Flashback: het 'gejammer van wanhoop' van het transhumanisme voor onsterfelijkheid

Tde tijd van het ranshumanisme lijkt te zijn gekomen. De doelstellingen van de beweging en de meest prominente persoonlijkheden worden alom geprezen met lovende verhalen in de media, de wetenschappelijke onderzoeksprojecten die rijkelijk worden gefinancierd door de hyperrijken van Silicon Valley, en het potentieel (en de gevolgen) ervan worden steeds prominenter als Hollywood-verhaallijnen. Sterker nog, de beweging krijgt tegenwoordig zoveel positieve aandacht dat je zou denken dat haar utopische doelen echt haalbaar zijn.

Voor die paar lezers die misschien nog niet op de hoogte zijn van deze futuristische sociale beweging: transhumanisten proberen "de controle over de menselijke evolutie te grijpen" door de naakte kracht van biotech, cybertech en computertechnologie te gebruiken om de krachten van filmsuper-technologie in zichzelf te ontwikkelen. helden en bereiken uiteindelijk het leven zonder einde. Toen het transhumanisme voor het eerst voortkwam uit de hoge academies zoals Oxford en Yale, lag de focus op radicaal individueel herontwerp. Transhumanisten geloofden dat ze zichzelf genetisch konden veranderen om hun intelligentie exponentieel te vergroten of, laten we zeggen, havikgenen gebruiken om hun gezichtsvermogen radicaal te verbeteren. De samenleving zou, zo meenden ze, spoedig verdeeld worden tussen wat Princeton bioloog Lee Silver genaamd "naturals" - bijvoorbeeld de niet-verbeterde - en de superieure "gen-rijke" post-humans.

In de loop van de tijd werden de doelen van het transhumanisme nog ambitieuzer en grootser. Niet langer tevreden met het bereiken van buitengewone capaciteiten, verlegde de beweging haar primaire focus naar het vervullen van de eeuwenoude droom van onsterfelijkheid in de materiële wereld, waardoor een nieuwe betekenis werd gegeven aan de triomfantelijke verklaring van Paulus: “O dood, waar is uw angel? O graf, waar is uw overwinning?

Transhumanisten geloven dat naarmate de technologie steeds geavanceerder wordt, met name het onderzoek naar kunstmatige intelligentie (AI), er een moment - 'de singulariteit' - zal komen waarop de cascade van technologische vooruitgang zichzelf genereert, niet te stoppen en onbeheersbaar wordt. Dit crescendo van wetenschappelijke sprongen voorwaarts zal uitmonden in het eeuwige leven via de mogelijkheid om onze geest te uploaden naar computers. Eenmaal veilig in cyberspace kunnen transhumans voor onbepaalde tijd leven, misschien hun cyber-minds versmelten met anderen, worden gedownload in een cyborg, hun eigen cryogeen bevroren hoofden vastgemaakt aan nieuwe lichamen, of misschien in hun eigen klonen. De details kunnen een beetje troebel worden, maar Ray Kurzweil van Google gelooft die software-hemel zal tegen de jaren 2040 bij ons zijn.

En hier wordt de wanhoop van de transhumanisten het duidelijkst zichtbaar. Zie je, transhumanisme is overweldigend de obsessie van een materialist. Uit peilingen blijkt dat de meeste aanhangers van de beweging atheïsten zijn, met een verstrooiing van agnostici en afvallige religieaanhangers. Hoe dan ook, de focus van hun beweging is materialistisch. De meesten van hen geloven of vrezen dat niets van hen hun eigen dood zal overleven.

Dat soort denken leidt tot nihilisme of op zijn minst tot wanhoop. Iets moet gedaan worden! Betreed het transhumanisme. Als bewegingsproseliteerder Zoltan Istvan, die zich in 2016 kandidaat stelde voor het presidentschap op het kaartje van de Transhumanist Party en nu een libertaire kandidaat is voor de gouverneur van Californië, schreef in "I'm an Atheist, Daarom ben ik een Transhumanist":

Het uitdagende idee dat iedereen in de 21e eeuw moet beslissen hoe ver ze bereid zijn te gaan om technologie en wetenschap te gebruiken om hun leven te verbeteren, roept luid op. En de ongelovigen zullen het beantwoorden. Het is onvermijdelijk dat binnenkort honderden miljoenen zich transhumanisten gaan noemen, zo niet in naam, dan wel in geest. Velen zullen uiteindelijk levensverlenging voor onbepaalde tijd ondersteunen en technologieën die onze menselijkheid wegnemen en onze transmenselijkheid bevorderen. Verderop in de toekomst zullen veel meer mensen het menselijk lichaam gaan afdanken ten gunste van het omarmen van synthetische vormen van zijn.

Dus daar heb je het. Het transhumanisme biedt aanhangers het comfort en de beloften van het traditionele geloof – zonder de nederigheid die hoort bij het zijn van een geschapen schepsel, en met het voordeel dat ze alle zorgen over de eeuwige gevolgen van zonde, de wetten van karma of een toekomstige reïncarnatie vermijden waarin onze toestand is rechtstreeks gebaseerd op hoe we ons huidige leven leiden. Kortom, het primaire doel van het transhumanisme is om religieus geloof te vervangen door een niet-oordelende en ironische technologische echo van de christelijke eschatologie. Overwegen:

• De wederkomst van Christus en de Singulariteit zullen naar verwachting beide op een specifiek moment in de tijd plaatsvinden.
• Beiden leiden tot de definitieve nederlaag van de dood: voor christenen, in het 'Nieuwe Jeruzalem', en voor transhumanisten, in hun omarming van een lichamelijke post-menselijkheid.
• Voor christelijke gelovigen betekent het leven in het hiernamaals een einde aan al het lijden. Zo ook de Singularity, voor transhumanisten. Inderdaad, het uitbannen van lijden in het vleselijke leven is een van de belangrijkste doelstellingen van het transhumanisme.
• Christenen verwachten in verheerlijkte lichamen te leven die zowel echt als onsterfelijk zijn. Kurzweils belofte van wat hij 'niet-biologische lichamen' noemt, lijkt een soortgelijk concept te zijn.
• Het transhumanisme voorspelt zelfs dat de reeds overledenen zullen worden opgewekt, een uitvloeisel van een kernprincipe van het christelijk geloof. Kurzweil is bijvoorbeeld van plan een technologische versie van zijn lang geleden overleden vader te bouwen. Hij vertelde ABC News, „Je kunt zeker stellen dat, filosofisch gezien, dat [replica van je vader] niet je vader is, . . . maar ik kan echt een sterk argument maken dat het meer op mijn vader zou lijken dan op mijn vader, als hij zou leven.

Maar hier is een hardnekkig probleem voor transhumanisten. Wat er ook zou worden gecreëerd door de vermeende transhumanistische geest-upload, het zou niet hetzelfde zijn als echt leven. Echt leven vereist een levend lichaam. We denken niet alleen zoals een computer programma's oproept. Wij ook voelen. Onze emoties veranderen ons lichaam. Ons lichaam beïnvloedt onze emoties. Beide hebben invloed op ons denken, en de hele vleselijke mix beïnvloedt onze levensloop. Dan is er dat vervelende onderbewustzijn. Dus in het beste geval zou je geest die naar een computer is geüpload een bleke vervanging zijn voor de echte McCoy, misschien je houding nabootsen, maar niet echt jezelf zijn. Als Duke University neuroloog Miguel Nicolelis vertelde de BBC bij de bespreking van dit onderwerp:

Je kunt intuïtie niet coderen; esthetische schoonheid kun je niet coderen; je kunt liefde of haat niet coderen. Je zult nooit een menselijk brein gereduceerd zien worden tot een digitaal medium. Het is simpelweg onmogelijk om die complexiteit terug te brengen tot het soort algoritmisch proces dat je daarvoor nodig hebt.

Dus waarom zou je doen alsof je in een computer echt zou zijn? Het antwoord is zo menselijk als het leven wordt: we hebben allemaal hoop nodig - en dat geldt ook voor atheïsten, agnostici en andere diverse materialisten. Of, zoals Bob Dylan zong, je moet iemand dienen - en voor transhumanisten die geen geloof hebben in het transcendente, betekent dat dat ze zichzelf moeten dienen.

Maar laten we de filosofie van het transhumanisme eens zien voor wat het werkelijk is, een gejammer van wanhoop in de nacht, een wanhopig verlangen om te ontsnappen aan wat de meeste ware transhumanisten klagen als een al te kort en gekmakend beperkt bestaan, dat volkomen zal worden uitgewist zodra hun hart stopt met kloppen. . Dat is deprimerend! Zoals Istvan schrijft, biedt het omarmen van het transhumanisme het vooruitzicht dat hij en andere atheïsten 'goddelijke' transhumans zullen worden. Geen wonder dat transhumanisten zulke ware gelovigen zijn. Transhumanisme biedt hen een doel – en de troost dat hun redding slechts een technologisch detail verwijderd is.

Lees hier het hele verhaal ...