TN Opmerking: dit is een belangrijk artikel van een gevestigde autoriteit over dit onderwerp. De inhoud van de TPP sluit perfect aan bij de uitkomsten van de VN-Agenda 2030 en COP21. En waarom niet? De architecten van de Trilaterale Commissie van de TPP zijn dezelfde mensen die in de eerste plaats duurzame ontwikkeling en klimaatverandering hebben gecreëerd.
Wat heeft een 5,544-pagina-verdrag aangeprezen door zijn aanhangers als bevordering van vrije handel tussen 12 Pacific Rim-landen te maken met inspanningen van wereldwijde elites om beperkingen op te leggen aan het gebruik van overvloedige en betaalbare energie? Het antwoord is veel meer dan de donateurs van het Trans-Pacific Partnership (TPP) willen dat je weet.
Na zes jaar van achter-gesloten-deuren onderhandelingen, werd de tekst van de TPP eindelijk vrijgegeven aan het Amerikaanse publiek door de Obama-administratie op november 5. Een zorgvuldige lezing van het verdrag laat zien waarom het Witte Huis zoveel moeite heeft gedaan om het publiek in het donker te houden over de TPP. De deal is een doos met problemen van Pandora die, onder andere, de VS onderwerpt aan de grillen van een onverklaarbare transnationale TPP-commissie (zie hieronder), patentbescherming voor Amerikaanse geneesmiddelen ondermijnt, slapsquota bij de export van Amerikaanse landbouwproducten, en smeert de skids voor het opleggen van het recent aangenomen Parijs wereldwijde klimaatveranderingspact.
De PTT is een uitvloeisel van de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) die door de VS, Canada en Mexico is aangenomen in 1994. Naast de VS zijn andere TPP-partners Australië, Brunei, Canada, Chili, Japan, Maleisië, Mexico, Nieuw-Zeeland, Peru, Singapore en Vietnam. Afgezien van de uitbreiding van het aantal betrokken landen, is het grootste verschil tussen NAFTA en de TPP de reikwijdte van de agenda die zich verschuilt achter de 'vrijhandel'-pretenties van laatstgenoemde. Nergens is dat duidelijker dan in de paragraaf over het milieu van de overeenkomst.
De TPP en COP 21
Vrijgave van de TPP iets meer dan drie weken vóór de opening van de door de VN gesponsorde conferentie van de partijen (COP 21) in Parijs was, zoals de oude bolsjewieken wilden zeggen, 'geen toeval'. Zoals de lancering van de 2030-agenda van de VN voor duurzame ontwikkeling eind september is het TPP nauw verbonden met de gesprekken over klimaatverandering in Parijs. Die gesprekken hebben geresulteerd in de goedkeuring van een overeenkomst - enthousiast ondersteund door het Witte Huis van Obama - dat de VS zich ertoe zal verbinden om hun koolstofemissies, meestal CO2, de komende jaren onder de 2005-niveaus te verminderen. China daarentegen weigerde de uitstoot te versnellen, ook al is het een grotere emitter dan de VS.
Zoals opgemerkt door Howard Richman, Raymond Richman en Jesse Richman in de Amerikaanse denker (Nov. 20) zal het Verdrag van Parijs “zijn eigen bestuursorgaan, zijn eigen rechtssysteem en zijn eigen belastinginningssysteem opzetten. Het verdrag omvat ook jaarlijkse reparaties die de ontwikkelde landen aan de onderontwikkelde landen van de wereld moeten betalen. Het bedrag van de reparaties zal in Parijs worden onderhandeld. "
Hier komt de TPP in beeld als een ondersteunend handhavingsmechanisme voor het Verdrag van Parijs. Hoofdstuk 20 van de TPP vereist naleving van alle eerdere multilaterale milieuovereenkomsten. Dat mandaat kan en zal waarschijnlijk worden uitgebreid met het klimaatverdrag van Parijs. De almachtige Commissie van de TPP kan de deal van Parijs in het handelspact opnemen zodra de wereldwijde klimaatovereenkomst is aangenomen.
De Commissie van de TPP overtreft het congres
En wat is precies de Commissie van de TPP? Het is gemodelleerd naar de Europese Commissie, een onverantwoordelijk en niet-gekozen orgaan dat een stortvloed van voorschriften en mandaten op de worstelende economieën van de EU heeft verspreid. Zodra het TPP in werking treedt, heeft de Commissie de bevoegdheid om de handelsovereenkomst te wijzigen of aan te passen "of andere maatregelen te nemen die de partijen kunnen overeenkomen ..." Indien er geschillen ontstaan ​​over de naleving van een ondertekenaar door een ondertekenaar, zullen deze worden behandeld door "Arbitrage-tribunalen", die de bevoegdheid hebben om multi-miljard dollar uitspraken te doen tegen elke lidstaat die haar beslissingen schendt. Op deze manier kunnen de Commissie van de TPP en haar arbitragetribunalen de VS of een andere ondertekenaar straffen voor het overtreden van de voorwaarden van het handelspact, inclusief het niet naleven van de klimaatovereenkomst van Parijs.
Omdat zij de TPP kan wijzigen, zij het via een unanieme stem van haar commissarissen (zorgvuldig gekozen door de regeringen van de lidstaten), kan de Commissie doen wat het Amerikaanse Congres niet kan. Toen het Republikeinse gecontroleerde Congres afgelopen zomer, na een bittere politieke strijd, Obama fast-track autoriteit verleende om goedkeuring van de TPP te vragen, gaf het veel van zijn hefboom aan het Witte Huis over. Fast-track autoriteit betekent dat de TPP niet kan worden gewijzigd of gefilmd in de Senaat, waardoor de kansen op goedkeuring in de Eerste Kamer aanzienlijk worden vergroot. Het is een take-it-or-leave-it-voorstel, waarin een eenvoudige meerderheid in beide huizen volstaat om het handelspact goed te keuren.
Vooruitzichten voor goedkeuring
Nu de tekst van de TPP is vrijgegeven, hebben velen in het Congres die de president zo snel wilden autoriseren, spijt van kopers. Wetgevers van de Farm Belt zijn teleurgesteld dat voor Amerikaanse landbouwproducten quota gelden; geneesmiddelen maken zich zorgen over octrooibescherming; mensen die waarschuwden voor het verlies van Amerikaanse soevereiniteit zien hun ergste angsten bevestigd. De lijst gaat verder. Omdat 2016 een verkiezingsjaar is, kan de TPP te heet zijn om te behandelen tot nadat Amerikanen in november naar de stembus zijn gegaan. De tegenstanders van de TPP kunnen dankbaar zijn dat de onderhandelaars van Obama instemden met zo'n overduidelijk slechte deal.
Verkocht als een banencreërend handelspact, is de TPP echt een andere in een lange reeks van mondiale bestuursregelingen geschreven door transnationale elites voor transnationale elites. Daarom ondersteunt Obama het.
Bonner R. Cohen is een senior fellow bij het National Center for Public Policy Research, waar hij zich concentreert op energie, natuurlijke hulpbronnen en internationale betrekkingen.
Hij dient ook als senior beleidsadviseur bij het Heartland Institute, senior beleidsanalist bij het Committee for a Constructive Tomorrow en als adjunct-wetenschapper bij het Competitive Enterprise Institute.
Artikelen van dr.Cohen zijn verschenen in de Wall Street Journal, Forbes, Investor's Business Daily, New York Post, Washington Times, National Review, Philadelphia Inquirer, Detroit News, Atlanta Journal-Constitution, Miami Herald en tientallen andere kranten in de VS en Canada. Hij is geïnterviewd op Fox News, CNN, Fox Business Channel, BBC, BBC Worldwide Television, NBC, NPR, N 24 (Duitstalig nieuwskanaal), Voice of Russia en tal van radiostations in de VS.
Dr. Cohen heeft getuigd voor de commissies van de Amerikaanse senaat voor energie en natuurlijke hulpbronnen en voor milieu en openbare werken en voor de commissies van het Amerikaanse huis voor natuurlijke hulpbronnen en rechterlijke macht. Hij heeft gesproken op conferenties in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Bangladesh.
Dr. Cohen is de auteur van twee boeken, The Green Wave: Environmentalism and its Consequences (Washington: Capital Research Center, 2006) en Marshall, Mao und Chiang: Die amerikanischen Vermittlungsbemuehungen im chinesischen Buergerkrieg (Marshall, Mao en Chiang: The American Mediations Inspanning in de Chinese burgeroorlog) (München: Tuduv Verlag, 1984).
Dr. Cohen ontving zijn BA van de University of Georgia en zijn Ph.D. - summa cum laude - van de Universiteit van München.
Bonner R. Cohen is een senior fellow bij het National Center for Public Policy Research, waar hij zich concentreert op energie, natuurlijke hulpbronnen en internationale betrekkingen.
wpDiscuz