Paus Franciscus kijkt toe tijdens een ontmoeting met de jeugd van het bisdom op juli 5, 2014 in Castelpetroso, Zuid-Italië, als onderdeel van zijn eendaags bezoek in de regio Molise. (ANDREAS SOLARO / AFP / Getty Images)
Voor de eerste keer in de geschiedenis van Amerika zal een katholieke paus een gezamenlijke sessie van het Amerikaanse congres houden op 24, 2015, september.
Met ongeveer een derde van het congres katholiek is, inclusief spreker Boehner en voormalig spreker Nancy Pelosi, belooft dit een bepalend moment te worden voor het 114e congres.
Maar waarom is de paus echt hier en wat is zijn echte missie?
Ten eerste is hij hier om de openingssessie van de VN-top voor de goedkeuring van Post-2015-ontwikkelingsagenda (2030-agenda) te bespreken die de volgende ochtend begint. Dit is misschien wel de belangrijkste bijeenkomst van de Verenigde Naties sinds de zogenaamde Earth Summit in Rio de Janeiro in 1992 die het Agenda 21-document en de doctrine van duurzame ontwikkeling zelf produceerde.
Ten tweede zal de paus zijn belangrijkste encycliek over klimaatverandering, getiteld Laudato Si ', On Care For Our Common Home, verankeren, wat een krachtige oproep is voor een snelle implementatie van alle beleidsmaatregelen in 2030 Agenda, namelijk duurzame ontwikkeling.
De 2030-agenda belooft het einde van armoede en honger, goed onderwijs en banen voor elke persoon, fatsoenlijk onderdak en een leven van persoonlijke waardigheid. Dit zijn verheven doelen, maar zijn ze echt? Of klinken ze als een aas-en-schakelschema dat een potentieel gevaarlijke lading bevat?
Achtergrond
Het 2030-agendadocument stelt 17-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling en 169-doelen voor om deze te bereiken. De framers beweren dat er brede openbare raadpleging is bereikt om consensus te bereiken tussen alle belanghebbenden, publieke en private organisaties en burgers. Onzin.
De daadwerkelijke oprichting van de 2030-agenda is gemakkelijk terug te voeren op een eerder VN-project, het High-Level Panel of Eminent Persons op de Post-2015-ontwikkelingsagenda, die in juli 2012 bijeenkwam en op mei 30, 2013 werd afgesloten. Er waren alleen 27-eliteleden van deze groep, elk uitgekozen uit de hele wereld en summier benoemd door de VN-directeur-generaal Ban Ki-moon.
De VS werd vertegenwoordigd door John Podesta, oprichter van het Center for American Progress en lid van de elitaire Trilaterale Commissie, die vervolgens voor president Obama ging werken als Senior Policy Consultant on Climate Change.
Het comité van 27 "Eminente personen" heeft zijn slotdocument afgeleverd om te worden geratificeerd door een andere VN-groep, het politieke forum op hoog niveau voor duurzame ontwikkeling dat deze zomer van juni 26 tot juli 8 bijeenkwam.
Het is precies dit document dat tijdens de algemene plenaire vergadering van de VN op september 25 zal worden gepresenteerd voor een wereldwijde stemming. En dit is een alles of niets stem: verdere wijzigingen zullen niet worden voorgesteld of toegestaan.
Omvang van de transformatie
2030 Agenda bouwt voort op Agenda 21 en duurzame ontwikkeling die voor het eerst werd gecreëerd op de Earth Summit in Rio de Janiero in 1992. Het verlengt niet alleen de oorspronkelijke doelen, maar geeft hen ook een definitieve tijdlijn - 2030 - die volledig moet worden geïmplementeerd.
In eenvoudige termen is duurzame ontwikkeling een vervangend economisch systeem voor
Kapitalisme en vrije onderneming. Het is een systeem dat is gebaseerd op de toewijzing en het gebruik van hulpbronnen en niet op vraag en aanbod en vrije economische marktwerking.
Christiana Figueres, uitvoerend secretaris van het Raamverdrag van de VN inzake klimaatverandering, verwees dit afgelopen maart toen zij verklaarde:
"Dit is de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid dat we onszelf opzettelijk, binnen een gedefinieerde periode, het economische ontwikkelingsmodel willen aanpassen dat al minstens 150 jaar regeert, sinds de industriële revolutie." [ Nadruk toegevoegd]
Ze voegde eraan toe: "Dit is waarschijnlijk de moeilijkste taak die we onszelf ooit hebben gegeven, namelijk het opzettelijk transformeren van het economische ontwikkelingsmodel, voor het eerst in de menselijke geschiedenis"
Gevaarlijk absurd
Kortom, zevenentwintig aangestelde en bekrompen loyale VN-loyalisten hebben een diep transformerend beleid en tijdlijnen gecreëerd om het huidige economische systeem van de wereld letterlijk omver te werpen voor een volledig ongeteste en niet-geteste, en toch belooft het moedig om "een einde te maken aan armoede en honger, in alle hun vormen en dimensies, "zorgen ervoor dat" alle mensen een voorspoedig en bevredigend leven kunnen leiden, "en dat een tijdperk van wereldwijde vrede zal ontstaan.
Dit is gevaarlijk absurd. Elke eerlijke econoom zou onmiddellijk afzien van dergelijke Pollyannaish-beloften van Utopia, en het Amerikaanse publiek zou dat ook moeten doen. Het feit is dat deze wilde beloften van welvaart voor iedereen slechts de snoepcoating zijn om de wereld te misleiden om mee te gaan met zijn eigen economische vernietiging. Ja, de inzet is echt zo hoog.
En nu heb je een idee waarom paus Franciscus - de meest zichtbare religieuze figuur ter wereld - is ingeschakeld om de keynote-toespraak op 25th te houden en waarom hij het congres de dag ervoor soepel zal bespreken om mogelijke weerstand tegen de plannen van deze globalistische hucksters.
PS-president Obama heeft het Congres al gemarginaliseerd en zijn ondubbelzinnige steun en handtekening op het 2030 Agenda-document toegezegd.
Patrick Wood is een toonaangevende en kritische expert op het gebied van duurzame ontwikkeling, groene economie, Agenda 21, 2030 Agenda en historische technocratie. Hij is de auteur van Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation (2015) en co-auteur van Trilaterals Over Washington, Volumes I en II (1978-1980) met wijlen Antony C. Sutton.
wpDiscuz