De VN zal haar 2030-agenda voor duurzame ontwikkeling eind deze maand lanceren in New York City, waar deze formeel zal worden aangenomen door meer dan 150-wereldleiders na jarenlang overleg tussen overheden, gemeenschappen en bedrijven.
De 17 Sustainable Development Goals (SDG's), die armoede en honger proberen te beëindigen en tegelijkertijd duurzame samenlevingen creëren, zien er op het eerste gezicht als geweldig nieuws uit.
Maar een rapport dat onder VN-functionarissen is verspreid, stelt dat het hele SDG-proces "fundamenteel gecompromitteerd" is door machtige bedrijven die er belang bij hebben om zaken te doen zoals gewoonlijk.
In opdracht van de in Washington DC gevestigde non-profitorganisatie TheRules.org, een wereldwijd activistennetwerk dat campagne voert om de diepere oorzaken van armoede aan te pakken, is het rapport gebaseerd op 'frame-analyse' - een wetenschappelijke methode die taalkundige en conceptuele patronen onderzoekt om te laten zien hoe mensen definiëren, construeren, en procesinformatie.
Hun nieuwe rapport, geschreven door systeemtheoreticus Joe Brewer, onderzoeksdirecteur bij TheRules.org, concludeert dat de visie van de VN "gedoemd is te mislukken" omdat het de belangrijkste structurele oorzaken van wereldwijde armoede negeert.
"Op dit moment zijn de regels opgesteld om rijkdom te extraheren en deze in de handen van een kleine elite te brengen", zegt het rapport. "Alleen als we erkennen dat dit logische uitkomsten zijn van een systeem dat is ontworpen voor het oppotten van rijkdom, zullen we in staat zijn om het systeem opnieuw te ontwerpen om een staat van gedeelde welvaart te bereiken."
Brewer's rapport, gepubliceerd in juni en verzonden naar verschillende functionarissen die betrokken zijn bij het SDG-proces, prijst sommige VN-beleidsmaatregelen die het waard zijn "gepromoot of gevierd te worden als de vooruitgang die ze vertegenwoordigen", maar bekritiseert andere omdat ze "problematisch of onduidelijk" zijn.
"Het grootste probleem is de structurele afwezigheid van enige discussie over politieke agenda's," zei Brewer. "Voeg hier de bijziende focus op groei als de enige oplossing aan toe, en we krijgen de antithese van duurzaamheid."
Volgens dr. Jason Hickel van de London School of Economics (LSE), die TheRules.org adviseert over economisch beleid, neemt de ongelijkheid wereldwijd toe omdat concentraties van rijkdom in geïndustrialiseerde landen onlosmakelijk verbonden zijn met de winning van middelen uit ontwikkelingslanden.
Door de rol van heersende kapitalistische structuren en ongebreidelde economische groei bij het genereren van armoede en klimaatverandering te negeren, verliest het SDG-proces betekenis, betoogt Hickel.
"Bedrijven en banken worden nergens vermeld," vertelde Brewer me. “Dit verzuim is op zichzelf al veelzeggend. We weten dat multinationale ondernemingen de machtigste politieke actoren zijn en diep geconcentreerde voertuigen voor vermogensconsolidatie. ”
De VN zegt dat de vorige millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling hebben bijgedragen aan de halvering van de wereldwijde armoede sinds de jaren negentig, maar er is reden om dat in twijfel te trekken.
Dat succespercentage wordt berekend op basis van de armoedemaatstaf van de Wereldbank van $ 1.25 per dag, een niveau van zeer extreme armoede. Het probleem is dat deze armoedemaatregel te laag is. Hoewel het aantal mensen dat in extreme armoede leeft inderdaad is gehalveerd, zijn veel van deze mensen nog steeds arm, beroofd van hun basisbehoeften.
Zoals de in Londen gevestigde ontwikkelingsorganisatie ActionAid liet zien in een 2013-rapport, ligt een meer realistische armoedemaat tussen $ 5 en $ 10 per dag. Door deze maatregel is, hoewel zeer extreme armoede is afgenomen, het aantal arme mensen in het algemeen toegenomen.
Uit gegevens van de Wereldbank blijkt dat sinds 1990 het aantal mensen dat onder $ 10 per dag leeft met 25 procent is toegenomen en het aantal mensen dat onder $ 5 woont met 10 procent is gestegen. Tegenwoordig leven 4.3 miljard mensen - bijna tweederde van de wereldbevolking - van minder dan $ 5 per dag.
Toch laat Brewer's taalanalyse zien dat het SDG-proces dit probleem niet kan herkennen, laat staan klaar om op te lossen.
Dat komt gedeeltelijk doordat het concept van "ontwikkeling" van de VN berust op het idee dat de oplossing voor armoede "ongedifferentieerde, voortdurende groei" blijft.
Dat soort denken is waarom de ecologische voetafdruk van de mens op schema ligt om de draagkracht van de aarde te overtreffen, zegt hij.
De VN heeft geweigerd deel te nemen aan deze kritiek, zegt Alnoor Ladha, mede-oprichter van TheRules.org. Toen ik contact opnam met de afdeling Duurzame Ontwikkeling van de VN, weigerde een vertegenwoordiger inderdaad commentaar te geven.
Insiders in het hart van de intergouvernementele engagementonderhandelingen van de VN hebben het internationale orgaan ook beschaamd omdat zij zich inzetten voor grote ondernemingen en belanghebbenden uit de basis die de armen van de wereld vertegenwoordigen negeren.
Eind juli bekritiseerde de VN-grote groep voor het maatschappelijk middenveld bijvoorbeeld het SDG-proces omdat het de rol van "belastingontduiking van ondernemingen" en "gebrek aan verantwoordelijkheid voor schendingen van de mensenrechten" in ontwikkelingslanden over het hoofd zag, en ondanks de privatisering als een oplossing pleitte ondanks "Groeiend bewijs dat privatisering van essentiële sociale diensten de ongelijkheid bij toegang verergert en de armsten marginaliseert."
Voor Brewer moet daarom de evaluatie van de agenda's van de machtigen een "centrale focus" van het proces worden.
Met andere woorden, de rol van het heersende economische systeem bij het creëren van armoede moet eerst worden erkend voordat deze kan worden getransformeerd.
wpDiscuz