Tim Ball: Technocracy Is A Data-Fed Frankenstein Monster

De opkomst van technocratie is verweven met gegevens en gegevensverzameling. Deze activiteiten vormen de kern van onze technocratische samenleving. We zijn nu leden of liever slaven van de droom van de technocraat, een aantal. Alles en iedereen wordt gekwantificeerd, een nummer geregistreerd in een computer van technocraten waarin ze worden gemanoeuvreerd en gemanipuleerd, meestal zonder hun medeweten. Denk aan een samenleving waarin een gezin dat een kind adopteert, uiteindelijk meer weet over het kind dan natuurlijke ouders. Voor diegenen onder u die dat belangrijk vinden, overweeg dat mensen hun eigen kinderen en die van anderen door de geschiedenis heen hebben opgevoed zonder die informatie. Ouder zijn en kinderen opvoeden heeft niets te maken met cijfers en alles met de mensheid en het behouden van je ziel. Zoveel literatuur gaat over de worsteling die mensen hebben met dat behoud. Toename van dit soort literatuur weerspiegelt de groeiende strijd en geeft helaas aan dat we verliezen.

Toepassing van cijfers op de samenleving begon met de introductie van statistieken in de vroege 20^th eeuw. Ik zal het klimaat als een goed voorbeeld van deze ontwikkeling gebruiken, maar het in de hele samenleving koppelen.

Veel wetenschappers bespotten de betrokkenheid van sociale wetenschappers bij klimaatstudies. Ze beweren dat het een wiskundig en natuurkundig probleem is, zonder dat er slecht geïnformeerde sociale wetenschappers zijn. Ondanks die bewering heeft de toepassing van fysica en cijfers de nauwkeurigheid van voorspellingen niet verbeterd.

Ironisch genoeg bracht de wetenschap dit bij zich toen ze de wetenschap gebruikten om religie te verslaan. Meer eng gebruikten ze Darwins evolutietheorie, hoewel Darwin, als atheïst, waarschijnlijk de beweging zou ondersteunen. Door religie te vervangen, in dit geval het christendom, verwijderden ze God en de reden dat mensen zo opmerkelijk anders zijn dan alle andere soorten. Academia vulde het intellectuele vacuüm dat hierdoor ontstond met een geheel nieuwe faculteit genaamd de Sociale Wetenschappen. Het werd lid van de geesteswetenschappen en de natuurwetenschappen, maar werd een faculteit met één focus met gedetailleerde studies van mensen en hun gedrag. Ik noem het menselijke navelstaren.

Het was al de grootste faculteit op de meeste campussen door de 1930's, maar leed aan een gerechtvaardigd minderwaardigheidscomplex als een oppervlakkige en onnodige ontwikkeling in leren. Iemand zei bijvoorbeeld over sociologie dat ze wetenschappelijk probeerden te bewijzen wat je oma al wist. De titel 'Sociale wetenschappen' en het woord 'wetenschappelijk' onderstrepen hun probleem. Wetenschappers zeggen dat het geen wetenschap is en sociologen probeerden er een wetenschap van te maken door statistieken toe te passen. Ze waren zo onhandig dat ze een boek met statistische titels moesten maken met de titel Statistisch pakket voor de sociale wetenschappen. (SPSS). Het enige wat u moest doen was de gegevens inpluggen zonder enige kennis van wat nodig was of wat de resultaten u vertelden.

Het grote verschil dat de sociale wetenschappen echt als onwetenschappelijk onderscheidt, is het vermogen om te voorspellen. Wetenschap wordt gemakkelijk en volledig gedefinieerd als het vermogen om te voorspellen. Als uw voorspellingen niet kloppen, is uw wetenschap verkeerd. In de sociale wetenschappen is een voorspelling op zichzelf ongeldig. Als een econoom bijvoorbeeld een onderzoek doet naar een gemeenschap en voorspellingen doet over de bevindingen, zullen de leiders in de gemeenschap het lezen en aanpassingen maken die de voorspellingen ongeldig maken. Dat kan in de wetenschap niet gebeuren.

In het klimaat begon de toepassing van statistieken met gemiddelden. Klimaat is het gemiddelde van het weer in een regio of hoe het in de loop van de tijd verandert. en legt uit wat het is in een regio. Dat was de eerste toepassing in de samenleving. Plots zagen en hoorden we overal gemiddelden. Mensen werden geïdentificeerd als boven- of ondergemiddeld met glorie of stigma toegepast. Bureaucratieën en bedrijven begonnen de mensen te groeperen voor planningsdoeleinden. Het individu was al als slechts één component van het gemiddelde opgenomen. Overweeg de informatie die destijds verscheen dat er gemiddeld 2.6 kinderen per gezin zijn. Ik ben er trots op het 0.6-kind in mijn gezin te zijn. Emotioneel is het beter dan het 'middelste' kind te zijn.

De volgende ontwikkeling kwam voort uit de behoefte om voorspellingen te doen voor planning en sociale engineering naarmate de naoorlogse samenlevingen evolueerden. Het was de evolutie van eenvoudige trendanalyses, een patroon dat nog steeds domineert, zoals de recente veronderstelling dat huizenprijzen en aandelenmarkten naar boven zouden blijven stijgen, bewijst. Wat interessant is, is hoe deze mentaliteit blijft bestaan, ondanks recent bewijs van neergang of opleving. De toepassing van trends op klimaatgegevens begon in de 1970s met de voorspelling van een komende ijstijd toen de temperaturen daalden ten opzichte van 1940. Toen de temperatuur halverwege 1980 veranderde in opwarming, werd ons verteld, opnieuw simplistisch en onjuist, dat het onverminderd zou doorgaan. Bovendien wisten ze nu dat menselijk CO2 de oorzaak was en omdat het zou blijven toenemen vanwege menselijke toevoegingen, was de opwaartse trend zeker door te zetten. Net als alle voorgaande trends duurde het niet lang, terwijl de temperaturen daalden vanaf 2000. In plaats van te erkennen dat dit een normale statistische trend was, kozen ze ervoor om de naam te veranderen van broeikaseffect in klimaatverandering.

De meest recente trend in klimaatverandering stelde hen in staat om tegemoet te komen aan de derde variabele van statistieken, variatie. In de afgelopen jaren is het weer variabeler geworden, met name van maand tot maand en van jaar tot jaar. Autoriteiten benutten dit patroon om ten onrechte te zeggen dat het een bewijs is van hun claim van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Nee, dat is het niet. Het weerspiegelt dat er een patroon van klimaat wordt gezien gedurende 60-jaren.

Een van de doelstellingen is om de gegevens zodanig aan te passen dat het bewijs maskeert of zijn politieke positie bevestigt of lijkt te bevestigen. Een goed voorbeeld is de praktijk om de grafiek vloeiend te maken. Je ziet deze praktijk in bijna alle grafieken en een klimaat illustreert het grootste probleem.

De figuur toont twee metingen van atmosferische CO2 voor 2000 jaar tussen 7 en 9000 jaar geleden. Degene links is het record van bubbels in het ijs. De andere is de maat van gefossiliseerde boombladeren. Ze meten eigenlijk de grootte van de gaten in het blad, huidmondjes genoemd. Dit zijn net als uw neusgaten en hun grootte varieert met de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer. Hoewel ze een meer precieze maat zijn, zijn ze gemaakt om er beter uit te zien, omdat een voortschrijdend gemiddelde van 70 jaar werd toegepast op de ijskerngegevens. Het verwijdert alle variabiliteit en alle belangrijke en unieke kenmerken van de gegevens.

De toepassing van cijfers en statistieken op alles bereikte snel een piek in de vroege 20^th eeuw met een filosofische beweging genoemd logisch positivisme. In eenvoudige bewoordingen hield het in dat alles kon en moet worden gekwantificeerd en gemeten. Het creëerde een korte intellectuele oppositie met wetenschappelijke filosofen zoals Bertrand Russell en Alfred North Whitehead. De laatste produceerde een citaat dat hun standpunten samenvatte.

"Er is geen veel voorkomende fout dan aan te nemen dat, omdat langdurige en nauwkeurige wiskundige berekeningen zijn gemaakt, de toepassing van het resultaat op een feit in de natuur absoluut zeker is."

Russell's observatie is beangstigend toepasbaar in de wereld van vandaag.

"Het hele probleem met de wereld is dat dwazen en fanatici altijd zo zeker van zichzelf zijn, en wijzere mensen zo vol twijfels."

En dus staan ​​we op het punt om capsules met elektronische identiteitsnummers onder onze huid te laten injecteren alsof we uit het oog uit het oog het gevaar voor onze vrijheden uit het oog zullen verliezen. Natuurlijk zijn er voordelen voor de identificatoren en voor het verzamelen van gegevens. Dit is echter altijd het belangrijkste argument om de verwijdering van individuele macht te dekken.

Overheden breiden hun vraatzuchtige behoefte aan gegevens en onderwerping van het individu voortdurend uit. In Canada is de boete voor het niet voltooien van de telling $ 500 en 3 maanden gevangenisstraf. In de VS is de boete $ 100 maar een vorm van emotionele chantage was gehecht.

“Oorspronkelijk was de volkstelling bedoeld als een manier om iedereen te tellen zodat de leden van de Huis van Afgevaardigden kan correct worden toegewezen aan de staten. Elke 10 jaar zou er een telling zijn en staten met meer mensen kregen meer leden in het huis. ”

Het idee was dat ze de informatie nodig hadden voor de planning en ten behoeve van de mensen. Het heeft in de loop der jaren een lange weg afgelegd tot het punt van bijna totale controle over de mensen door de technocraten ten behoeve van de overheid. Ik maak geen vergelijking over controle met een huidige regering, maar we mogen nooit vergeten dat de ultieme onderwerping van mensen in de geschiedenis werd gesymboliseerd door een getatoeëerd getal op de arm.