TransHuman/Machine Fusion voor Cyborg Soldier tegen 2050

Op een gewone site op een militaire website zit een rapport uit 2019 verstopt dat is gepubliceerd door het US Army Combat Capability Development Command Chemical Biological Center.

In de samenvatting van dit rapport worden de doelstellingen uiteengezet:

CYBORG SOLDIER 2050: FUSIE MENS/MACHINE EN DE IMPLICATIES VOOR DE TOEKOMST VAN DE DoD

SAMENVATTING: Het bureau van de staatssecretaris van Defensie voor onderzoek en techniek (Alexandria, VA) heeft de studiegroep DOD Biotechnologies for Health and Human Performance Council (BHPC) opgericht om voortdurend onderzoek en ontwikkeling in biotechnologie te beoordelen...

In opdracht van het uitvoerend comité van de BHPC voerde de BHPC-studiegroep een jaar lang een evaluatie uit met de titel "Cyborg Soldier 2050: Human/Machine Fusion and the Impact for the Future of the DOD".

Het primaire doel van deze inspanning was het voorspellen en evalueren van de militaire implicaties van machines die fysiek zijn geïntegreerd met het menselijk lichaam om de menselijke prestaties in de komende 30 jaar te vergroten en te verbeteren.

Dit rapport vat deze beoordeling en bevindingen samen;

identificeert vier potentiële gevallen voor militair gebruik voor nieuwe technologieën op dit gebied; en beoordeelt hun impact op de DOD-organisatiestructuur, de doctrine en tactieken van oorlogsjagers, en de interoperabiliteit met Amerikaanse bondgenoten en het maatschappelijk middenveld.

In een ander deel gaan de auteurs van het onderzoek verder:

…”Ons gebruik van de term cyborg is bedoeld om een ​​grotere en fundamenteel complexere toekomst voor te stellen met mens/machine-technologieën in de komende 30 jaar.

De cyborg-technologieën die in deze studie worden beoordeeld, gaan verder dan augmentatie, waarbij de functie wordt hersteld na een verwonding of ziekte, en het is de bedoeling dat ze de prestaties verbeteren door middel van een reeks modificaties van functioneel tot radicaal structureel voorbij de normale basislijn voor mensen.

Men kan er ook van uitgaan dat aspecten van cyborgcapaciteiten mogelijk zullen worden gemaakt door het gebruik van genetische manipulatie, synthetische biologie, nanotechnologie, kunstmatige intelligentie of een aantal opkomende technologieën...

De primaire doelstellingen van deze studie zijn om te voorspellen welke richting cyborgtechnologie de komende 30 jaar zal inslaan, om te bepalen hoe dat een fundamentele impact kan hebben op de nationale veiligheid, en aanbevelingen doen aan senior DOD-leiders over hoe de Verenigde Staten kunnen worden beschermd en de dreiging van de exploitatie van deze technologieën door bijna-collega's kan worden beperkt.

De vier voorbeelden van menselijke augmentatie die in deze studie worden gepresenteerd en waarvan de auteurs denken dat ze de meeste kans van slagen hebben, zijn:

Van de vier hierboven genoemde voorbeelden vond ik de "optogenetische bodysuit" zeer verontrustend:

Herstel en geprogrammeerde spiercontrole via een optogenetisch body-sensorweb

Technische beschrijving: In dit scenario wordt de spiercontrole verbeterd door een netwerk van geplaatste onderhuidse sensoren die optogenetische stimulatie leveren door middel van geprogrammeerde lichtpulsen.

Deze verbetering kan het beste worden omschreven als een geïmplanteerd digitaal detectie- en stimulatiesysteem dat is gekoppeld aan externe sensoren (bijv. inzetstukken voor laarzen en wearables), die zijn gekoppeld aan een centrale computercontroller.

In feite zou het menselijk lichaam een ​​reeks kleine optische sensoren onder de huid hebben geïmplanteerd in de lichaamsgebieden die moeten worden gecontroleerd.

Deze sensoren kunnen zich manifesteren als dunne optische draden die met regelmatige tussenpozen over kritieke spier- en zenuwbundels worden geplaatst en zijn gekoppeld aan een centraal controlegebied dat is ontworpen om elk knooppunt alleen te stimuleren wanneer de spieren eronder nodig zijn. Optische controle zou op een geprogrammeerde manier plaatsvinden over het netwerk van optische draden om een ​​vloeiende spieractie te bewerkstelligen in een gechoreografeerde 'dans'.

Zo'n netwerk van implanteerbare spierdetectie, -berekening en -stimulatie biedt een systeem met een gesloten lus dat kan worden gebruikt om letsel- en sterftecijfers voor soldaten te verminderen door middel van geautomatiseerde gevarenvermijding.

Het netwerk zou ook hun fysieke mogelijkheden op het slagveld verbeteren.

Een "body-suit" klinkt als zoiets moois, maar dit is nauwelijks een "bodysuit". Dit is een netwerk van onderhuidse (geïmplanteerde) glasvezels, die het lichaam kunnen aansturen. Deze geïmplanteerde sensoren kunnen al dan niet aan een soort exoskelet zijn gekoppeld.

Wat is "veld" van optogenetica:

Tactische werkgelegenheid: ...

Naarmate de technologie zich ontwikkelt richting het jaar 2050, zou optogenetische lichaamsbeheersing kunnen helpen beantwoorden aan de aanhoudende vraag naar oorlogsvechters om steeds uitdagendere taken uit te voeren die hen vaak tot het uiterste van hun fysieke mogelijkheden drijven. Voortdurende inspanningen om exosystemen voor oorlogsjagers te ontwikkelen om het energieverbruik te verminderen, hebben aangetoond dat de huidige technologieën de prestaties van operators vaak belemmeren en de metabole kosten verhogen.

Een optogenetisch gecontroleerd lichaamspak kan worden gebruikt om de toestand van een individu te voelen en een real-time interface te bieden tussen de mens en het exosysteem.

Deze menselijke verbetering zou dynamische adaptieve koppeling van het menselijk lichaam met een extern exosysteem mogelijk maken, leiden tot fysiek gedrag dat stabieler en behendiger is, en het energieverbruik in operationele omgevingen optimaliseren.

Optogenetische musculoskeletale controlesystemen zouden strijders niet alleen in staat stellen om te communiceren met externe systemen die niet permanent aan hun lichaam zijn gehecht, maar zouden ook kunnen worden geprogrammeerd om hun lichaam te besturen om complexe taken uit te voeren waarvoor ze niet gewend zijn.

De optogenetische controller zou in feite de bewegingen van de ledematen van een oorlogsjager overnemen, waardoor een beginneling (dwz de oorlogsjager) functies professioneel kan uitvoeren.

Als ik dit lees, valt het me op dat het heel erg lijkt alsof het kan worden gebruikt om mensen te dwingen dingen tegen hun wil te doen als een andere persoon of computer het lichaam van iemand anders bestuurt. Slavernij is een lelijk woord en toch lijkt optogenetische lichaamsbeheersing precies dat.

Als ik denk aan hoe we vee gebruiken om te ploegen of zelfs te rijden. Dwingen we hen niet om de controle over hun lichaam af te staan ​​door gebruik te maken van technologieën zoals een harnas? Hoe is dit anders?

Er rijzen meteen een aantal zorgen en vragen. Kan deze technologie worden gebruikt om gevangenen onder controle te houden, rekruten in een huurlingenleger te dwingen, te gebruiken voor gevaarlijke oefeningen, te worden bestuurd door een bewuste kunstmatige intelligentie?

Wanneer deze technologie uit de context van het leger wordt gehaald en in de handen van een dictatuur (of een bedrijf) wordt geplaatst?

De auteurs geven toe dat dit een ernstige zorg is en dat er momenteel geen wettelijk kader is om dergelijke vragen te beantwoorden.

Machines reageren op commando's, en als commando en controle worden gehackt, wordt de mens/machine gecompromitteerd. Hackbaarheid door externe krachten kan de angst voor controle door anderen opwekken. Zelfs als dit risico kan worden beperkt door verbeterde versleutelingsmethoden, variabele authenticatievereisten of andere methoden, kan de perceptie dat controle kan worden ondermijnd, leiden tot vertrouwenskwesties tussen collega's.

Als een vijandige acteur bijvoorbeeld een optogenetisch lichaamspak of neuraal implantaat dat spierbewegingen regelt, zou kunnen omzeilen, zou dit niet alleen een echte bedreiging kunnen vormen voor het individu, de organisatie en de missie, maar zou het ook angst kunnen verspreiden onder de rangen van niet-versterkte en verbeterde individuen.

Een DoD-rapport, getiteld "De Soldier-Cyborg-transformatie: een raamwerk voor analyse van sociale en ethische kwesties van toekomstige oorlogsvoering', dat in 1998 werd geschreven, laat zien hoe lang het leger heeft gewerkt aan een cyborgtoekomst.

Het publiek is in slaap gevallen. Het is tijd om wakker te worden en de controle over ons leger terug te nemen, dat er volledig op uit is dat deze technologie wordt ontwikkeld in samenwerking met civiel gebruik.

Neurale versterking (uit het rapport):

Tactische werkgelegenheid: In dit scenario zouden neurale implantaten voor brain-computer interfacing (BCI) een naadloze interactie tussen individuen en secundaire activa (machines) mogelijk maken. Deze controle kan worden uitgeoefend op drones, wapensystemen en andere systemen op afstand die worden bediend door een verbeterd individu. De verbetering houdt niet alleen in dat de gebruiker de apparatuur bestuurt (van brein naar machine), maar ook van overdracht naar de operator (machine naar brein) en van mens naar mens (commando- en besturingsdynamiek) om het situationele bewustzijn te verbeteren wanneer drone, computationele analytische en menselijke informatie wordt doorgegeven aan de telefoniste….

Neurale verbetering door implantatie van modulerende elektroden in de hersenen zal een snelle interactie tussen machine en operator mogelijk maken door middel van een lees-/schrijfmechanisme. Deze zullen een snellere en geïntegreerde controle van meerdere middelen door de verbeterde operator mogelijk maken, waardoor het bewustzijn op het slagveld en de dodelijkheid van oorlogsjagers worden verbeterd.

Hersenactiviteit zal niet-invasief worden gecontroleerd door middel van elektroden die op de hoofdhuid of schedel worden geplaatst of meer invasief door de directe implantatie van elektroden in het hersenoppervlak of diepere structuren en netwerken.

Op dit moment hebben onderzoekers niet kunnen bepalen of de implantatie van elektroden omkeerbaar is of in welke mate de aangetaste neurale netwerken zich aanpassen aan de aanwezigheid van een implantaat, waardoor verwijdering wordt bemoeilijkt.

Naarmate deze technologie volwassener wordt, wordt verwacht dat gespecialiseerde operators tegen 2030 neurale implantaten zullen gebruiken voor een verbeterde werking van activa. Deze operators zullen teams van de Special Forces, militaire piloten, operators van onbemande luchtvaartuigen (UAV's) of onbemande voertuigen (USV's) zoals drones en inlichtingenpersoneel. De BHPC-groep voorspelt dat tegen het jaar 2050 aanzienlijke vooruitgang zal worden geboekt in het begrip van het neurale netwerk en de neurale implantatietechnologie.

Met meer inzicht wordt verwacht dat deze technologieën op grotere schaal zullen worden ingezet bij strijdkrachten, waardoor gebruiksgecontroleerde werking van wapensystemen, netwerkcommunicatie en interactie mogelijk wordt (bijv. Corpsmen spreken met artsen of specialisten in ziekenhuizen om te helpen bij veldbehandeling van gevecht verwondingen), en verbeterd bewustzijn van oorlogsjagers door middel van machine-naar-hersenen (en door machines ingeschakelde externe hersen-tot-hersenen) communicatie via het gebruik van gedistribueerde sensoren, zenders en verkenningsdrones.

Ik heb erover geschreven hersencomputerinterfaces eerder. Dat deze zowel niet-invasieve als invasieve interventies kunnen omvatten, roept tal van vragen en zorgen op. Nogmaals, de bio-ethische kwesties zijn enorm. Inclusief het vermogen van iemand om de controle over zijn eigen geest te verliezen.

Een vroeg voorbeeld van hoe dit soort technologieën kunnen worden bewapend -

Het Havana-syndroom:

Het Havanna-syndroom, dat echt is, heeft veel vragen opgeroepen. Wat is het? Wie controleert het? Kan deze technologie worden gebruikt om grote groepen mensen uit te schakelen? Hoe werkt de technologie? Is het zelfs een "echt" syndroom? Onze CIA kwam, na jarenlang te hebben beweerd dat het Havanna-syndroom het werk was van snode acteurs, naar buiten met een sterk geredigeerd en grotendeels geheim rapport, waarin ze lijken terug te komen op sommige van deze beschuldigingen. Maar critici stellen dat dit rapport niets meer is dan een rookgordijn voor wat er werkelijk aan de hand is.

Is het Havanna-syndroom een ​​voorbeeld van een vroege niet-invasieve hersen-computerinterface of -wapen?

Deze technologie, met name zonder neurale implantaten (via radiogolven en gepulseerde elektromagnetische velden), heeft het vermogen om niet alleen op "vrijwilligers" in te werken, maar ook op niet-vrijwilligers.

Bovendien, als er implantaten bij betrokken zijn, wie controleert ze dan? De gebruiker, de computer of een handler? Wat gebeurt er als iemand het leger verlaat? Kunnen de implantaten worden geherprogrammeerd of gehackt? Wie is de eigenaar van de gegevens?

Het rapport gaat verder:

Verbeteringen in de neurale implantaattechnologie zouden tegen het jaar 2050 aanzienlijk kunnen zijn. Verwachte verbeteringen zouden zich richten op het verminderen van het niveau van invasiviteit van het implantaat zelf. Dit zou kunnen worden bereikt door plaatsspecifieke assemblage van elektroden met behulp van biocompatibele nanodeeltjes die kunnen worden gericht door een externe kracht (gedoteerde ijzeroxide-nanodeeltjes die kunnen worden gepositioneerd door het gebruik van gerichte magnetische velden) of door verbeteringen aan de signaalacquisitiemogelijkheden van extern geplaatste elektroden en processoren. De studiegroep verwacht dat de behoeften van oorlogsjagers deze technologische vooruitgang zullen beïnvloeden; dergelijke vorderingen zouden echter plausibel leiden tot revolutionaire veranderingen in de manier waarop de samenleving dagelijks met machines omgaat. Deze technologieën (persoonlijke robots, entertainmentopties en voertuigen) zouden worden aangedreven en ondersteund door commerciële entiteiten.

Het rapport bespreekt ook de acceptatie door het publiek van cyborgtechnologieën en de rol van de DoD om de angsten van het publiek over deze technologieën te overwinnen:

De deelnemers aan de workshop verwachtten unaniem dat statelijke en niet-statelijke tegenstanders zullen proberen de Amerikaanse inzet van verbeterde oorlogsvechters te gebruiken om de Amerikaanse belangen te ondermijnen en de DOD als onethisch te stigmatiseren.

Gezien de resultaten van de Pew-studie lijkt religie een waarschijnlijk platform om deze argumenten tegen de Amerikaanse belangen te versterken met entertainment en versterking van sociale media.

Massamedia, waaronder film en literatuur, zijn ook een bekend podium voor het demoniseren van cyborgs. Van Frankenstein tot de Terminator, de boodschap is vaak dat de integratie van technologie met het menselijk lichaam de menselijke geest berooft van zijn mededogen en leidt tot geweld en ernstige, onbedoelde gevolgen.

Fictie kan echter ook fantasierijke toepassingen van opkomende technologieën weerspiegelen, evenals echte zorgen over die technologieën. Om deze redenen kan fictie een krachtig instrument zijn om het publiek te betrekken bij discussies over bio-ethiek. Een beter geïnformeerd publiek dat media met betrekking tot opkomende technologieën creëert en consumeert, kan DOD en zijn partners dus helpen ELSI-zorgen te voorspellen om problemen vroeg in de ontwikkeling van verbeteringsgerelateerde capaciteiten te verminderen.

De studiegroep deed de aanbeveling om inspanningen te leveren om de negatieve culturele narratieven van verbeteringstechnologieën om te keren en de media te gebruiken als middel om het publiek erbij te betrekken. In populaire sociale en open-source media, literatuur en film heeft het gebruik van machines om de fysieke conditie van de menselijke soort te verbeteren een vertekend en dystopisch verhaal gekregen in naam van entertainment. Een nauwkeurigere weergave van technologie en de toepassingen ervan in fictie- en non-fictiemedia zou de basis kunnen leggen voor een nieuwe generatie die kansen ziet voor maatschappelijke voordelen in cyborgtechnologieën.

Als technologie een intiemere partner moet worden in de fysieke verbetering van de menselijke soort, dan moet DOD-personeel helpen om vervormde culturele verhalen te veranderen. Een realistisch, gebalanceerd (zo niet positiever) verhaal zal dienen om het publiek beter voor te lichten, maatschappelijke angsten weg te nemen en belemmeringen voor productieve acceptatie van deze nieuwe technologieën weg te nemen. Hoewel het niet intrinsiek een DOD-missie is, moet de defensieleiding begrijpen dat als ze van plan zijn deze technologieën in te zetten, de publieke en sociale percepties moeten worden begrepen en overwonnen.

Ik geloof dat dit rapport suggereert dat het DoD zich bezighoudt met psy-ops om zowel Amerikanen als mensen over de hele wereld ervan te overtuigen dat deze technologieën veilig zijn en dat onze toekomst beter gediend is door ze te bevorderen.

Dit rapport is gepubliceerd in 2019. De auteurs staan ​​vermeld op de voorkant. Ik deed een beetje due diligence op deze auteurs en ontdekte dat Scott Walper, Wetenschappelijk directeur, US Office of Naval Research Global, Londen (tweede auteur van dit rapport) heeft dit jaar besteed aan het samenstellen van een "collectief" van mensen om de wereld opnieuw te verbeelden.

Het Serendipity Collective is duidelijk het geesteskind van de DoD (Navy) en toch is dat niet bepaald glashelder op de van de...

Het lijkt me dat de psy-ops al begonnen zijn!

Lees hier het hele verhaal ...