Genetici zijn van plan de dodovogel van uitsterven te redden

Wetenschappers geloven dat ze een manier hebben gevonden om het dier dat het meest synoniem is met het uitsterven, de dodovogel, terug te brengen. Mocht hun poging succesvol blijken te zijn, dan zou dit de deur kunnen openen voor de wederopstanding van verschillende andere dieren waarvan men dacht dat ze allang verdwenen waren.

Een "de-extinctiebedrijf", bekend als Colossal Biosciences, heeft besloten om voor God te spelen en een "fout" van mensen recht te zetten door bewerkt DNA te gebruiken om een ​​zogenaamde proxy-versie van de dodo te maken, aangezien een exacte kloon niet mogelijk is. Mocht de recreatie succesvol blijken, dan zou de volgende stap zijn om de dodo opnieuw te introduceren in zijn oorspronkelijke leefgebied op Mauritius.

De oprichters van het bedrijf zijn van mening dat de herintroductie van de dodo het natuurbehoud en het ecosysteem van wilde dieren ten goede zal komen. Ze gaan echter niet in op het waarom.

Colossal Biosciences werkt ook aan het terughalen van andere bedreigde diersoorten, zoals de Tasmaanse tijger en de wolharige mammoet.

Hier is de verhaal van Vice met een volledige uitleg van het proces voor het "uitsterven" van de dodo en de vele uitdagingen waarmee Colossal Biosciences wordt geconfronteerd:

Colossal Biosciences, opgericht in 2021 door ondernemer Ben Lamb en Harvard-geneticus George Church, kondigde dinsdag aan dat het van plan is de dodo nieuw leven in te blazen en opnieuw in het wild te laten groeien, de iconische loopvogel die een krachtig symbool van uitsterven is geworden nadat hij als gevolg daarvan snel was uitgeroeid van menselijke inmenging op zijn geboorte-eiland Mauritius.

Colossal werkt al aan pogingen om de wolharige mammoet en de thylacine (ook bekend als de Tasmaanse tijger) uit te roeien en ze opnieuw in wilde habitats te introduceren. Tijdens dit proces hoopt het bedrijf baanbrekend werk te verrichten met nieuwe technologieën met toepassingen in de natuurbeschermingsbiologie en menselijke gezondheidszorg, om er maar een paar te noemen.

Nu heeft het bedrijf de dodo toegevoegd aan zijn de-extinctie-verlanglijstje en heeft Beth Shapiro, een evolutiebioloog aan de Universiteit van Santa Cruz, gevraagd om het project te steunen. Het team voorziet de terugkeer van een "proxy" -versie van deze eigenaardige vogel, dat wil zeggen een soort met bewerkt DNA in plaats van een exacte kloon, naar zijn oorspronkelijke leefgebied op Mauritius.

"Ik denk dat dit een kans is waar, gezien de door de mens veroorzaakte aard van het uitsterven van de dodo, de mens niet alleen de dodo terug kan brengen, maar ook kan herstellen wat er met delen van het ecosysteem is gedaan om ze opnieuw te introduceren," merkte Lamm op in dezelfde oproep. "Er zijn veel voordelen vanuit het oogpunt van natuurbehoud, in termen van wat we kunnen leren van herwildering."

De niet-vliegende vogel was zo uniek dat zijn naaste levende verwant de Nicobar-duif is, een kleurrijke vliegende vogel die er totaal anders uitziet dan zijn beroemde uitgestorven neef. Het bizarre uiterlijk onderscheidde de dodo praktisch vanaf het moment dat Europese ontdekkingsreizigers hem in de 17e eeuw tegenkwamen als een culturele curiositeit.

Nu gaan Shapiro en haar collega's de uitdaging aan om een ​​dodo-achtig dier aan elkaar te naaien met behulp van genomen die zijn gesequenced van echte dodo-exemplaren, evenals genomen van hun naaste verwanten, zoals de Nicobar-duif en de Rodrigues solitaire, een andere uitgestorven loopvogel die op het bijna eiland Rodrigues leefde. Het uitsterven van de dodo zal inderdaad moeten beginnen met reverse-engineering.

"Als een soort eenmaal is uitgestorven, is het echt niet mogelijk om een ​​identieke kopie terug te brengen," zei Shapiro. "De hoop is dat we ten eerste vergelijkende genomica kunnen gebruiken, zodat we ten minste één, en hopelijk meer, dodo-genomen kunnen krijgen die we kunnen gebruiken om te kijken en te zien hoe dodo's op elkaar lijken, en verschillen van dingen zoals de solitaire .”

Van daaruit zal het team "die vergelijken met de Nicobar-duif en andere duiven, en mutaties in dat genoom identificeren waarvan we denken dat ze een fenotypische impact hebben waardoor de dodo eruitzag als een dodo in plaats van als een Nicobar-duif", vervolgde ze. .

Het verkrijgen van de juiste genetische ingrediënten voor een dodo-proxy is slechts de eerste hindernis in wat een lange wetenschappelijke zoektocht kan zijn. De onderzoekers zullen ook moeten uitzoeken hoe ze een dodo-embryo in een ei kunnen krijgen, zodat een nieuwe generatie vogels succesvol kan uitkomen.

Zoals met veel opkomende gebieden, bevat de wetenschap van de-extinctie naast de technische uitdagingen ook veel ethische nuances. Tom Gilbert, directeur van het Centre for Evolutionary Hologenomics van de Universiteit van Kopenhagen, vertelde Motherboard dat proxy's voor uitgestorven soorten technisch misschien haalbaar zijn, maar dat is nog maar het begin van het gesprek.

"De vraag is eigenlijk: hoe dicht zal de proxy bij de uitgestorven vorm zijn?" zei Gilbert, die onlangs toetrad tot de adviesraad van Colossal, in een e-mail. “Dat is een veel moeilijkere vraag, en niet eenvoudig te beantwoorden, aangezien het de vraag oproept... wat meet je? Genomische gelijkenis? Fysieke gelijkenis? Gelijkenis in de niche die het vult/wat het doet, zelfs als het er niet hetzelfde uitziet (bijvoorbeeld als je een olifant in staat kunt stellen om in de kou te leven waar het zich gedraagt ​​als een mammoet... is dat genoeg??

"Om redenen die ik eerder in verschillende artikelen heb aangevoerd, denk ik dat het beste waarop we kunnen hopen iets is dat een equivalent is met betrekking tot de niche die het vult," vervolgde hij. “Dit roept de vraag op: is het het waard? Ook hier is het niet zwart-wit. Soms misschien, maar in andere gevallen is de omgeving misschien al zo veranderd dat de hoop op vrijlevende bevolkingsgroepen ver verwijderd is van wat er kan worden gedaan. Men moet bijvoorbeeld in gedachten houden hoeveel, relatief, menselijke onaangeroerde omgeving er nog over is.”

Er zijn andere dilemma's waarmee rekening moet worden gehouden als de dodo zou worden opgewekt. Het eerste dilemma is hoe de vogel te beschermen tegen een nieuwe uitsterving.

Dit vereist een aanzienlijke inzet van de Mauritius-regering om niet alleen de dodo te accepteren, maar ook de bereidheid om aanzienlijke straffen uit te vaardigen tegen stropers en trofeejagers. Iedereen met een brein kan zich de enorme waarde voorstellen van een iconische soort die weer tot leven is gewekt.

Zelfs met bescherming van de overheid zal de "uitgestorven" dodo nog steeds met dezelfde uitdagingen worden geconfronteerd door de invasieve dieren in het wild die in de eerste plaats hebben bijgedragen aan het uitsterven ervan. De krabbenetende makaken, ratten, katten en honden aasde op de dodo en zijn nakomelingen blijven op Mauritius. De dodo had geen verdedigingsmechanisme toen hij over het eiland zwierf.

Het tweede dilemma om over na te denken is dat hoewel de dodo geen bedreiging vormt voor de mensheid, er andere uitgestorven soorten zijn die dat wel zouden kunnen. Wat houdt wetenschappers tegen om te besluiten om de film Jurassic Park te realiseren en bijvoorbeeld de dinosaurussen terug te brengen?

Het terugbrengen van lang geleden uitgestorven soorten brengt veel te veel risico's met zich mee om de moeite waard te zijn. In plaats daarvan zouden wetenschappers hun inspanningen volledig moeten concentreren op het redden van de huidige bedreigde diersoorten.

Lees hier het hele verhaal ...