Wetenschappers bezoeken studie opnieuw om het jaar te voorspellen waarin de samenleving zal instorten

Op een duurzaamheidsbijeenkomst van de VN enkele jaren geleden kwam een ​​economisch beleidsmedewerker naar Gaya Herrington en stelde zich voor. Hij nam haar naam voor een riff op James Lovelock's aarde-als-een-organisme Gaia-hypothese en merkte op: "Gaya - dat is geen naam, het is verantwoordelijkheid."

Herrington, een Nederlandse duurzaamheidsonderzoeker en adviseur van de Club van Rome, een Zwitserse denktank, heeft maakte de afgelopen dagen de krantenkoppen nadat ze een rapport had geschreven waaruit bleek dat een controversieel onderzoek uit de jaren 1970 dat voorspelde dat de ineenstorting van de beschaving - blijkbaar - precies op tijd was.

Te midden van een cascade van alarmerende milieugebeurtenissen, van bosbranden in het westen van de VS en Siberië tot Duitse overstromingen en een rapport dat suggereert dat het Amazone-regenwoud mogelijk niet langer als koolstofput kan fungeren, voorspelde het werk van Herrington dat de ineenstorting zou kunnen kom rond 2040 als de huidige trends aanhouden.

Onderzoek door Herrington, een rijzende ster in pogingen om data-analyse centraal te stellen in de inspanningen om de afbraak van het klimaat te beteugelen, bevestigde de somberdere scenario's die naar voren werden gebracht in een historisch MIT-onderzoek uit 1972, The Limits to Growth, dat verschillende resultaten presenteerde voor wat er zou kunnen gebeuren wanneer de groei van de industriële beschaving kwam in botsing met eindige hulpbronnen.

Nu de klimaatcrisis de frequentie van extreme weersomstandigheden doet toenemen, en veel afzonderlijke gebeurtenissen waarvan is aangetoond dat ze zijn verergerd door de opwarming van de aarde, heeft de Club van Rome, uitgever van het originele MIT papier, is teruggekeerd naar de studie.

"Vanuit een onderzoeksperspectief vond ik een gegevenscontrole van een decennia oud model aan de hand van empirische waarnemingen een interessante oefening", zegt Herrington, een duurzaamheidsanalist bij boekhoudgigant KPMG, die onlangs de uitstoot van broeikasgassen beschreef als een “gedeelde, existentiële uitdaging.”

"De MIT-wetenschappers zeiden dat we nu moesten handelen om een ​​soepele overgang te bewerkstelligen en kosten te vermijden", vertelde Herrington deze week aan The Guardian. "Dat is niet gebeurd, dus we zien de impact van klimaatverandering."

Sinds de publicatie zijn er meer dan 30 miljoen exemplaren van The Limits to Growth verkocht. Het werd slechts vier jaar later gepubliceerd De bevolkingsbom van Paul Ehrlich dat waarschuwde voor een op handen zijnde ineenstorting van de bevolking. Met MIT die analyses aanbiedt en de andere vol met onheilspellende voorspellingen, hebben beide bijgedragen aan het voeden van de milieubewegingen van het tijdperk, van Greenpeace tot Earth First!.

Herrington, 39, zegt dat ze de update heeft uitgevoerd (beschikbaar op de KPMG-website en bijgeschreven op zijn uitgever, de Yale Journal of Industrial Ecology) onafhankelijk "uit pure nieuwsgierigheid naar de nauwkeurigheid van gegevens". Haar bevindingen waren somber: de huidige gegevens komen goed overeen met de analyse van de jaren zeventig die aantoonde dat de economische groei aan het einde van het huidige decennium zou kunnen eindigen en ongeveer 1970 jaar later zou instorten (in het ergste geval).

De timing van Herringtons paper, nu de wereldeconomieën worstelen met de gevolgen van de pandemie, is zeer vooruitziend aangezien regeringen er grotendeels naar streven economieën terug te brengen naar business-as-usual groei, ondanks luide waarschuwingen dat aanhoudende economische groei onverenigbaar is met duurzaamheid.

Eerder dit jaar, in een paper met de titel Voorbij groei, schreef de analist duidelijk: "Te midden van wereldwijde vertraging en risico's van een depressief toekomstig groeipotentieel van klimaatverandering, sociale onrust en geopolitieke instabiliteit, om er maar een paar te noemen, worden verantwoordelijke leiders geconfronteerd met de mogelijkheid dat de groei in de toekomst beperkt zal zijn. En alleen een dwaas blijft een onmogelijkheid najagen.”

Te midden van een cascade van alarmerende milieugebeurtenissen, van bosbranden in het westen van de VS en Siberië tot Duitse overstromingen en een rapport dat suggereert dat het Amazone-regenwoud mogelijk niet langer als koolstofput kan fungeren, voorspelde het werk van Herrington dat de ineenstorting zou kunnen kom rond 2040 als de huidige trends aanhouden.

Onderzoek door Herrington, een rijzende ster in pogingen om data-analyse centraal te stellen in de inspanningen om de afbraak van het klimaat te beteugelen, bevestigde de somberdere scenario's die naar voren werden gebracht in een historisch MIT-onderzoek uit 1972, The Limits to Growth, dat verschillende resultaten presenteerde voor wat er zou kunnen gebeuren wanneer de groei van de industriële beschaving kwam in botsing met eindige hulpbronnen.

Nu de klimaatcrisis de frequentie van extreme weersomstandigheden doet toenemen, en veel afzonderlijke gebeurtenissen waarvan is aangetoond dat ze zijn verergerd door de opwarming van de aarde, heeft de Club van Rome, uitgever van het originele MIT papier, is teruggekeerd naar de studie.

"Vanuit een onderzoeksperspectief vond ik een gegevenscontrole van een decennia oud model aan de hand van empirische waarnemingen een interessante oefening", zegt Herrington, een duurzaamheidsanalist bij boekhoudgigant KPMG, die onlangs de uitstoot van broeikasgassen beschreef als een “gedeelde, existentiële uitdaging.”

"De MIT-wetenschappers zeiden dat we nu moesten handelen om een ​​soepele overgang te bewerkstelligen en kosten te vermijden", vertelde Herrington deze week aan The Guardian. "Dat is niet gebeurd, dus we zien de impact van klimaatverandering."

Sinds de publicatie zijn er meer dan 30 miljoen exemplaren van The Limits to Growth verkocht. Het werd slechts vier jaar later gepubliceerd De bevolkingsbom van Paul Ehrlich dat waarschuwde voor een op handen zijnde ineenstorting van de bevolking. Met MIT die analyses aanbiedt en de andere vol met onheilspellende voorspellingen, hebben beide bijgedragen aan het voeden van de milieubewegingen van het tijdperk, van Greenpeace tot Earth First!.

Herrington, 39, zegt dat ze de update heeft uitgevoerd (beschikbaar op de KPMG-website en bijgeschreven op zijn uitgever, de Yale Journal of Industrial Ecology) onafhankelijk "uit pure nieuwsgierigheid naar de nauwkeurigheid van gegevens". Haar bevindingen waren somber: de huidige gegevens komen goed overeen met de analyse van de jaren zeventig die aantoonde dat de economische groei aan het einde van het huidige decennium zou kunnen eindigen en ongeveer 1970 jaar later zou instorten (in het ergste geval).

De timing van Herringtons paper, nu de wereldeconomieën worstelen met de gevolgen van de pandemie, is zeer vooruitziend aangezien regeringen er grotendeels naar streven economieën terug te brengen naar business-as-usual groei, ondanks luide waarschuwingen dat aanhoudende economische groei onverenigbaar is met duurzaamheid.

Eerder dit jaar, in een paper met de titel Voorbij groei, schreef de analist duidelijk: "Te midden van wereldwijde vertraging en risico's van een depressief toekomstig groeipotentieel van klimaatverandering, sociale onrust en geopolitieke instabiliteit, om er maar een paar te noemen, worden verantwoordelijke leiders geconfronteerd met de mogelijkheid dat de groei in de toekomst beperkt zal zijn. En alleen een dwaas blijft een onmogelijkheid najagen.”

Lees hier het hele verhaal ...