Technocraatbewuste globalisten zijn van plan dat mondiale steden de natiestaat gaan vervangen als de belangrijkste motor van de toekomstige wereld. Bovendien zullen ze met elkaar worden verbonden om een globale geest voort te brengen. ⁃ TN Editor
Deze maand komen een groep stedelijke denkers van de Verenigde Naties, de Europese Commissie en andere organisaties bijeen in Brussel om een merkwaardig complexe poging voort te zetten: een universele definitie van de "stad" ontwikkelen.
De bijeenkomst is een cruciale stap in de richting van een wereldwijd toepasbare stadsdefinitie die kan worden gebruikt om de voortgang op het gebied te meten Sustainable Development Goals, met name die welke betrekking hebben op steden, samen met de New Urban Agenda, een wereldwijde overeenkomst die de urbanisatie de komende 20-jaren zal leiden.
In de ogen van velen die aan deze kwestie werken, is een universele definitie van de stad die door beleidsmakers en de wereldwijde ontwikkelingsgemeenschap kan worden gebruikt SDGs puzzel die nog steeds ontbreekt. De kwestie ligt ten grondslag aan de 169-doelstellingen en de bijbehorende indicatoren die zijn opgenomen in de SDGs raamwerk.
"Als je naar doelen en indicatoren gaat, zul je duidelijk zien dat er een behoorlijk aantal indicatoren is waarvoor de meeteenheid de stad is", zegt Robert Ndugwa, hoofd van UN-Habitat's Global Urban Observatory Unit.
“De uitdaging hier is dat als we het niet eens zijn over wat de stadsdefinitie is, er een situatie ontstaat waarin je, als je dergelijke indicatoren meet, ze zou kunnen meten in een gebied dat misschien een gemeente of de kern is deel van de stad, maar niet noodzakelijkerwijs de hele stad, ”zei hij.
Dat is een probleem. Veel van de indicatoren voor SDG 11 - het "stedelijke doel" - zijn zeer gevoelig voor waar stadsgrenzen worden getrokken. Deze omvatten zaken als toegang tot het openbaar vervoer en luchtkwaliteit.
"Het is onmogelijk om gegevens voor steden te vergelijken als de grens niet op precies dezelfde manier wordt getrokken", zegt Lewis Dijkstra, bij het Directoraat-generaal Regionaal en Stedelijk Beleid van de Europese Commissie.
Bij gebrek aan een universeel overeengekomen definitie van de stad, baseren beleidsmakers zich meestal op richtlijnen die per land verschillen. Stadsgrenzen worden in het algemeen langs administratieve of wettelijke lijnen vastgesteld.
"Gewoonlijk verwijzen mensen, wanneer mensen het woord 'stad' gebruiken, naar een bepaald administratief gebied, maar niet noodzakelijk naar een gebied dat op een geharmoniseerde manier is gedefinieerd," zei Dijkstra.
“Eén stad, net als de stad Parijs, verovert alleen de binnenstad. Andere steden kunnen de binnenstad, de buitenwijken en misschien zelfs enkele landelijke gebieden veroveren, 'zei hij. "Dus zelfs iets eenvoudigs zoals de bevolkingsgrootte van een stad kon niet worden afgeleid uit het administratieve gebied."
Voor burgemeesters is het bijzonder belangrijk om een duidelijke definitie te hebben van wat hun stad vormt. Denk aan een burgemeester die een stadsdefinitie gebruikt die de buitenwijken niet omvat en alleen de centrale stad omvat, zei Dijkstra. Wanneer mensen naar de buitenwijken verhuizen, lijkt het erop dat de stad in aantal afneemt - terwijl de totale stad in feite groeit. Dat heeft enorme potentiële implicaties voor planning en budgettering.
wpDiscuz