Waarom het ongrondwettelijk is om supermarkten open te houden terwijl kerken sluiten

Het is een gevaarlijk precedent dat de overheid zichzelf zou kunnen beschouwen als de arbiter van essentiële privédiensten.

Als reactie op het Wuhan-coronavirus hebben de gouverneurs van de staat en de lokale leiders uiteenlopende uitvoerende bevelen gegeven die de sluiting van 'niet-essentiële' bedrijven vereisen. Dit heeft gevolgen voor kerken, waaronder het opleggen van strafrechtelijke sancties wegens niet-naleving in sommige gevallen. Sommige kerken hebben teruggedrongen door sowieso simpelweg massadiensten te houden, en verschillende voorgangers - het meest prominent in Florida en Louisiana - zijn strafrechtelijk vervolgd.

Veel mensen vragen zich af, hoe is dit Amerika? Is dit grondwettelijk gezond als we bescherming door het eerste amendement hebben?

Waar we vandaan kwamen

Onze Founding Fathers erkenden de inherente spanning tussen het beschermen van fundamentele individuele rechten (zoals religieuze vrijheid en vrijheid van vergadering) die door God zijn gegeven en pre-politiek maar niet absoluut, en de noodzakelijke regelgevende en handhavende macht van de overheid die specifiek en beperkt is. Noodzakelijke macht is juist, want hoe kan een regering individuele rechten en algehele gezondheid, veiligheid en welzijn beschermen zonder de macht om dat te doen? Maar als je een regering te veel macht geeft, zal dat individuele rechten en vrijheid vertrappen.

James Madison dacht na over deze paradox in Federalist 51: “Als mannen engelen waren, zou er geen regering nodig zijn. … Bij het opstellen van een regering die door mannen boven mannen moet worden bestuurd, ligt de grote moeilijkheid hierin: u moet eerst de regering in staat stellen de geregeerde te controleren; en verplicht het in de volgende plaats zichzelf te beheersen. '

Deze paradox om de macht van de overheid en individuele rechten in evenwicht te brengen, is in de Amerikaanse jurisprudentiële geschiedenis aan de orde geweest en gaat altijd terug op de Amerikaanse grondwet. Onze hoogste wet is gevormd op basis van ons uitgangspunt: Amerikaanse individuen behouden al onze rechten; de regering heeft beperkte bevoegdheden dankzij onze toestemming.

Dus hoewel deze COVID-19-pandemie nieuwe feiten en omstandigheden presenteert, zijn de onderliggende principes dezelfde die advocaten hebben geanalyseerd sinds de oprichters ruzie maakten over welke specifieke bevoegdheden de regering bij de Constitutionele Conventie van 1787 zou krijgen.

De Amerikaanse jurisprudentie heeft over het algemeen een goed evenwicht bewaard tussen de bescherming van individuele rechten en het behoud van de noodzakelijke bevoegdheden voor de regering. Ons machtsevenwicht heeft binnen ons federalistische systeem ook erkend dat deelstaatregeringen dichter bij de mensen staan. Daardoor heeft de federale overheid minder en zeer specifieke, beperkte bevoegdheden.

Het tiende amendement vormt de basis voor de inherente politiebevoegdheden van de deelstaatregering, die door de rechterlijke macht zijn erkend om wetten vast te stellen en te handhaven ter bescherming van de gezondheid, veiligheid en het welzijn van alle mensen binnen de jurisdictie van de staat. We zijn bekend met voorbeelden van deze autoriteit in brandcodes, voedselveiligheidsregels en het wetboek van strafrecht.

Waar zijn we nu?

De meeste staten lijken thuiswonende bevelen uit te voeren via wettelijk vastgelegde noodbevoegdheden die aan de gouverneur zijn verleend. Sommige staten proberen echter bevelen op te leggen die verder gaan dan het constitutionele gezag van de staat.

In South Carolina, bijvoorbeeld, moet de uitvoerende macht toestemming krijgen van de Algemene Vergadering van de staat om de noodtoestand langer dan 15 dagen voort te zetten. De gouverneur van Virginia legde tot 10 juni een thuisbevel op, ver boven een redelijke definitie van "noodsituatie", aangezien zelfs de federale regering vanaf 30 maart slechts 31 dagen begeleiding en aanbevelingen heeft gegeven. In Texas heeft het proces al de 5e Circuit over wat voor soort bedrijf als "essentieel" wordt beschouwd, en veel mensen maken zich zorgen over keuzeprocedures zoals abortus worden in sommige staten als "essentieel" beschouwd, terwijl kerkdiensten dat niet zijn.

Dit idee van het al dan niet essentieel achten van particuliere bedrijven is waarschijnlijk de grootste uitdaging en constitutioneel problematische kwestie in staats- en lokale ordes. Dit is willekeurig, en het is zeer twijfelachtig of deze actie grondwettelijk zou zijn. Terwijl de overheid inherente politiemacht heeft via het tiende amendement, hebben particuliere actoren het recht op gelijke bescherming via het veertiende amendement.

De overheid kan binnen haar eigen werknemers essentiële versus niet-essentiële werknemers bepalen in het kader van een shutdown, die we vorig jaar zagen. Maar er is geen constitutionele autoriteit op federaal of staatsniveau die de overheid in staat stelt subjectief te bepalen wie en wat essentieel is voor particuliere werknemers, ook niet tijdens een nationale gezondheidsnoodsituatie. Staten geven bevelen uit zonder volledige criteria op te geven voor de wijze waarop zij deze vaststellingen doen. Er is waarschijnlijk geen metriek die mogelijk aan constitutioneel toezicht zou kunnen voldoen.

Het is alarmerend dat een aantal lopende geschillen toegeeft aan de drempel van het vermogen van een regering om essentiële particuliere diensten te bepalen, en pleit er in plaats daarvan alleen voor om een ​​bepaalde dienst op te nemen in de "essentiële" lijst. Die drempelvraag moet worden aangevochten.

Lees hier het hele verhaal ...