WEF Global Risks Report 2022 verbeeldt alle kritieke bedreigingen voor de wereld

Nu 2022 begint, blijven COVID-19 en de economische en maatschappelijke gevolgen ervan een kritieke bedreiging vormen voor de wereld. Vaccinongelijkheid en een daaruit voortvloeiend ongelijk economisch herstel kunnen sociale breuken en geopolitieke spanningen vergroten. In de armste 52 landen - waar 20% van de wereldbevolking woont - was op het moment van schrijven slechts 6% van de bevolking ingeënt. Tegen 2024 zullen de opkomende economieën (exclusief China) 5.5% lager zijn dan hun verwachte bbp-groei van vóór de pandemie, terwijl de geavanceerde economieën deze met 0.9% zullen overtreffen, waardoor de wereldwijde inkomenskloof groter wordt.

De resulterende wereldwijde divergentie zal spanningen creëren - binnen en over de grenzen heen - die de cascade-effecten van de pandemie dreigen te verergeren en de coördinatie bemoeilijken die nodig is om gemeenschappelijke uitdagingen aan te pakken, waaronder het versterken van klimaatactie, het verbeteren van de digitale veiligheid, het herstellen van levensonderhoud en maatschappelijke cohesie en het beheersen van concurrentie in de ruimte.

De Wereldwijd risicorapport 2022 presenteert de resultaten van de meest recente Global Risks Perception Survey (GRPS), gevolgd door een analyse van de belangrijkste risico's die voortvloeien uit de huidige economische, maatschappelijke, ecologische en technologische spanningen. Het rapport wordt afgesloten met reflecties over het vergroten van de veerkracht, waarbij wordt geput uit de lessen van de afgelopen twee jaar van de COVID-19-pandemie. De belangrijkste bevindingen van het onderzoek en de analyse worden hieronder samengevat.

Gevraagd om een ​​blik te werpen op de afgelopen twee jaar, beschouwen respondenten van de GRPS maatschappelijke risico's - in de vorm van "erosie van de sociale cohesie", "levensonderhoudscrises" en "verslechtering van de geestelijke gezondheid" - als de risico's die het meest zijn verergerd sinds de pandemie begon. Slechts 16% van de respondenten is positief en optimistisch over de vooruitzichten voor de wereld, en slechts 11% gelooft dat het wereldwijde herstel zal versnellen. De meeste respondenten verwachten daarentegen dat de komende drie jaar gekenmerkt zullen worden door ofwel consistente volatiliteit en meerdere verrassingen of gebroken trajecten die relatieve winnaars en verliezers zullen scheiden.

Voor de komende vijf jaar signaleren respondenten opnieuw maatschappelijke en milieurisico's als de meest zorgwekkende. Over een horizon van 10 jaar domineert de gezondheid van de planeet echter de zorgen: milieurisico's worden gezien als de vijf meest kritieke langetermijnbedreigingen voor de wereld, evenals de meest potentieel schadelijke voor mens en planeet, met "klimaatactie mislukking", "extreem weer" en "biodiversiteitsverlies" gerangschikt als de top drie van ernstigste risico's. Respondenten noemden ook "schuldencrises" en "geo-economische confrontaties" als een van de ernstigste risico's voor de komende 10 jaar.

Technologische risico's, zoals "digitale ongelijkheid" en "falen van cyberbeveiliging" - zijn volgens GRPS-respondenten andere kritieke bedreigingen voor de wereld op korte en middellange termijn, maar deze vallen terug in de ranglijst naar de lange termijn toe en geen enkele behoort tot de meest potentieel ernstig, wat wijst op een mogelijke blinde vlek in risicopercepties.

De GRPS 2021-2022 bevatte een vraag over internationale inspanningen voor risicobeperking. "Kunstmatige intelligentie", "exploitatie van de ruimte", "grensoverschrijdende cyberaanvallen en verkeerde informatie" en "migratie en vluchtelingen" zijn de gebieden waar de meeste respondenten van mening zijn dat de huidige staat van risicobeperkingsinspanningen niet aan de uitdaging voldoen - dat wil zeggen, inspanningen zijn " niet begonnen” of in “vroege ontwikkeling”. Ondertussen, voor "handelsfacilitatie", "internationale misdaad" en "massavernietigingswapens", beschouwden grote meerderheden risicobeperkingsinspanningen als "vastgesteld" of "effectief".

De economische uitdagingen die voortvloeien uit de pandemie blijven bestaan. De vooruitzichten blijven zwak: op het moment van schrijven werd verwacht dat de wereldeconomie in 2.3 2024% kleiner zou zijn dan zonder de pandemie. Stijgende grondstofprijzen, inflatie en schulden zijn opkomende risico's. Bovendien, met een nieuwe piek in COVID-19-gevallen tegen het einde van 2021, blijft de pandemie het vermogen van landen om een ​​duurzaam herstel te vergemakkelijken, verstikken.

De economische gevolgen van de pandemie worden verergerd met onevenwichtigheden op de arbeidsmarkt, protectionisme en toenemende digitale, onderwijs- en vaardighedenkloven die het risico lopen de wereld op te splitsen in uiteenlopende trajecten. In sommige landen kunnen de snelle uitrol van vaccins, succesvolle digitale transformaties en nieuwe groeimogelijkheden op korte termijn een terugkeer naar pre-pandemische trends betekenen en de mogelijkheid van veerkrachtiger vooruitzichten over een langere horizon. Toch zullen veel andere landen worden gehinderd door lage vaccinatiepercentages, aanhoudende acute stress op gezondheidsstelsels, digitale scheidslijnen en stagnerende arbeidsmarkten. Deze verschillen zullen de internationale samenwerking bemoeilijken die nodig is om de toenemende gevolgen van klimaatverandering aan te pakken, migratiestromen te beheersen en gevaarlijke cyberrisico's te bestrijden.

Binnenlandse druk op de korte termijn zal het voor regeringen moeilijker maken om zich te concentreren op prioriteiten op de lange termijn en zal het politieke kapitaal dat wordt toegewezen aan mondiale aangelegenheden beperken. "Uitholling van de sociale cohesie" is een van de grootste bedreigingen op korte termijn in 31 landen, waaronder Argentinië, Frankrijk, Duitsland, Mexico en Zuid-Afrika van de G20. Verschillen die samenlevingen al een uitdaging vormden, zullen nu naar verwachting groter worden – er wordt verwacht dat 51 miljoen meer mensen in extreme armoede zullen leven in vergelijking met de pre-pandemische trend – met het risico van toenemende polarisatie en wrok binnen samenlevingen. Tegelijkertijd riskeert binnenlandse druk een sterkere nationale belangenhouding en verergerende breuken in de wereldeconomie die ten koste zullen gaan van buitenlandse hulp en samenwerking.

Respondenten op de GRPS rangschikken "mislukken van klimaatactie" als de grootste langetermijnbedreiging voor de wereld en het risico met mogelijk de meest ernstige gevolgen in het volgende decennium. Klimaatverandering manifesteert zich al snel in de vorm van onder meer droogtes, branden, overstromingen, schaarste aan hulpbronnen en het verlies van soorten. In 2020 hadden meerdere steden over de hele wereld extreme temperaturen die jarenlang niet waren gezien, zoals een recordhoogte van 42.7 ° C in Madrid en een 72-jarig dieptepunt van -19 ° C in Dallas, en regio's zoals de poolcirkel hebben gemiddeld zomers temperaturen 10°C hoger dan in voorgaande jaren. Overheden, bedrijven en samenlevingen staan ​​onder toenemende druk om de ergste gevolgen te voorkomen. Toch zal een wanordelijke klimaattransitie die wordt gekenmerkt door uiteenlopende trajecten wereldwijd en tussen sectoren, landen verder uit elkaar drijven en samenlevingen opsplitsen, waardoor samenwerking wordt belemmerd.

Gezien de complexiteit van technologische, economische en maatschappelijke veranderingen op deze schaal en de ontoereikende aard van de huidige toezeggingen, is het waarschijnlijk dat elke transitie die het doel van netto nul in 2050 bereikt, wanordelijk zal zijn. Terwijl de COVID-19-lockdowns een wereldwijde daling van de uitstoot van broeikasgassen (BKG) te zien gaven, werden de opwaartse trajecten al snel hervat: de BKG-emissie steeg in 2020 sneller dan het gemiddelde in het afgelopen decennium. Landen die voortgaan op het pad van afhankelijkheid van koolstofintensieve sectoren lopen het risico hun concurrentievoordeel te verliezen door hogere koolstofkosten, verminderde veerkracht, het niet bijhouden van technologische innovatie en beperkte invloed in handelsovereenkomsten. Maar een verschuiving van koolstofintensieve industrieën, die momenteel miljoenen werknemers in dienst hebben, zal economische volatiliteit veroorzaken, de werkloosheid vergroten en de maatschappelijke en geopolitieke spanningen vergroten. Het aannemen van een overhaast milieubeleid kan ook onbedoelde gevolgen hebben voor de natuur - er zijn nog steeds veel onbekende risico's verbonden aan het gebruik van niet-geteste biotechnische en geo-engineeringtechnologieën. En slecht gereguleerde groene markten zouden monopolies kunnen creëren, terwijl een gebrek aan publieke steun voor landgebruiktransities of nieuwe prijsregelingen politieke complicaties zou kunnen veroorzaken die actie verder vertragen. Een transitie die geen rekening houdt met maatschappelijke implicaties zal de ongelijkheden binnen en tussen landen vergroten, waardoor geopolitieke wrijvingen toenemen.

De groeiende afhankelijkheid van digitale systemen – geïntensiveerd door COVID-19 – heeft samenlevingen veranderd. In de afgelopen 18 maanden hebben industrieën een snelle digitalisering ondergaan, zijn werknemers waar mogelijk overgeschakeld naar werken op afstand en zijn platforms en apparaten die deze verandering mogelijk maken enorm toegenomen. Tegelijkertijd nemen de cyberbeveiligingsbedreigingen toe - in 2020 namen malware- en ransomware-aanvallen toe met respectievelijk 358% en 435% - en overtreffen ze het vermogen van de samenleving om deze effectief te voorkomen of erop te reageren. Lagere toegangsdrempels voor cyberbedreigingsactoren, agressievere aanvalsmethoden, een gebrek aan cyberbeveiligingsprofessionals en lappendeken van governancemechanismen vergroten allemaal het risico.

Aanvallen op grote en strategische systemen zullen enorme fysieke gevolgen hebben voor samenlevingen, terwijl preventie onvermijdelijk hogere kosten met zich meebrengt. Immateriële risico's, zoals desinformatie, fraude en gebrek aan digitale veiligheid, zullen ook van invloed zijn op het vertrouwen van het publiek in digitale systemen. Grotere cyberdreigingen lopen ook het risico staten uit elkaar te drijven als regeringen eenzijdige paden blijven volgen om risico's te beheersen. Naarmate aanvallen ernstiger worden en een grotere impact hebben, zullen de toch al scherpe spanningen tussen regeringen die worden getroffen door cybercriminaliteit en regeringen die medeplichtig zijn aan hun opdracht toenemen, aangezien cyberbeveiliging een nieuwe wig wordt voor divergentie - in plaats van samenwerking - tussen natiestaten.

Toenemende onzekerheid als gevolg van economische tegenspoed, toenemende gevolgen van klimaatverandering en politieke instabiliteit dwingen nu al miljoenen mensen hun huizen te verlaten op zoek naar een betere toekomst in het buitenland. "Onvrijwillige migratie" is een van de grootste zorgen op de lange termijn voor GRPS-respondenten, terwijl 60% van hen "migratie en vluchtelingen" ziet als een gebied waar internationale mitigatie-inspanningen "niet zijn begonnen" of zich in "vroege ontwikkeling" bevinden. In 2020 waren er wereldwijd meer dan 34 miljoen mensen naar het buitenland ontheemd door alleen conflicten - een historisch hoogtepunt. In veel landen leiden de aanhoudende effecten van de pandemie, het toegenomen economisch protectionisme en de nieuwe dynamiek op de arbeidsmarkt echter tot hogere toegangsdrempels voor migranten die mogelijk een kans of toevlucht zoeken.

Deze hogere barrières voor migratie en hun overloopeffect op geldovermakingen - een cruciale levensader voor sommige ontwikkelingslanden - dreigt een mogelijke weg uit te sluiten naar het herstel van levensonderhoud, het handhaven van politieke stabiliteit en het dichten van inkomens- en arbeidskloven. Op het moment van schrijven hadden de Verenigde Staten in het algemeen meer dan 11 miljoen onvervulde vacatures en had de Europese Unie een tekort van 400,000 chauffeurs alleen in de vrachtwagenindustrie. In de meest extreme gevallen zullen humanitaire crises verergeren, omdat kwetsbare groepen geen andere keuze hebben dan gevaarlijkere reizen te maken. In 2021 zijn 4,800 migranten, waaronder gezinnen en kinderen, omgekomen of vermist tijdens de reis. Migratiedruk zal ook de internationale spanningen verergeren, aangezien het steeds meer als geopolitiek instrument wordt gebruikt. Regeringen van bestemmingslanden zullen de diplomatieke betrekkingen en de scepsis van immigranten onder hun bevolking moeten beheren.

Terwijl mensen al tientallen jaren de ruimte verkennen, zijn de afgelopen jaren getuige geweest van toegenomen activiteit, niet alleen nieuwe kansen gecreëerd, maar ook een opkomend risicogebied, met name met toenemende militarisering en bewapening in de arena. Nieuwe toetreders op de commerciële satellietmarkt verstoren de traditionele invloed van gevestigde exploitanten op de mondiale ruimtevaart bij het leveren van satellietdiensten, met name internetgerelateerde communicatie. Een groter aantal en een groter aantal actoren die in de ruimte actief zijn, kunnen wrijvingen veroorzaken als de verkenning en exploitatie van de ruimte niet op verantwoorde wijze wordt beheerd. Met een beperkt en verouderd mondiaal bestuur om de ruimte te reguleren naast het uiteenlopende beleid op nationaal niveau, nemen de risico's toe.

Een gevolg van versnelde ruimteactiviteit is een hoger risico op botsingen, wat kan leiden tot een toename van ruimteschroot en een impact kan hebben op de banen die de infrastructuur voor belangrijke systemen op aarde hosten, waardevolle ruimteapparatuur beschadigen of internationale spanningen veroorzaken. Beperkte bestuursinstrumenten vergroten de kans dat ruimteactiviteit de geopolitieke spanningen escaleert, en recente wapentests in de ruimte onderstrepen dergelijke risico's. Toegenomen ruimteactiviteit kan ook leiden tot onbekende milieueffecten of tot hogere kosten voor publieke goederen zoals weermonitoring of bewaking van klimaatverandering.

In 2021 hebben landen nieuwe mechanismen ingezet om te reageren op een volksgezondheidscrisis met verschuivende kenmerken, die zowel tot successen als mislukkingen hebben geleid. Twee onderling verbonden factoren waren van cruciaal belang voor een effectief beheer van de pandemie: ten eerste de bereidheid van regeringen om reactiestrategieën aan te passen en aan te passen aan veranderende omstandigheden; en ten tweede hun vermogen om het maatschappelijk vertrouwen te behouden door middel van principiële beslissingen en effectieve communicatie.

Nadenken over de verschillende veerkrachtdoelstellingen van regeringen, bedrijven en gemeenschappen zal helpen ervoor te zorgen dat de agenda's op elkaar zijn afgestemd om een ​​maatschappelijke benadering te bereiken om kritieke risico's van welke aard dan ook aan te pakken. Voor overheden zijn het balanceren van kosten, het reguleren van veerkracht en het aanpassen van regelingen voor het delen van gegevens om te zorgen voor scherper crisisbeheer, de sleutel tot een sterkere interactie tussen de publieke en private sector. Bedrijven die erkennen dat een betere paraatheid op nationaal niveau van cruciaal belang is voor het plannen, investeren en uitvoeren van hun strategieën, kunnen kansen benutten op gebieden zoals toeleveringsketens, gedragscodes binnen hun branche en het opnemen van een veerkrachtdimensie in het aanbod van arbeidsvoorwaarden.

Gemeenschappen kunnen lokale overheden helpen om zich bij de nationale inspanningen aan te sluiten, de communicatie te verbeteren en inspanningen op het gebied van veerkracht van de basis te ondersteunen. Op organisatorisch niveau kunnen strategieën zoals het onderbouwen van veerkrachtanalyses in belangrijke leveringsresultaten, het waarderen van systemische kwetsbaarheden en het omarmen van een diversiteit aan benaderingen leiders ook helpen bij het opbouwen van een betere veerkracht.

Lees hier het hele verhaal ...