Brookings Institution: Sustainable Development vraagt ​​om nieuw soort nationaal leiderschap

Drie jaar nadat de wereldwijde gemeenschap zich heeft gecommitteerd aan de ambitieuze duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG's) van de 2030-agenda, worstelen de 30-landen die lid zijn van het OESO-comité voor ontwikkelingshulp (DAC) nog steeds met moeite om dit kader in eigen land te vertalen. De SDG's zijn van toepassing op zowel rijke als arme landen en bieden een kader voor collectieve actie waarin de onderlinge afhankelijkheid van ontwikkelingsprioriteiten, landen en mensen wordt benadrukt. Het bereiken van de ambitieuze doelen van 2030 zal harmonisatie in veel sectoren met zich meebrengen - van onderwijs, stedelijke ontwikkeling, watervoorziening, klimaatbeperking tot gezondheid van moeders en kinderen, om maar een paar prioriteitsgebieden te noemen.

Er is geen one size fits all-oplossing, maar de inspanningen moeten duidelijk uitgebreid zijn. Om de vooruitgang te versnellen en het risico te verminderen dat landen uit het spoor raken, hebben de OESO-DAC en het Global Economy and Development-programma van de Brookings Instelling onlangs een rondetafelgesprek georganiseerd voor DAC-leden om ervaringen te delen bij de implementatie van de SDG's door het leiden van een hele reeks -investeringsinspanningen terwijl andere belanghebbenden worden gemobiliseerd.

Nationale overheden willen misschien een tweedimensionale aanpak overwegen bij het nemen van de SDG's. In de eerste plaats moeten zij een benadering van de gehele overheid hanteren door nationale prioriteiten te stellen op basis van hun eigen omstandigheden en internationaal te investeren om wereldwijde vooruitgang te stimuleren. Ten tweede moeten ze een hele maatschappelijke benadering overwegen - leiderschap bieden om de bijdragen van een uiteenlopende reeks belanghebbenden te mobiliseren en te benutten.

Onze rondetafel kwam aan de oppervlakte die rijp was voor verder onderzoek: wat is de beste manier voor overheden om binnenlandse en wereldwijde ontwikkelingsprioriteiten te organiseren en samen te brengen? Hoe kunnen overheden de SDG-implementatie leiden en tegelijkertijd ruimte laten voor anderen om te leiden en de bijdragen van alle betrokkenen maximaliseren? In hoeverre kan beleidscoherentie de vooruitgang versnellen, en waar beginnen landen?

Enkele belangrijke inzichten

Het eigendom van de nationale overheid moet verder gaan dan wereldwijde ontwikkelingsagentschappen en architectuur. Politieke buy-in op hoog niveau is van cruciaal belang, omdat het de nationale regeringen helpt hun beleidskaders, plannen en budgetten te heroriënteren om de SDG's te bereiken. Het succes van de SDG's is afhankelijk van het vermogen van overheden om institutionele samenwerking te bevorderen en eigendom te creëren bij instellingen, zowel nationaal als wereldwijd. Om daar te komen is leiderschap van bovenaf nodig.

Aandacht en ondersteuning op hoog niveau van ministers van Financiën en hun schatkisten kunnen krachtig katalytisch zijn. Hulpbronnenstrategieën moeten verder gaan dan alleen hulpbudgetten en pakketten die financiering vrijmaken voor ontwikkeling, zowel van andere ministeries als van particuliere investeerders en bedrijven.

Deze gemengde benadering van het gebruik van ontwikkelingsfinanciering om extra financiering te mobiliseren voor duurzame ontwikkeling of gemengde financiering wordt al in 17 DAC-lidstaten gebruikt. Het OESO-rapport Blended Finance laten werken voor de SDG's benadrukt dat gemengde financiering de potentie heeft om grotere financieringsniveaus voor ontwikkeling te ontketenen, en dat donorregeringen ervoor moeten zorgen dat de gemobiliseerde middelen gericht zijn op een breed scala van ontwikkelingskwesties om aan de behoeften van de SDG's te voldoen.

Accountants zijn ook goed gepositioneerd om kritisch leiderschap en ondersteuning te bieden aan overheden bij hun inspanningen om de SDG's te bereiken. Door de SDG's op te nemen in prestatiedoelstellingen en voorgestelde resultaten van overheidsinspanningen, wordt een coherente aanpak bevorderd die uitmondt in een agenda die wordt gedeeld door verschillende niveaus van de bureaucratie in de hele overheid. Het verzamelen van wereldwijd geldige informatie over de voortgang van overheden op een gemakkelijk toegankelijke manier zal dienen als een sterke leidraad bij het vooruit helpen van de 2030 Agenda voor duurzame ontwikkeling.

Regeringen moeten streven naar een coherent beleid en regelgevingskader om de SDG's in alle sectoren te mainstreamen, ervoor te zorgen dat hun beleid zowel nationaal als internationaal op schema ligt. Terwijl DAC-leden mobiliseren om SDG's in eigen land te implementeren, moeten ze blijven samenwerken met internationale partners om wereldwijd vooruitgang te boeken. De doelen, die vaak met elkaar verbonden zijn, kunnen het nemen van moeilijke beslissingen over compromissen en het wegnemen van obstakels van eigendom en implementatie vereisen. Investeringen in beleidscoherentie moeten prioriteit krijgen en omvatten ook een mechanisme voor conflictoplossing, aangezien overheidsdoelstellingen onvermijdelijk met elkaar in conflict zullen komen.

Talloze multilaterale en regionale instellingen en platforms passen zich aan deze agenda aan.

Lees hier het hele verhaal ...