The Green New Fascist Deal

De "Groene New Deal'Is een fascistisch utopisch plan geschreven door milieuadvocaten dat naar verluidt is ontworpen om de opwarming van de aarde aan te pakken die het kapitalisme, met name van het Amerikaanse soort dat op fossiele brandstoffen is gedronken, is neergeslagen door economische roekeloosheid en koloniaal racisme. CO2, een spoorgas gemeten in delen per miljoen, is de voornaamste boosdoener van een semi-apocalyptische opwarming van de aarde die alleen kan worden afgewend door middel van een volledig kader van democratische groene advocaten. Dat zulk utopisme, politiek legalisme en apocalypticisme wordt gepresenteerd als harde wetenschap, toont de algemene waanzin van de huidige tijd aan die grotendeels is geworteld in de Sociaal darwinistisch wetenschapsbeleid van de 1800's, waarin de Duitse zoöloog Ernst Haeckel (1834-1919) een racistische politieke biologie uitdeelde samen met sterke ecologische waarden die hij karakteriseerde als Monisme - die spreekt van een monistische eenheid of holisme met de natuur langs totalitaire lijnen die de moderne wetenschap zogenaamd de kiezers van het Tweede Rijk bood. Terwijl Haeckel in 1866 de term 'ecologie' bedacht, vermengde hij raciale eugenetica met zijn milieubewustzijn. Tegenwoordig biedt milieubewustzijn anti-humanisme, bevolkingscontrole, ecologisch totalitarisme en inheems multicultureel tribaal racisme waar "The New Green Deal" vol van zit.

Oostenrijkse nazi-boswachter Guenther Schwab (1904-2006) was een van de meest succesvolle originelen populariseren van apocalyptisch milieu in de 1950s en 60s, waaronder de opwarming van de aarde CO2. Dankzij het grote succes van Schwabs geschriften hebben echte groene nazi's zoals Werner Haverbeck, August Haussleiter en Werner Vogel hem geholpen de basis te leggen voor de Duitse Groene Partij in de late 1970s. Toch was het een Duitse onderzoeker Hermann Flohn (1912-97), die de theorie over de opwarming van de aarde gebruikte die door eerdere Europese onderzoekers was omzeild en die het tanden had gezet om als 20 in toenemende mate in de hoofdverhaallijn van het Westen te bijten^th eeuw liep ten einde. Flohn wordt beschouwd als een van de meest kritieke klimaatwetenschappers van de 20e eeuw, wiens onderzoek een aantal prestigieuze prijzen verdiende.

Flohn's erg Duitse odyssee begon eigenlijk in 1941, toen hij tijdens de duizelingwekkende hoogten van de nazi-heerschappij een artikel publiceerde over de opwarming van de aarde, getiteld "De activiteit van de mens als klimaatfactor". De Dust Bowl-jaren van de 1930's op de Amerikaanse vlakten waren een uitzonderlijk warme periode die destijds aanleiding was voor milieudiscussie onder veel nazi's, die zo'n ecologische ramp beschouwden als een symptoom van ziek industrieel industrieel kapitalisme dat de bodem had verwoest. Hoewel Flohn geen lid van de Nazi-partij was, promoveerde hij in 1934 en begon hij te werken voor de Duitse meteorologische dienst in een tijd waarin het nationaal-socialisme probeerde de Duitse universiteiten in overeenstemming te brengen met zijn ideologische visie. Later werd Flohn de belangrijkste meteoroloog van de Luftwaffe onder toezicht van de groene nazi Hermann Goering. De grote ironie is dat de opwarming van de 1930s abrupt tot stilstand kwam (die duurde tot 1975) net op tijd voor de 1941 invasie van Rusland toen de Wehrmacht in wezen doodgevroren net buiten de poorten van Moskou.

Tijdens de oorlog is het niet voor niets dat Flohn's hoge atmosferische weeronderzoek hem niet alleen in de nabijheid zou hebben gebracht van nazi-experimenten op grote hoogte, maar waarschijnlijk ook regelmatig in contact zou hebben gebracht met Werner von Braun en zijn SS-raket. jongens. Na de oorlog bleef Flohn de angst voor de opwarming van de aarde door CO2 nog gevaarlijker maken dan kernenergie. Dergelijke verbindingen lijken te suggereren dat de apocalyps van de opwarming van de aarde oorspronkelijk op een gerichte manier in Amerikaanse onderzoekslaboratoria is geïntroduceerd via Operatie Paperclip, toen SS-nazi's en Duitse wetenschappers in de Verenigde Staten werden geïmporteerd om Uncle Sam te helpen raketten te bouwen om te concurreren in de Koude Oorlog. De SS was de groenste arm van de swastika.

Zelfs al in 1935 was nazi-Duitsland het groenste regime ter wereld. Hun ecologische projecten werkten hand in hand met hun wilde sociaal-darwinistische biologische programma's die verband hielden met eugenetica en wetenschappelijke rassenhygiëne. Het opruimen van het bloed omvatte ook het opruimen van het milieu. Nazi-bioloog Ernst Lehman definieerde het fascisme inderdaad als volgt: “We erkennen dat het scheiden van de mensheid van de natuur, van het hele leven, leidt tot de vernietiging van de mensheid en tot de dood van naties. Alleen door een re-integratie van de mensheid in de hele natuur kunnen onze mensen sterker worden. Dat is het fundamentele punt van de biologische taken van onze tijd. De mensheid alleen is niet langer het middelpunt van het denken, maar eerder het leven als geheel ... Dit streven naar verbondenheid met de totaliteit van het leven, met de natuur zelf, een natuur waarin we zijn geboren, dit is de diepste betekenis en de ware essentie van National Socialistische gedachte. "

Uit zo'n nazi-holistisch, op de natuur gebaseerd wereldbeeld kwam een ​​aantal milieuwetten voort die voorafgingen aan hun meer openlijke rassenwetten. In 1933 namen de nazi's een strenge dierenrechtenwet aan. In 1934 namen ze een jachtwet aan. Op dezelfde manier introduceerden de nazi's ook duurzame bosbouwpraktijken, en werden ze in wezen de grondleggers van wat tegenwoordig duurzame ontwikkeling wordt genoemd, met een grote zorg voor recycling. Zelfs het vierjarige nazi-oorlogsplan moest worden geleid door bezorgdheid over duurzame ontwikkeling. In 1935 keurden de nazi's de totalitaire Reichsnatuurbeschermingswet goed die de deur opende voor ecologische regulering van privébezit.

Datzelfde jaar bezocht de Amerikaanse diepe ecoloog Aldo Leopold nazi-Duitsland om getuige te zijn van hun sterke nadruk op groene programma's die ze net hadden opgezet. Hoewel Leopold enige kritiek had op de nazi-inspanningen, was hij erg lovend omdat hij zei dat ze niet alleen over milieuproblemen spraken, maar ook daadwerkelijk iets deden. Leopold sleepte ook de cultus "Nooit huilen wolf" naar Amerika, omdat nazi-Duitsland het eerste land ter wereld was dat wolven beschermde. Met andere woorden, de westerse brug tussen het postmoderne socialisme / fascisme en het milieubewustzijn, oorspronkelijk geworteld in de vroege Duitse groene beweging van de 1800s, werd gebouwd door het nationaal-socialisme in de 1930s, lang voordat Rachel Carson Silent Spring.

Met geen geringe ironie werd de huidige sterke relatie die momenteel bestaat tussen het moderne milieu en linkse vakbonden in wezen geboren in nazi-Duitsland. In juni van 1933 namen groene nazi's Rudolf Hess en Walther Schoenichen veel van de milieugroepen van de Weimarrepubliek op onder Werner Haverbeck's Volksrace nationale karakter- en landschapsbundel dat was een onderdeel van het Duitse Labourfront. Het Duitse Labour Front nam aldus de Groenen over in hun politieke organisatie. Nazi-architect Albert Speer was trots op zijn milieuprestaties als de groene bouwer van het Derde Rijk, die ook een andere leider was van het Duitse arbeidsfront.

Na de oorlog, terwijl hij zijn tijd in Spandau-gevangenis afwachtte, besprak Hess vaak de problemen van de vrijemarkteconomie met Speer. Speer had onder Hess gewerkt, omdat ze allebei hoofdzakelijk de leiding hadden over nazi-openbare werken. Speer genoteerd dat Hess graag kritiek had op het Amerikaanse kapitalisme, dat hij de liberale democratie als een vorm van ziekte noemde: 'Keer op keer komt hij naar mij met voorbeelden van overconsumptie in de Verenigde Staten. Hij neemt met genoegen kennis van rapporten van misleide investeringen in de markteconomie, verzamelt voorbeelden van landspeculatie, criminaliteit, slechte houding bij kinderen en gezondheidsschade veroorzaakt door ingeblikt voedsel. "

Hess kwam zelfs op de proppen met een plan voor duurzame ontwikkeling dat hij deelde met zijn mede-nazi-gevangenen in 1951. Aangezien snelweglampen boven wegen werden geplaatst, dacht Hess dat het voor auto's niet nodig zou zijn om tegelijkertijd hun koplampen aan te doen. Op die manier kon energie worden bespaard door de koplampen uit te schakelen wanneer verkeerslichten brandden. Speer merkte op: “Dit zou de stroom besparen die hij onderhoudt, en de montage en het onderhoud van de schijnwerpers zouden gemakkelijk kunnen worden gefinancierd uit het aldus bespaarde geld. Ik werp tegen dat de generatoren van de auto hoe dan ook zouden werken om de bougies van stroom te voorzien. Hij verwerpt dat; de generator kon automatisch uitschakelen zodra de batterij was opgeladen. Zo zou energie worden opgeslagen, brandstof worden bespaard, en deze besparing zou kunnen worden besteed aan de financiering van de verlichting van snelwegen. " Zo'n waanzin is zeker een voorbode van de anti-auto hernieuwbare energie-sentimenten die een van de handelsmerken zijn geworden van de moderne groene beweging - die ook in de Green New Deal geen kleine rol speelt. Kortom, om de Green New Deal fascistisch te noemen, is geen metafoor.

Lees hier het hele verhaal ...