2030 Agenda's armoededoel in gevaar zonder fatsoenlijk werk

Het wereldwijde tekort aan kwaliteitsbanen en verslechterende economische omstandigheden in een aantal regio's dreigt decennia van vooruitgang in armoedebestrijding ongedaan te maken, waarschuwt een nieuw rapport van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Wat meer is, relatieve armoede¹  in ontwikkelde landen neemt toe.

Met behulp van de nieuwste beschikbare gegevens, de ILO's World Employment and Social Outlook (WESO) 2016 - Banen transformeren om armoede te beëindigen , constateert dat meer dan 36 procent van de opkomende en ontwikkelingslanden in armoede leeft - met een dagelijks inkomen van minder dan US $ 3.10 koopkrachtpariteit (PPP).

Het rapport berekent dat een bedrag van US $ 600 miljard per jaar - of bijna US $ 10 triljoen in totaal over 15 jaar - nodig is om extreme uit te roeien²  - en gematigd³  armoede wereldwijd door 2030.

Het rapport concludeert dat het probleem van aanhoudende armoede niet kan worden opgelost door inkomensoverdrachten alleen; meer en betere banen zijn cruciaal om dit doel te bereiken.

Naar schatting heeft bijna een derde van de extreem of matig armen in ontwikkelingslanden een baan. Hun werk is echter kwetsbaar van aard: ze zijn soms onbetaald, geconcentreerd in laaggeschoolde beroepen en, bij gebrek aan sociale bescherming, vrijwel uitsluitend afhankelijk van het arbeidsinkomen. Onder de ontwikkelde landen hebben meer werknemers loon en een baan in loondienst, maar dat belet hen niet om in armoede te vervallen.

WESO 2016 constateert dat de incidentie van relatieve armoede sinds het begin van de crisis met één procentpunt in de Europese Unie is toegenomen.

“Het is duidelijk dat de Duurzame ontwikkeling Doel van het beëindigen van armoede  in al zijn vormen overal door 2030 loopt gevaar ”, aldus ILO-directeur-generaal Guy Ryder. "Als we de 2030-agenda serieus nemen en eindelijk een einde willen maken aan de plaag van armoede die generaties voortduurt, dan moeten we ons richten op de kwaliteit van de banen in alle landen."

"Op dit moment, terwijl 30 procent van de wereld arm is, houden ze alleen 2 procent van het wereldinkomen aan," zei Raymond Torres, speciaal adviseur van de IAO voor sociale en economische kwesties. "Alleen door opzettelijk de kwaliteit van de werkgelegenheid voor degenen die een baan hebben te verbeteren en nieuw fatsoenlijk werk te creëren, zullen we een duurzame oplossing bieden voor precaire levensomstandigheden en de middelen van bestaan ​​verbeteren voor de werkende armen en hun gezinnen."

De studie constateert ook dat hoge inkomensongelijkheid de impact van economische groei op armoedebestrijding vermindert. “Deze bevinding vertelt ons dat het verleden tijd is om na te denken over de verantwoordelijkheid van rijke naties en individuen in de bestendiging van armoede. Het accepteren van de status quo is geen optie ”, zegt Torres.

Breekbare en ongelijke vooruitgang

De schattingen van de IAO over armoedebestrijding komen na een aanhoudende periode van wereldwijde vooruitgang, waarbij het aandeel van de bevolking in extreme armoede daalt van 46.9 procent in 1990 tot iets minder dan 15 procent onder opkomende en ontwikkelingslanden van 107. Wanneer de matig armen worden beschouwd, is het percentage gedaald van 67.2 procent naar 36.2 procent.

Maar de gegevens tonen aan dat de vooruitgang op het gebied van armoede ongelijk is. De armoede is snel afgenomen in landen met een gemiddeld inkomen, vooral in de regio Azië en de Stille Oceaan, maar in veel mindere mate in landen met een laag inkomen, waar 47.2 procent van de mensen in extreme armoede blijft. In ontwikkelde landen is de armoede de laatste jaren zelfs toegenomen, met name in de Europese Unie.

Verder waarschuwt WESO 2016, ondanks de aanzienlijke algemene vooruitgang bij het terugdringen van extreme armoede, dat voortdurende armoedebestrijding niet alleen wordt bedreigd door zwakke economische groei, maar ook door belangrijke structurele obstakels voor het scheppen van hoogwaardige werkgelegenheid.

De recente verslechtering van de economische vooruitzichten in Azië, Latijns-Amerika en de Arabische regio en landen die rijk zijn aan natuurlijke hulpbronnen is begonnen de kwetsbaarheid van de werkgelegenheid en de sociale vooruitgang aan het licht te brengen. In sommige van deze landen is de inkomensongelijkheid begonnen te stijgen na tientallen jaren van achteruitgang, waardoor de mogelijkheid is ontstaan ​​dat vooruitgang op het gebied van armoede gevaar loopt.

Armoedebestrijding tussen sectoren binnen landen was ook ongelijk. Op basis van de nieuwste gegevens tonen schattingen op basis van opkomende en ontwikkelingslanden van 43 aan dat een kwart van de werknemers in de landbouw in extreme armoede verkeerde (bijna tweederde van alle werkende armen), vergeleken met slechts 12 procent van de werknemers in de industrie en slechts 7 procent van degenen die werkzaam zijn in services.

Banen transformeren om een ​​einde te maken aan armoede

Het WESO 2016-rapport sluit af met een aantal aanbevelingen om de structurele uitdagingen aan te gaan om kwalitatief hoogwaardige banen te creëren en tegelijkertijd armoede te verminderen. Ze bevatten:

1. Pak valkuilen met lage productiviteit aan, die in het hart van armoede liggen:
   Economische groei gaat nauw samen met aanhoudend hoge of stijgende armoedecijfers. Beleid moet de productieve basis diversifiëren en valkuilen met een lage productiviteit aanpakken door i) duurzame ondernemingen aan te moedigen en overgangen van informele naar formele ondernemingen en arbeidsregelingen te vergemakkelijken, ii) precariteit van banen aan te pakken, en iii) investeringen in vaardigheden en in achterblijvende sectoren, met name landbouw en niet-agrarische plattelandseconomieën.
2. Versterk de rechten op het werk en stel werkgevers- en werknemersorganisaties in staat de armen te bereiken: Individuen moeten de mogelijkheid krijgen om onaanvaardbare vormen van werk te weigeren, hetgeen het belang van internationale arbeidsnormen en sociale beschermingsniveaus benadrukt. Collectief hebben de armen en kwetsbaren ook een stem nodig om het nationale arbeidsbeleid te kunnen beïnvloeden. Werkgevers- en werknemersorganisaties hebben daarom wettelijke bescherming nodig om de armen te vertegenwoordigen.
3. Armoede verlichten door goed ontworpen werkgelegenheidsbeleid en sociaal beleid: Regeringen zouden moeten putten uit de vele recente voorbeelden van succesvol werkgelegenheidsbeleid en sociaal beleid, die de werkgelegenheidsperspectieven van de armen vergroten, zowel in geavanceerde economieën als in ontwikkelingslanden. Bovendien is het, gezien de hoge incidentie van armoede bij kinderen, dringend noodzakelijk om gerichte regelingen te versterken die onderwijs combineren met inkomenssteun.
4. Versterking van de capaciteit van regeringen om armoedebestrijdende beleidsmaatregelen en normen te implementeren:  Armoede wordt vaak geassocieerd met een lage implementatiecapaciteit van openbare besturen. Voor de uitvoering van bovenstaand beleid zijn een effectieve arbeidsadministratie, instellingen voor levering en een sociale dialoog essentieel. Om ervoor te zorgen dat inkomenssteun de armen bereikt, moet corruptie worden aangepakt.
5. Hulpbronnen stimuleren en de rijken bewust maken van hun verantwoordelijkheid:  Aangezien veel van de geïdentificeerde beleidsinstrumenten een heroriëntatie van beleidsprioriteiten en overheidsfondsen vereisen, zijn een geleidelijke belastinggrondslag en een eerlijke fiscale behandeling van grote en kleine ondernemingen belangrijk bij het verstrekken van financiering en het verbeteren van prikkels. Dit zou een effectieve manier zijn om de rijken bewust te maken van het feit dat aanhoudende rijkdom en inkomensongelijkheid verdere vooruitgang bij armoedebestrijding kunnen belemmeren.
6. Betrek de IAO bij het behalen van duurzame ontwikkelingsdoelen:  Het bewijs toont aan dat fatsoenlijk werk een noodzakelijke voorwaarde is voor het beëindigen van armoede door 2030. De IAO zal zich inzetten om de internationale samenwerking op het gebied van beleid dat fatsoenlijk werk en duurzame ondernemingen stimuleert, te katalyseren, in nauwe samenwerking met de VN, de Wereldbank en donorlanden.

Lees hier het hele verhaal ...