Bijgewerkt: de ellendige pseudo-wetenschap achter gezichtsmaskers, sociale afstand en contacttracering

Er was eens iets dat wetenschap heette. Het omvatte de ontdekking van de waarheid over de natuur, de elementen, het universum, enz. Het werd beoefend door eerlijke en verantwoordelijke beoefenaars, wetenschappers en ingenieurs genaamd. Ze hebben vaak coole nieuwe dingen uitgevonden als resultaat van hun studie, maar over het algemeen hadden ze geen primaire drang om hun kennis te gebruiken om andere mensen, groepen of zelfs hele samenlevingen te domineren.

Toen stonden bepaalde andere wetenschappers en ingenieurs op en deden hun eigen ontdekking. Als ware wetenschap ooit zo licht scheef was en technische disciplines werden toegepast op de samenleving als geheel, dan zouden ze inderdaad hun "kennis" kunnen gebruiken om andere mensen, groepen, hele samenlevingen of zelfs, de hemel verhoede, de hele planeet te domineren en te controleren. 

De eerste groep volgde de wetenschap. De tweede groep streefde naar pseudowetenschap.

Merriam-Webster definieert pseudowetenschap als "Een systeem van theorieën, aannames en methoden die ten onrechte als wetenschappelijk worden beschouwd."  Het Oxford-woordenboek verduidelijkt door te zeggen: “Een verzameling overtuigingen of praktijken ten onrechte beschouwd als zijnde gebaseerd op een wetenschappelijke methode."

Pseudowetenschap kwam al snel naar voren als het belangrijkste domein van technocraten, maar ze ontdekten al snel dat wetenschappelijk debat met degenen die echte wetenschap promootten, het meest hinderlijk was voor hun social engineering-doelen. De oplossing was simpel: beweren dat hun eigen pseudowetenschap inderdaad de echte wetenschap was en weigeren vervolgens het debat door alle andere stemmen tegen te spreken.

In het kader van pseudowetenschap worden in dit rapport de drie belangrijkste instrumenten voor de bestrijding van COVID-19 onderzocht: gezichtsmaskers, sociale afstand en contacttracering.

Mondmaskers

De Occupational Safety and Health Administration (OSHA) -website duidelijk staten die stoffen gezichtsmaskers "Zal de drager niet beschermen tegen overdraagbare infectieuze agentia in de lucht vanwege losse pasvorm en gebrek aan afdichting of onvoldoende filtratie." 

Maar hoe zit het met chirurgische maskers? OHSA is hier ook duidelijk dat ze "Zal de drager niet beschermen tegen overdraagbare infectieuze agentia in de lucht vanwege losse pasvorm en gebrek aan afdichting of onvoldoende filtratie."

Maar vlak onder deze verklaringen, ging OSHA furieus achteruit door een FAQ-sectie over COVID-19 direct daaronder toe te voegen en bepaald, 

OSHA beveelt in het algemeen aan dat werkgevers werknemers aanmoedigen om gezichtsbedekking op het werk te dragen. Gezichtsbedekkingen zijn bedoeld om te voorkomen dat dragers met de ziekte van Coronavirus 2019 (COVID-19) zonder het te weten (diegenen die asymptomatisch of presymptomatisch zijn) potentieel besmettelijke ademhalingsdruppeltjes naar anderen verspreiden. Dit staat bekend als source control.

In overeenstemming met de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) aanbeveling voor alle mensen om stoffen gezichtsbedekkingen te dragen in het openbaar en rond andere mensen, het dragen van stoffen gezichtsbedekkingen, indien geschikt voor de werkomgeving en taken, spaart andere soorten persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), zoals chirurgische maskers, voor instellingen in de gezondheidszorg waar dergelijke apparatuur het meest nodig is.

Dus het dragen van een gezichtsmasker kan je niet beschermen tegen het krijgen van COVID, maar het zou zogenaamd kunnen voorkomen dat iemand anders het van je krijgt? OSHA spreekt uit beide kanten van zijn mond. Wat het noemt "bron controle" zet waarschijnlijk het echte motief in de openbaarheid: aangezien jij de (bron), het gaat over controle U. Er is voor niemand anders dan de zieke en medische hulpverleners een echte wetenschappelijke reden om maskers te dragen. 

De echt gezonde mensen hebben geen zaken met een masker op, punt. 

Maar hoe zit het met asymptomatische dragers?

Op 8 juni 2020 heeft Maria Van Herkhove, PhD., Hoofd van de afdeling opkomende ziekten en zoönose van de Wereldgezondheidsorganisatie, een compilatie vrijgegeven van een aantal contactopsporingsprogramma's uit verschillende landen en duidelijk vermeld "Uit de gegevens die we hebben, lijkt het nog steeds zeer zeldzaam te zijn dat een asymptomatisch persoon daadwerkelijk doorgeeft aan een secundair persoon." 

Deze schrijver haat het om te denken wat er met Dr. Herkhove van de ene op de andere dag is gebeurd door toedoen van haar WHO-handlers, want de volgende dag ook woedend teruggetrapt en verklaard “Ik gebruikte de uitdrukking 'zeer zeldzaam', en ik denk dat dat een misverstand is om te stellen dat asymptomatische overdracht wereldwijd zeer zeldzaam is. Ik verwees naar een kleine groep onderzoeken. "

Het is duidelijk dat de eerste verklaring van Dr. Herkhove, waarin de duidelijke feiten van de zaak naïef werden herhaald, niet volgde op de rechtvaardiging van de WHO voor niet-besmettelijke mensen om maskers te dragen. In feite hangt het hele masker met een verhaal af van het enkele pseudo-wetenschappelijke idee dat asymptomatische mensen het virus kunnen verspreiden. 

In een recent artikel over Technocracy News, geschreven door de zeer gerespecteerde neurochirurg Dr. Russell Blaylock, MD getiteld Gezichtsmaskers vormen ernstige risico's voor de gezonde, hij concludeerde: "er is onvoldoende bewijs dat het dragen van een masker van welke aard dan ook een aanzienlijke invloed kan hebben op het voorkomen van de verspreiding van dit virus. " (Blaylock staat voor echte wetenschap.)

Niettemin, gezien duidelijk bewijs van de waardeloosheid van gezichtsmaskers om ziekten te voorkomen, 

• Staten en gemeenten eisen dat alle burgers buitenshuis gezichtsmaskers dragen
• Grote en kleine bedrijven dwingen hun werknemers maskers te dragen
• Mensen in het algemeen zijn doodsbang om geen gezichtsmasker te dragen uit angst om ziek te worden of door anderen te worden beschaamd als ze het uitdoen. 

Adem is van levensbelang 

Veel mensen geloven dat gezichtsmaskers het percentage zuurstof verlagen dat beschikbaar is om in te ademen, omdat je een groot deel van je uitgeputte adem opnieuw inademt. Een gezichtsmasker zelf houdt echter geen significant deel van uw uitgeademde lucht vast, aangezien het meeste door het masker in de open atmosfeer wordt uitgeademd. Bovendien komt de meeste lucht die naar uw longen wordt gevoerd, van buiten het masker als u inademt.

De echte wetenschap is veel gecompliceerder dan de hoeveelheid resterende lucht in een gezichtsmasker. 

Het echte probleem met ademen door een masker is dat de longen en borstspieren veel extra energie moeten uitoefenen om in en uit te ademen. Met andere woorden, u moet harder werken om dezelfde hoeveelheid frisse lucht in te ademen die u normaal zonder masker zou inademen. 

Om deze reden mogen degenen die al een verminderde longfunctie hebben, hoe klein ook, nooit een masker dragen tenzij het voor een specifiek doel is voor een zeer korte periode. Hoe ouder je bent, vooral degenen boven de 70, de longcapaciteit en spierkracht nemen snel af. 

Deze schrijver is al verschillende winkelmedewerkers tegengekomen, die door hun werkgevers gedwongen zijn om tijdens werkuren een gezichtsmasker te dragen, die symptomen vertonen zoals hoofdpijn, kortademigheid of duizeligheid. Op de vraag of ze hun symptomen in verband brengen met het dragen van het masker, heeft iedereen nadrukkelijk “Ja!” Gezegd.

Werknemers met de meest fysiek veeleisende banen vertonen de meeste kans op dit soort symptomen. Andere overwegingen zijn leeftijd, eventuele reeds bestaande aandoeningen van de longen (zoals pleuritis, COPD, chronische bronchitis, longontsteking, enz.) Of borstspieren en factoren zoals een slechte lichamelijke conditie en obesitas. Eigenlijk zou elke invaliderende gezondheidstoestand een rode vlag moeten zijn. Met andere woorden, degenen die geneigd zijn om zonder gezichtsmasker opgewonden te raken, zullen onmiddellijk in het nadeel zijn bij het dragen van een masker. Het netto-effect is dat de longen minder frisse lucht krijgen met vitale zuurstof, zelfs als het lichaam meer fysieke stress heeft. 

Elke werkgever en overheidsinstantie die het dragen van gezichtsmaskers verplicht stelt, moet twee dingen moeten doen: ten eerste moeten ze elke werknemer als individu zorgvuldig overwegen om te bepalen of ze geschikt zijn om een ​​masker te dragen. Alle bovengenoemde factoren moeten worden meegerekend, en in ieder geval mag niemand verplicht worden een masker te dragen als dit de longen te zwaar belast.

Veel politici op staatsniveau verplichten nu het dragen van gezichtsmaskers voor alle burgers op openbare plaatsen. Ze zijn ten prooi gevallen aan pseudowetenschap en brengen nu hele populaties in gevaar voor fysieke schade die niets te maken heeft met het COVID-19-virus.

Kortom, longsterkte, fysieke conditie, leeftijd, reeds bestaande aandoeningen, fysieke eisen van de baan, enz., Moeten allemaal door iedereen zorgvuldig worden overwogen. Een algemene verklaring dat alle werknemers of alle burgers gezichtsmaskers moeten dragen, is volkomen ongepast.

Sociale afstand

Om de angst voor besmetting te vergroten, worden mensen in het hele land gedreven om sociale afstand te beoefenen of te allen tijde 6 voet uit elkaar te blijven. Dit wordt in bijna elk commercieel etablissement overdreven beoefend met markeringen die op de vloer zijn geplakt of geverfd en winkeleilanden zijn omgebouwd tot eenrichtingsreizen. 

Toch schreven twee echte wetenschappers van de University of Oxford in Groot-Brittannië, professoren Carl Heneghan en Tom Jefferson, in The Telegraph (VK) dat onlangs "De regel van twee meter heeft geen wetenschappelijke basis." Hun artikel was getiteld Er is geen wetenschappelijk bewijs voor de rampzalige regel van twee meter.

Volgens deze wetenschappers, 

De invloedrijke Lancet-review leverde bewijs uit 172 onderzoeken ter ondersteuning van fysieke afstand van één meter of meer. Dit klinkt misschien indrukwekkend, maar alle onderzoeken waren retrospectief en vertoonden vertekeningen die de betrouwbaarheid van hun bevindingen ondermijnen. Recall bias ontstaat in onderzoek wanneer deelnemers eerdere gebeurtenissen niet nauwkeurig onthouden, en het is problematisch wanneer studies terugkijken in de tijd naar hoe mensen zich gedroegen, inclusief hoe dicht ze bij anderen stonden.

Meer zorgwekkend was dat slechts vijf van de 172 onderzoeken specifiek rapporteerden over blootstelling aan Covid en de nabijheid van infectie. Aan deze onderzoeken namen in totaal slechts 477 patiënten deel, met slechts 26 daadwerkelijke gevallen van infectie. In slechts één onderzoek werd een specifieke afstandsmeting gerapporteerd: “kwam binnen twee meter van de indexpatiënt”. Het resultaat toonde geen effect van afstand op het aangaan van Covid.

Heneghan en Jefferson merkten verder op: 

Bij verdere onafhankelijke inspectie van 15 studies die in de review waren opgenomen, vonden we meerdere inconsistenties in de gegevens, numerieke fouten en ondeugdelijke methoden in 13 van hen. Toen er aannames over afstand werden gedaan, konden we geen enkele ervan repliceren.

Dit is het kenmerk van moderne pseudowetenschap: inconsistenties in de gegevens, numerieke fouten, ondeugdelijke methoden en het onvermogen om resultaten te repliceren. 

Wat is het echte doel van sociale afstand? Het is zeker niet om besmetting in te perken. De enige andere mogelijkheid is het beperken van de economische activiteit en het voorkomen van sociale cohesie. Mensen zijn immers sociale wezens en een gebrek aan nabijheid leidt tot depressie, angst en zelfs ernstige gevolgen voor de gezondheid. 

Neem contact op met Tracing

Contacttracering is een gevestigde praktijk in de moderne geneeskunde. Het is nuttig in de vroege stadia van ernstige infectieziekten zoals ebola, tuberculose en seksueel overdraagbare aandoeningen zoals chlamydia.

Elke geloofwaardige expert op het gebied van contacttracering zegt dat het alleen effectief is tot het punt van massadistributie. Met andere woorden, tijdens de vroege stadia van een besmetting of een langzaam bewegende of zeer ernstige ziekte.

In het geval van COVID-19 heeft het paard de stal al verlaten. Behalve om mensen lastig te vallen, is er niets nuttigs dat contacttracering kan bereiken.

Toch implementeert bijna elke staat in Amerika een breed programma voor contacttracering dat uiteindelijk zo'n 300,000 tracers kan gebruiken.   

De website van het Center for Disease Control zegt dat “Er zal contactopsporing worden uitgevoerd voor nauwe contacten (elke persoon binnen 6 meter van een geïnfecteerde persoon gedurende ten minste 15 minuten) van door laboratorium bevestigde of waarschijnlijke COVID-19-patiënten. "

Bovendien is de volledige definitie van CDC van "nauw contact",

Iemand die zich op een afstand van minder dan 6 voet van een geïnfecteerde persoon bevond gedurende ten minste 15 minuten vanaf 2 dagen voor het begin van de ziekte (of, voor asymptomatische patiënten, 2 dagen vóór de monsterafname) tot het moment dat de patiënt wordt geïsoleerd.

Als u wordt "blootgesteld" aan zo iemand, worden uw persoonlijke gegevens verzameld en wordt u door de "tracer" gecontacteerd met de instructie om maximaal twee weken in quarantaine te plaatsen. De besmette persoon kan zich vergissen in het hebben van contact met u. Het kan iemand zijn die je gewoon in de problemen wil brengen. Als je in de staat Washington woont, waar alle restaurants nu de contactgegevens van elke gebruiker moeten registreren, heb je misschien geen idee wie besmet was, maar je wordt toch in quarantaine geplaatst. 

Nu, de verklaring van de CDC van "6 voet" hierboven brengt ons terug naar sociale distantie, waar we net boven dat hebben geleerd er bestaat "Geen effect van afstand op contracteren COVID" in de eerste plaats.

Stel dus vast dat het opsporen van contacten op twee belangrijke punten de plank misgaat: ten eerste is het virus te wijdverspreid onder de bevolking om tracering effectief te maken en ten tweede is het criterium van XNUMX meter voor het definiëren van een "contact" nep. 

Dus, waarom gaan gouverneurs, burgemeesters en gezondheidsafdelingen op voor een landelijke oefening in opdringerige contacttracering? Nogmaals, op weg naar een pseudowetenschap, is de beoogde uitkomst controle over mensen. 

Conclusie

Het Amerikaanse publiek krijgt een gestage voeding van pseudowetenschap om het dragen van gezichtsmaskers, sociale afstand en contacttracering te rechtvaardigen. Maar de feitelijke wetenschap wijst in de tegengestelde richting.

Bovendien worden degenen die de echte wetenschap proberen te presenteren beschaamd, belachelijk gemaakt en gepest omdat ze zulke bekrompen opvattingen hebben.  

Dit is een duidelijk teken van technocraten aan het werk. In plaats daarvan zijn dit degenen die moeten worden blootgesteld, beschaamd en belachelijk gemaakt. 

Kortom, dit gevaarlijke en destructieve beleid is bedoeld om de economische activiteit in te perken, de sociale cohesie te doorbreken en mensen te controleren. Bovendien passen ze al in 1938 in de oorspronkelijke missie van Technocracy:

Technocratie is de wetenschap van social engineering, de wetenschappelijke werking van het hele sociale mechanisme om goederen en diensten te produceren en te distribueren aan de hele bevolking ...

Het is zeer twijfelachtig dat de meeste staats- en lokale leiders het gebrek aan echte en geverifieerde wetenschap achter hun acties en mandaten begrijpen. Niettemin voeren ze beleid uit dat destructief is voor ons economisch systeem, schadelijk voor onze persoonlijke gezondheid en schadelijk voor de persoonlijke vrijheid.

Deze schrijver stelt voor dat u meerdere exemplaren van dit rapport afdrukt en bezorgt aan elke politieke leider, elk commercieel establishment, alle familie en vrienden, enz.

Toestemming wordt verleend om dit artikel opnieuw te posten of opnieuw af te drukken met originele vermelding en directe link naar Technocracy.news. Een bijgewerkte PDF-versie die geschikt is om af te drukken is mogelijk hier gedownload. 

Patrick Wood is redacteur van Technocracy News & Trends, en een vooraanstaand en kritisch expert op het gebied van duurzame ontwikkeling, groene economie, Agenda 21, Agenda 2030 en historische technocratie.

Hij is de auteur van Technocratie: de moeilijke weg naar wereldorde (2018), Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation (2015) en co-auteur van Trilateralen over Washington, delen I en II (1978-1980) met wijlen professor Antony C. Sutton.

Wood blijft een vooraanstaande expert op het gebied van de elitaire Trilaterale Commissie, hun beleid en prestaties bij het creëren van hun zelfbenoemde 'nieuwe internationale economische orde', de essentie van duurzame ontwikkeling en technocratie op wereldschaal.