VN-klimaatdeal: The Joke Is On Us

Op vrijdag 22nd werd de "historische klimaatovereenkomst" - beter bekend als de "Overeenkomst van Parijs" - ondertekend door 174-lidstaten van de VN, met gematigde fanfare. De sfeer rondom het evenement was natuurlijk met kracht euforisch - als het wat onhandig was - met de nieuwe aangewezen klimaatgroep, Leonardo di Caprio, die de uitgegeven mantra "we moeten nu handelen!" Zingen en VN-armaturen rondspringen in een enigszins masturberende orgie van zichzelf -congratulating.

Dit alles dient echter om het feit te verbergen dat, vanuit het standpunt van een catastrofale club voor opwarming van de aarde, de deal mislukt. Namelijk de hoofdaandrijving achter de 21^st Conferentie van de partijen (dat wil zeggen: soevereine lidstaten van de VN die deelnemen aan UNFCC) in Parijs, die eindigde op 12.12.2015 en een 31-pagina-ontwerpovereenkomst produceerde een bindend verdrag en niet alleen een overeenkomst; iets dat blijkbaar niet tot stand kwam.

De besprekingen van COP21 en de presentatie van de 'historische klimaatovereenkomst' vonden plaats in een surrealistische sfeer van veinsde urgentie en een vreemde mengeling van extatisch genot, die zich echter beperkte tot een kleine kring van deelnemers, milieuactivisten en hun belangrijkste media-entourage.

Dit vreemde vertoon van enkele gekozen mannen en vrouwen die zich verheugen op een denkbeeldige oplossing voor een denkbeeldige crisis werd grotendeels over het hoofd gezien door de bevolking die, althans semi-bewust, resistent wordt tegen klimaatalarmisme, al dan niet anders, omdat elke leugen zijn vervaldatum heeft en de opwarming van de aarde nadert 27^th verjaardag van zijn grootse intrede in massamediakanalen.

https://www.youtube.com/watch?v=5tMwsqTmBoQ

Hoe het ook zij, de overeenkomst van Parijs is een compilatie van 'shoulds” terwijl het duidelijk bedoeld was als een juridisch bindende codificatie van "shalls”: hoewel soevereine staat een bedreigde soort in deze wereld is, is het duidelijk nog niet zo uitgestorven dat de meerderheid van de wereldleiders het verdrag zou ratificeren dat zou de jure installeer het apparaat van global governance onder het mom van het bestrijden van ecologische crisis.

Het Verdrag van Parijs voldoet volgens deze auteur jammer genoeg aan dit doel, omdat het zelfs in september vorig jaar had kunnen worden verwacht, toen de VN haar nieuwste Agenda presenteerde, de zogenaamde 2030 Agenda. De doctrine van duurzame ontwikkeling, en niet empirisch onderzoek van esoterische "klimaatwetenschap", is namelijk een hoofddoel, en bijgevolg: de belangrijkste drijfveer achter de roadshow over klimaatangst.

Deze doctrine, onder verschillende namen, wordt gestaag gepusht als een officiële ideologie van het Euro-Atlantisch Blok uit begin jaren zeventig van de vorige eeuw, en het vereist niet echt opwarming van de aarde om het te laten werken in de geest van goedgelovigen. Als er een solide constante in het proteïsche 'vijandbeeld' is waarop het systeem van duurzame ontwikkeling moet worden gebouwd, dan zou het 'overbevolking' zijn, het inherent genocidale idee dat alle smaken van deze doctrine doordringt. 

Duurzame ontwikkeling is, simpel gezegd, een systeem van wereldomvattende controle, ontworpen om automatisch zijn functies te differentiëren en te ontwikkelen op basis van angst. Het enige dat echt nodig is, is één absolute bedreiging van buitenaf die niet kan worden verwijderd, maar alleen oneindig kan worden beperkt door een verenigd handelen van de mensheid.

Dit vijandelijke beeld is natuurlijk slechts een beeld, omdat een dergelijke dreiging niet bestaat en elke basis die door duurzaamheidsprogrammeurs wordt gekozen, een definitieve vervaldatum heeft. Bij nadere analyse, de 2030 Agenda document gaf al aan dat de angst voor “global warming” deze datum bereikt. Het was niet erg prominent onder andere "17 duurzaamheidsdoelen" en nu maakt het langzaam plaats voor een andere kosmische Osama bin Laden, ingeroepen om ons te laten onderzoeken en beheersen door angst: wereldwijd - of om precies te zijn: Europees terrorisme.

Voorgenomen nationaal vastgelegde bijdragen (INDC's) bij het verminderen van broeikasgassen, die dienen als basis voor het bereiken van de doelstelling om de wereldwijde gemiddelde temperatuur - hoe dan ook - onder "2 ° C boven pre-industriële niveaus te houden en inspanningen te leveren om de temperatuurstijging te beperken tot 1.5 ° C boven pre-industriële niveaus, in het besef dat dit de risico's en effecten van klimaatverandering aanzienlijk zou verminderen. "(PA, 2.1. (A)), staan ​​ver af van wat de broeikasgassen in de opwarming van de aarde zouden willen zien geïmplementeerd.

Hoewel we enkele sporadische pogingen kunnen detecteren om "klimaatrampen" te koppelen aan demografische verschuivingen vanuit het Midden-Oosten naar Europa, is het maar al te duidelijk, zelfs voor de dupes, dat deze verschuivingen, hoewel duidelijk door de mens veroorzaakt, niets te maken hebben met het klimaat.

Bovendien werd tot nu toe elke tocht, warme winter of bosbrand aangeduid als een onmiskenbaar teken van komende eindtijden, de warme Europese winter van 2015 / 2016. blijkbaar vloog onder de radar van alarmisten. Dit is ook een van de duidelijke tekenen dat klimaatschrik eindelijk wordt besteed, weliswaar niet door inspanningen van critici, noch door afbrokkeling van het pseudo-wetenschappelijke bouwwerk van advocaten, maar gewoon door een vrij banale tijdsverloop.

Hier worden we echter met moeite gepresenteerd. De publiekelijk zichtbare 'wereldleiders', gegroepeerd rond de topconferenties van de VN en Davos, doen alsof alles nog steeds normaal is. De situatie is surrealistisch: terwijl de meerderheid van de mensen hen belachelijk maakt - dat wil zeggen, degenen die hen helemaal opletten - zingen mensen als Christina Figuerres of Bill Gates nog steeds dezelfde oude mantra's. Dit is behoorlijk zorgelijk. Iemand zou namelijk kunnen concluderen dat ze simpelweg waanvoorstellingen hebben, hun onthechting aan de realiteit voltooien en het daarbij laten. Dit is echter slechts half waar.

De hele waarheid, zo lijkt het, is dat hun afstand tot de werkelijkheid niet het resultaat is van louter mentale blindheid, maar van macht veroorzaakte verduistering van de geest. Dit is een onmiskenbaar teken van volledige onthechting van macht van de "mensen", dwz massa's van de mensheid of zelfbewuste groepen in hun midden.

De wereldwijde elites worden niet misleid door hun domheid, maar door hun zelfverzekerde overtuiging dat ze niet kunnen worden uitgedaagd. En te oordelen naar de tijden, hebben ze volkomen gelijk. Dus als ze blijven schrikken tegen het broeikaseffect, ondanks het feit dat de meeste mensen zich bewust worden van het feit dat het een schijnvertoning is, kan dit heel goed betekenen dat ze geen behoefte meer hebben om iemand te bedriegen.

Bovendien is duurzame ontwikkeling een echte reden voor het bestaan ​​van de opwarming van de aarde en het is een doctrine die het geleidelijk kan weggooien omwille van een beter en overtuigender principe, indien nodig. Dit is tenslotte de reden waarom het Verdrag van Parijs in de eerste plaats bestaat:

"Deze overeenkomst, die de uitvoering van het verdrag, inclusief de doelstelling ervan, bevordert, heeft tot doel de mondiale respons op de dreiging van klimaatverandering te versterken, in de context van duurzame ontwikkeling en inspanningen om armoede uit te roeien (…) “(PA, 2.2)

De belangrijkste nieuwigheid van 2030 Agenda is de eerste van zijn 17. duurzame ontwikkelingsdoelen: “1. Maak een einde aan armoede in al zijn vormen overal ”(A2030, pag. 12), wat tot 2030 moet worden bereikt. Dus wordt van ons verwacht dat we geloven dat het hoofdbestanddeel van de menselijke conditie - namelijk materiële ellende - in de 14-jarenperiode zal worden opgeheven.

Degenen die geloven dat VN-armaturen echt in deze onzin geloven, zijn sportieve geesten van tien tot twaalf jaar oude kinderen; iedereen, met slechts een beetje gezond verstand, moet vermoeden dat hier iets anders aan de hand is.

Voor ons doel is het echter voldoende om erop te wijzen dat de kruising van klimaatverandering, duurzame ontwikkeling en definitieve oplossing van armoede een basis vormt voor het Verdrag van Parijs. En op dit kruispunt bestaat er een hiërarchie waar duurzame systematisering van wereldhulpbronnen - mens, milieu en economie bovenaan staat, de andere twee omvattend. Beide lagere doelen zijn vervangbaar, omdat het slechts voorwendsels zijn voor het bereiken van duurzame ontwikkeling wereldwijd.

Het feit dat globalistische woordvoerders serieus garen spinnen waar niemand bij zijn volle verstand in kan geloven, bewijst dat de kracht van de lagere lagen van de samenleving - en dat is ongeveer iedereen onder het niveau van de reguliere media-experts en professionele politici die in aanmerking komen voor werk in wereldwijde instellingen - is te allen tijde laag. En de leden van hogere lagen zijn zich daar expliciet of impliciet van bewust.

Er is dus geen reden om te schelden over idiotie van onze heersers, omdat het niet echt een idiotie is, maar gewoon een normaal gedrag dat voortkomt uit het feit dat ze ons toch geen aandacht schenken.

Toegegeven, de verhalen worden dunner en de verhalen brokkelen af ​​terwijl ze worden geschreven.

Maar is het omdat we zo slim zijn?

Of is het omdat we zo los staan ​​van elke vorm van controle over onze middelen van bestaan ​​dat degenen die er een stevige greep op hebben, via controle van media, politiek en financiën, echt de moeite niet nemen om ons meer te bedriegen?

Voor meer informatie over Agenda 2030, luister naar dit interview met Branko Malić op de Sunday Wire-radioshow met gastheer Patrick Henningsen ...