een blauwdruk zou kunnen vormen voor toekomstige leningen. Er is simpelweg geen consensus in de EU voor een bestendiging van een financieel instrument dat uiteindelijk door de lidstaten zelf wordt veiliggesteld. Wat ook niet helpt, is dat de financiële markten geen topwaarderingen toekennen aan door de EU uitgegeven schuldpapier, om de simpele reden dat het niet soeverein is.

U kunt een aantal hypotheken verpakken in een onderpandschuld. Maar u kunt staatsschuld niet herverpakken of herclassificeren. Wat een soevereine lener kenmerkt, is de macht om via belastingen geld in te zamelen. Zolang de EU afhankelijk is van de vriendelijkheid van de lidstaten, is ze niet in staat om sommige van deze gigantische programma's te financieren. Wat de EU nodig heeft, durven we het te zeggen, is het echte werk: een euro-obligatie. Of anders moet het toegeven dat het bij gebrek aan geld niet zoveel kan doen als het wil.

De Green deal is niet het enige niet-gefinancierde programma. Het project voor een grotere geopolitieke rol voor de EU valt in dezelfde categorie. Daarnaast zijn er de kosten van de wederopbouw van Oekraïne, die de Commissie op 384 miljard euro per jaar schat.

Aangezien ze dit op geen enkele manier uit eigen middelen kunnen financieren, denken we dat er meer rook-en-spiegeltrucs op komst zijn. Geen prijzen om te raden waar dit de inhoud van de Green deal zal laten.

Lees hier het hele verhaal ...