Zoals het afgelopen jaar heeft aangetoond, moeten leiders reageren op de eisen van de mensen die hen hebben toevertrouwd om leiding te geven, en tegelijkertijd een visie en een weg vooruit bieden, zodat mensen zich een betere toekomst kunnen voorstellen.
Echt leiderschap in een complexe, onzekere en angstige wereld vereist dat leiders navigeren met zowel een radarsysteem als een kompas. Ze moeten ontvankelijk zijn voor signalen die constant uit een steeds veranderend landschap aankomen, en ze moeten bereid zijn de nodige aanpassingen te maken; maar ze mogen nooit afwijken van hun ware noorden, dat wil zeggen een sterke visie gebaseerd op authentieke waarden.
Daarom heeft het World Economic Forum responsief en verantwoord leiderschap gemaakt het thema voor onze jaarlijkse bijeenkomst in januari in Davos. Terwijl leiders in overheid, bedrijfsleven en het maatschappelijk middenveld een koers uitzetten voor het volgende jaar, zullen vijf belangrijke uitdagingen hun aandacht verdienen.
Ten eerste zullen ze grip moeten krijgen met de vierde industriële revolutie, die hele industrieën opnieuw definieert en vanuit het niets nieuwe creëert, dankzij baanbrekende vooruitgang in kunstmatige intelligentie, robotica, het internet der dingen, zelfrijdende voertuigen, 3D-printen, nanotechnologie, biotechnologie en quantum computing.
Deze technologieën beginnen pas hun volledige potentieel te tonen; in 2017 zullen we in toenemende mate zien wat science fiction was, realiteit worden. Maar hoewel de vierde industriële revolutie ons zou kunnen helpen enkele van onze meest dringende problemen op te lossen, verdeelt het ook samenlevingen in degenen die verandering omarmen en degenen die dat niet doen. En dat bedreigt ons welzijn op manieren die moeten worden geïdentificeerd en aangepakt.
Ten tweede zullen leiders een dynamisch, inclusief multi-stakeholder wereldwijd bestuurssysteem moeten bouwen. De huidige economische, technologische, ecologische en sociale uitdagingen kunnen alleen worden aangepakt door wereldwijde publiek-private samenwerking; maar ons huidige kader voor internationale samenwerking was ontworpen voor het naoorlogse tijdperk, toen natiestaten de belangrijkste actoren waren.
Tegelijkertijd hebben geopolitieke verschuivingen de wereld van vandaag echt multipolair gemaakt. Terwijl nieuwe wereldspelers nieuwe ideeën brengen over hoe nationale systemen en de internationale orde gestalte kunnen krijgen, wordt de bestaande orde kwetsbaarder. Zolang landen interageren op basis van gedeelde belangen, in plaats van gedeelde waarden, zal de mate waarin zij kunnen samenwerken beperkt zijn. Bovendien zijn niet-statelijke actoren nu in staat om nationale en wereldwijde systemen te verstoren, niet in het minst door cyberaanvallen. Om deze dreiging te weerstaan, kunnen landen zich niet eenvoudig afsluiten. De enige manier is om ervoor te zorgen dat de globalisering iedereen ten goede komt.
Een derde uitdaging voor leiders zal zijn om de wereldwijde economische groei te herstellen. Permanent verminderde groei vertaalt zich in permanent lagere levensstandaarden: met een jaarlijkse groei van 5% duurt het slechts 14 jaar om het bbp van een land te verdubbelen; met 3% groei duurt het 24 jaar. Als onze huidige stagnatie aanhoudt, zijn onze kinderen en kleinkinderen misschien slechter af dan hun voorgangers.
Zelfs zonder de technologisch gedreven structurele werkloosheid van vandaag, zou de wereldeconomie miljarden banen moeten scheppen om een groeiende bevolking te huisvesten, die naar verwachting 9.7 miljard zal bereiken met 2050, van 7.4 miljard vandaag. 2017 wordt dus een jaar waarin sociale integratie en jeugdwerkloosheid kritieke mondiale en nationale kwesties worden.
Een vierde uitdaging zal zijn om het marktkapitalisme te hervormen en het pact tussen bedrijfsleven en samenleving te herstellen. Vrije markten en globalisering hebben de levensstandaard verbeterd en mensen tientallen jaren uit de armoede gehaald. Maar hun structurele tekortkomingen - kortzichtig kortetermijndenken, toenemende welvaartsongelijkheid en vriendjespolitiek - hebben de politieke weerslag van de afgelopen jaren aangewakkerd en op hun beurt de nadruk gelegd op de noodzaak om permanente structuren te creëren voor het in evenwicht brengen van economische prikkels met sociaal welzijn.
Ten slotte zullen leiders de diepgaande crisis in identiteitsvorming moeten aanpakken die het gevolg is van de uitholling van traditionele normen in de afgelopen twee decennia. Globalisering heeft de wereld kleiner maar complexer gemaakt en veel mensen hebben het vertrouwen in instellingen verloren. Veel mensen vrezen nu voor hun toekomst, en ze zoeken naar gedeelde maar verschillende overtuigingen die een gevoel van doel en continuïteit kunnen opleveren.
Identiteitsvorming is geen rationeel proces; het is diep emotioneel en wordt vaak gekenmerkt door veel angst, ontevredenheid en woede. Politiek wordt ook gedreven door emotie: leiders trekken stemmen niet door aan behoeften te voldoen of langetermijnvisies te presenteren, maar eerder door een gevoel van verbondenheid, heimwee naar eenvoudiger tijden of een terugkeer naar nationale wortels te bieden. We zagen dit in 2016, toen populisten winst maakten door reactionaire en extreme overtuigingen te bevorderen. Verantwoordelijke leiders van hun kant moeten de angsten en woede van mensen erkennen als legitiem, terwijl ze inspiratie en constructieve plannen bieden voor het bouwen aan een betere toekomst.
Maar hoe? De wereld van vandaag lijkt te zijn ondergedompeld in een zee van pessimisme, negativiteit en cynisme. En toch hebben we de mogelijkheid om miljoenen mensen uit de armoede te halen, zodat ze een gezonder en zinvoller leven kunnen leiden. En we hebben de plicht om samen te werken aan een groenere, meer inclusieve en vreedzame wereld. Of we slagen zal niet afhangen van een externe gebeurtenis, maar eerder van de keuzes die onze leiders maken.
Het komende jaar zal een kritische test zijn voor alle belanghebbenden in de mondiale samenleving. Meer dan ooit zullen we responsief en verantwoordelijk leiderschap nodig hebben om onze collectieve uitdagingen aan te gaan en het vertrouwen van mensen in instellingen en in elkaar te herstellen. Het ontbreekt ons niet aan de middelen om de wereld te verbeteren. Maar om dit te doen, moeten we voorbij onze eigen beperkte belangen kijken en aandacht schenken aan de belangen van onze mondiale samenleving.
Die plicht begint bij onze leiders, die moeten beginnen met een open dialoog en een gemeenschappelijke zoektocht naar oplossingen voor de vijf grote uitdagingen in het verschiet. Als ze erkennen dat de onze een wereldwijde gemeenschap is met een gedeelde bestemming, hebben ze een eerste - zij het bescheiden - stap in de goede richting gezet.
Klaus Schwab is oprichter en uitvoerend voorzitter van het World Economic Forum.
wpDiscuz
Waarom is hij niet eerlijk tegen ons over velen in het globalisme-kamp die steeds meer op zoek zijn naar een wereldleider, een die ze zelf hun Christus noemen, een * grote * leider, maar waar hij de wereld naartoe brengt, zal de wereld tot hel op aarde worden .