De plannen van Technocrat voor geo-engineering zijn nu officieel en publiekelijk bekendgemaakt: het doel is om de zon te dimmen met stratosferisch sproeien, waardoor de aarde snel afkoelt. Al deze wetenschappers worden natuurlijk direct of indirect betaald met geld van de belastingbetaler. ⁃ TN-editor
Zhen Dai houdt een kleine glazen buis omhoog bedekt met een wit poeder: calciumcarbonaat, een alomtegenwoordige verbinding die in alles wordt gebruikt, van papier en cement tot tandpasta en cakemixen. Plop een tablet ervan in water, en het resultaat is een koolzuurhoudende maagzuurremmer die de maag kalmeert. De vraag voor Dai, een promovendus aan de Harvard University in Cambridge, Massachusetts, en haar collega's is of deze onschadelijke stof ook de mensheid kan helpen het ultieme geval van indigestie te verlichten: opwarming van de aarde veroorzaakt door broeikasgasvervuiling.
Het idee is simpel: spuit een aantal deeltjes in de stratosfeer, en ze zullen de planeet afkoelen door een deel van de zonnestralen terug de ruimte in te reflecteren. Wetenschappers zijn al getuige geweest van het principe in actie. Toen Mount Pinatubo in 1991 op de Filippijnen uitbarstte, injecteerde het naar schatting 20 miljoen ton zwaveldioxide in de stratosfeer - de atmosferische laag die zich uitstrekt van ongeveer 10 tot 50 kilometer boven het aardoppervlak. De uitbarsting veroorzaakte een waas van sulfaatdeeltjes die de planeet met ongeveer 0.5 ° C afkoelden. Ongeveer 18 maanden lang keerde de gemiddelde temperatuur op aarde terug naar wat het was vóór de komst van de stoommachine.
Het idee dat mensen de thermostaat van de aarde op vergelijkbare, kunstmatige manieren kunnen verlagen, is tientallen jaren oud. Het past in een bredere klasse van planeetkoeling schema's bekend als geo-engineering die al lang intens debat en, in sommige gevallen, angst hebben gegenereerd.
Onderzoekers hebben hun werk aan dergelijke tactieken grotendeels beperkt tot computermodellen. Een van de zorgen is dat het dimmen van de zon een averechts effect kan hebben, of op zijn minst een groot deel van de wereld kan benadelen door bijvoorbeeld gewassen van zonlicht te beroven en regenpatronen te verschuiven.
Maar terwijl de uitstoot blijft stijgen en de klimaatprognoses schrikbarend blijven, beginnen gesprekken over geo-onderzoek steeds meer aandacht te krijgen onder wetenschappers, beleidsmakers en sommige milieuactivisten. Dat komt omdat veel onderzoekers tot de alarmerende conclusie zijn gekomen dat de enige manier om de ernstige gevolgen van het broeikaseffect te voorkomen, is om enorme hoeveelheden kooldioxide uit de atmosfeer te zuigen of de planeet kunstmatig te koelen. Of, misschien meer waarschijnlijk, beide.
Als alles volgens plan verloopt, zal het Harvard-team het eerste ter wereld zijn dat zonne-geo-engineering uit het laboratorium naar de stratosfeer verplaatst, met een project genaamd het Stratospheric Controlled Perturbation Experiment (SCoPEx). De eerste fase - een US $ 3-miljoen test met twee vluchten van een bestuurbare ballon 20 kilometer boven het zuidwesten van de Verenigde Staten - zou al in de eerste helft van 2019 kunnen worden gestart. Eenmaal op zijn plaats, zou het experiment kleine pluimen calciumcarbonaat vrijgeven, elk van ongeveer 100 gram, ongeveer gelijk aan de hoeveelheid die wordt aangetroffen in een gemiddelde fles standaard antacida. De ballon zou zich dan omdraaien om te observeren hoe de deeltjes zich verspreiden.
De test zelf is uiterst bescheiden. Dai, wiens doctoraat de afgelopen vier jaar betrokken was bij het bouwen van een tafelmodel om chemische reacties in de stratosfeer voorafgaand aan het experiment te simuleren en te meten, beklemtoont niet de zorgen over dergelijk onderzoek. "Ik bestudeer een chemische stof," zegt ze. "Het is niet alsof het een nucleaire bom is."
Desalniettemin zal het experiment als eerste vliegen onder de vlag van zonne-geo-engineering. En dus wordt het nauwlettend in de gaten gehouden, onder meer van sommige milieugroeperingen, die zeggen dat dergelijke inspanningen een gevaarlijke afleiding zijn van het aanpakken van de enige permanente oplossing voor klimaatverandering: het verminderen van broeikasgasemissies. De wetenschappelijke uitkomst van SCoPEx doet er niet echt toe, zegt Jim Thomas, co-executive director van de ETC Group, een organisatie voor milieubescherming in Val-David, in de buurt van Montreal, Canada, die zich verzet tegen geo-engineering: "Dit is evenzeer een experiment in sociale normen veranderen en een grens overschrijden omdat het een wetenschappelijk experiment is. "
Zich bewust van deze aandacht, beweegt het team langzaam en werkt het aan een duidelijk toezicht op het experiment, in de vorm van een extern adviescomité om het project te beoordelen. Sommigen zeggen dat een dergelijk kader, dat de weg zou kunnen effenen voor toekomstige experimenten, nog belangrijker is dan de resultaten van deze ene test. "SCoPEx is de eerste die uit de poort komt en het leidt tot een belangrijk gesprek over hoe onafhankelijke begeleiding, advies en toezicht eruit zou moeten zien", zegt Peter Frumhoff, hoofd klimaatwetenschapper bij de Union of Concerned Scientists in Cambridge, Massachusetts, en een lid van een onafhankelijk panel dat belast is met het selecteren van het hoofd van de adviescommissie. "Het goed doen is veel belangrijker dan het snel gedaan krijgen."
Krachten bundelen
In veel opzichten is de stratosfeer een ideale plek om te proberen de atmosfeer reflectiever te maken. Kleine deeltjes die daar worden geïnjecteerd, kunnen zich over de hele wereld verspreiden en twee jaar of langer blijven zitten. Als ze strategisch en regelmatig in beide hemisferen worden geplaatst, kunnen ze een relatief uniforme deken maken die de hele planeet zou beschermen (zie 'Wereldwijde interventie'). Het proces hoeft niet enorm duur te zijn; in een rapport vorige maand suggereerde het Intergovernmental Panel on Climate Change dat een vloot van hoogvliegende vliegtuigen voldoende zwavel zou kunnen afzetten om ongeveer 1.5 ° C opwarming te compenseren voor ongeveer $ 1 miljard tot $ 10 miljard per jaar1.
Het grootste deel van het zonne-geo-engineeringonderzoek tot nu toe is gericht op zwaveldioxide, dezelfde stof die vrijkomt door Mount Pinatubo. Maar zwavel is misschien niet de beste kandidaat. Naast het koelen van de planeet, versnelden de aerosolen die in die uitbarsting werden gegenereerd de snelheid waarmee chloorfluorkoolstoffen de ozonlaag afbreken, die de planeet beschermt tegen de schadelijke ultraviolette straling van de zon. Sulfaataërosolen worden ook verwarmd door de zon, voldoende om de beweging van vocht mogelijk te beïnvloeden en zelfs de jetstroom te veranderen. "Er zijn al deze stroomafwaartse effecten die we niet volledig begrijpen," zegt Frank Keutsch, een atmosferische chemicus bij Harvard en SCoPEx's hoofdonderzoeker.
De eerste stratosferische experimenten van het SCoPEx-team zullen zich richten op calciumcarbonaat, dat naar verwachting minder warmte zal absorberen dan sulfaten en minder invloed zal hebben op ozon. Maar antwoorden op leerboeken - en zelfs het tafelapparaat van Dai - kunnen niet het volledige beeld vastleggen. "We weten eigenlijk niet wat het zou doen, omdat het niet bestaat in de stratosfeer," zegt Keutsch. "Dat zet een rode vlag op."
SCoPEx streeft ernaar om real-world data te verzamelen om dit op te lossen. Het experiment begon als een samenwerking tussen atmosferische chemicus James Anderson van Harvard en experimenteel fysicus David Keith, die in 2011 naar de universiteit verhuisde. Keith heeft al meer dan 25 jaar een verscheidenheid aan geo-engineeringopties onderzocht. In 2009 richtte hij aan de Universiteit van Calgary in Canada het bedrijf Carbon Engineering op in Squamish, dat werkt aan het commercialiseren van technologie om kooldioxide uit de atmosfeer te verwijderen. Nadat hij bij Harvard kwam, gebruikte Keith onderzoeksfinanciering die hij had ontvangen van de Bill & Melinda Gates Foundation in Seattle, Washington, om het experiment te plannen.
wpDiscuz