Flashback: Transhumanisme is de nieuwe religie voor de postmoderne tijd

We zijn getuige van de geboorte van een nieuw geloof. Het is geen theïstische religie. In tegenstelling tot het christendom, het jodendom en de islam vervangt het inderdaad een persoonlijke relatie met een transcendente God in de context van een groep gelovigen door een vurige en radicaal individualistische omhelzing van naakte materialistische persoonlijke recreatie.

Bovendien, in tegenstelling tot de orthodox-christelijke, joodse en islamitische zekerheid dat de mens bestaat uit zowel een materieel lichaam als een immateriële ziel – en dat beide ertoe doen – begrijpen aanhangers van het nieuwe geloof dat we een lichaam hebben, maar wat echt telt is denken, wat uiteindelijk herleidbaar is tot louter chemische en elektrische uitwisselingen. Inderdaad, in tegenstelling tot de Christelijke opvatting van een bestaande hemel of, laten we zeggen, de opvatting van het boeddhisme over de wereld als illusie, houdt het nieuwe geloof vol dat het fysieke alles is wat is, is of ooit zal zijn.

Zulk denken leidt tot nihilisme. Dat is waar de nieuwe religie vroegere materialistische filosofieën achter zich laat, door aanhangers hoop te bieden. Waar traditioneel theïsme persoonlijke redding belooft, biedt het nieuwe geloof het vooruitzicht op redden via radicale levensverlenging die wordt bereikt door technologische toepassingen - een postmoderne draai, zo u wilt, op de belofte van het geloof van eeuwig leven. Deze nieuwe religie staat bekend als 'transhumanisme' en het is een rage in Silicon Valley nieuw rijk, universiteitsfilosofen, en onder bio-ethici en futuristen die op zoek zijn naar het comfort en de voordelen van het geloof zonder de bijbehorende verantwoordelijkheden van het volgen van dogma's, vragen om vergeving of boetedoening voor zonden - een vreemd concept voor transhumanisten. Echt, transhumanisme is een religie voor onze postmoderne tijd.

Transhumanisme doet twee kernbeloftes. Ten eerste zullen mensen spoedig verhoogde capaciteiten verwerven, niet door diep gebed, meditatie of persoonlijke discipline, maar alleen door een pil te nemen, ons DNA te manipuleren of anderszins medische wetenschap en technologie te gebruiken om de normale fysieke beperkingen te overstijgen. Meer dwingend belooft het transhumanisme dat aanhangers spoedig, zo niet het eeuwige leven, dan toch in ieder geval een onbepaald bestaan ​​zullen ervaren - in deze wereld, niet in de volgende - door de wonderen van toegepaste wetenschap.

Dit is waar het transhumanisme echt eschatologisch wordt. Transhumanistische profeten anticiperen op een komende neo-reddingsgebeurtenis die bekend staat als de "Singulariteit" - een punt in de menselijke geschiedenis waarop het crescendo van wetenschappelijke vooruitgang niet te stoppen is, waardoor transhumanisten zichzelf kunnen herscheppen naar hun eigen beeld. Wil je het gezichtsvermogen van een havik hebben? Bewerken in een paar genen. Wil je je IQ verhogen? Probeer een hersenimplantaat. Wil je eruit zien als een walrus? Nou waarom niet? Verschillende slagen voor verschillende mensen, weet je dat niet?

Het belangrijkste is dat in de post-singulariteitswereld, de dood zelf zal worden verslagen. Misschien zullen we ons lichaam herhaaldelijk vernieuwen door middel van gekloonde orgaanvervangingen of zullen we onze hoofden cryogeen laten bevriezen om eventuele chirurgische hechting aan een ander lichaam mogelijk te maken. De grootste hoop van transhumanisten is echter om voor eeuwig hun geest te redden (nogmaals, in tegenstelling tot zielen) via persoonlijk uploaden naar computerprogramma's. Ja, transhumanisten verwachten uiteindelijk zonder einde in cyberspace te leven, hun eigen virtuele realiteiten te creëren, of misschien hun bewustzijn te versmelten met dat van anderen om meervoudig-zijn te ervaren.

Transhumanisten verwierpen elke suggestie dat hun beweging een vorm van of vervanging van religie is. Maar de laatste jaren is die ontkenning steeds dunner geworden. Yuval Harari, een historicus en transhumanist van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, vertelde bijvoorbeeld aan The Telegraph: "Ik denk dat het waarschijnlijk is dat in de komende 200 jaar of zo Homo sapiens zullen zichzelf opwaarderen tot een of ander idee van een goddelijk wezen, hetzij door biologische manipulatie, hetzij door genetische manipulatie door het creëren van cyborgs, deels organisch, deels niet-organisch.”

Volgens Harari hebben de menselijke uitvindingen van religie en geld ons in staat gesteld om de aarde te onderwerpen. Maar nu de traditionele religie in het Westen aan het afnemen is – en wie kan dat ontkennen? – hij gelooft dat we nieuwe “ficties” nodig hebben om ons samen te binden. Dat is waar het transhumanisme om de hoek komt kijken:

Religie is de belangrijkste uitvinding van de mens. Zolang mensen geloofden dat ze meer en meer op deze goden vertrouwden, waren ze beheersbaar. Met religie is het gemakkelijk te begrijpen. Je kunt een chimpansee niet overtuigen om je een banaan te geven met de belofte dat hij 20 extra bananen krijgt in de chimpanseehemel. Het zal het niet doen. Maar mensen zullen dat wel doen.

Maar wat we de afgelopen eeuwen zien, is dat mensen steeds machtiger worden en dat ze de krukken van de goden niet meer nodig hebben. Nu zeggen we: "We hebben God niet nodig, alleen technologie."

Ha! Het oude stereotype van de bebaarde christelijke fanaticus in gewaad en sandalen met een bord waarop staat: "Het einde is nabij!" is vervangen door transhumanistische bekeerlingen zoals auteur Ray Kurzweil (bekend van Google) wiens bestverkopende transhumanistische manifest is getiteld, De singulariteit is dichtbij.

Ik kan dit essay niet beëindigen zonder een absoluut cruciaal onderscheid te benadrukken dat moet worden gemaakt tussen transhumanisme en orthodoxe religies, in het bijzonder het christendom. Het hoogste ideaal van het christendom is liefde. St. Johannes de Evangelist schreef: "God is liefde." Christus gebood christenen om „elkaar lief te hebben zoals ik u heb liefgehad”. Daarom begrijpen gelovigen dat een christelijk leven vereist dat de armen worden gekleed, zieken en gevangenen worden bezocht, enz. Omdat, zoals Jezus leerde in de gelijkenis van de schapen en geiten, wanneer we deze dingen doen aan "de minste van hen, u het hebt gedaan tot Mij.”