The Global Elite: Who Are They?

Wie zijn de centrale / kernplegers van globalisering en de Nieuwe Wereldorde? Om globalisering echt te begrijpen, moet je goed begrijpen wie de echte verhuizers en shakers zijn ... en langs talloze wannabe big-shots gaan. Leden van de elitekern zijn niet moeilijk te herkennen, als je eenmaal weet waar je naar moet zoeken.

Introductie

Er zijn twee veelvoorkomende misvattingen van degenen die kritisch staan ​​tegenover globalisme.

De eerste fout is dat er een heel kleine groep mensen is die in het geheim de wereld besturen met almachtige en ongeremde dictatoriale machten. De tweede fout is dat er een grote amorfe en geheime organisatie is die de wereld bestuurt. In beide gevallen wordt het gebruik van het woord "zij" de schuldige van al onze problemen, wie "zij" ook mogen zijn. Als de belastingen stijgen, zijn het "zij" die het deden. Als de aandelenmarkt daalt, zijn 'zij' de schuldige. Niemand weet natuurlijk echt wie 'zij' zijn, dus een paar boegbeelden (mensen of organisaties) worden vaak tot zondebokken gemaakt.

Afhankelijk van iemands politiek en filosofie kunnen de zondebokken de Amerikaanse president, de ACLU, de Ford Foundation of Vladimir Poetin zijn. Het punt is dat de echte machtsstructuur niet correct is gedefinieerd, en dus ontsnapt aan blootstelling.

Deze misvattingen zijn begrijpelijk, want als er iets mis is, hebben we allemaal de drang om te weten wie we de schuld moeten geven! In sommige gevallen initieert elitaire handvaardigheid valse veronderstellingen.

Deze schrijver is nooit beschuldigd van beschuldiging dat alle grote bedrijven schuldig zijn aan het initiëren en bestendigen van globalisering. Er zijn veel bedrijven, waaronder banken, die worden geleid door morele, ethische en goedhartige zakenmensen of zakenvrouwen. Het feit dat een bedrijf het globalisme kan raken, betekent nog niet dat het management of de werknemers slecht zijn.

Elke vijfendertig jaar onderzoek geeft aan dat er een relatief kleine maar diverse groep wereldspelers is die decennia lang de planners en aanstichters van globalisering zijn geweest. De belangrijkste drijvende kracht die deze "kliek" beweegt is hebzucht; de secundaire kracht is de machtswellust. In het geval van academici die de sleutel zijn tot globalisme, is er een derde kracht professionele erkenning en acceptatie (een subtiele vorm van egoïsme en macht.)

Het is ook belangrijk om te begrijpen dat kernglobalisten volledig begrip hebben van hun doelen, plannen en acties. Ze zijn niet dom, onwetend, verkeerd geïnformeerd of naïef.

De wereldwijde elite marcheert in drie essentiële kolommen: zakelijk, politiek en academisch. Voor de duidelijkheid zullen deze namen hierin worden gebruikt om naar deze drie groepen te verwijzen.

Over het algemeen worden de doelen voor globalisme opgesteld door Corporate. Academic biedt vervolgens studies en whitepapers die de doelstellingen van Corporate rechtvaardigen. Political verkoopt de argumenten van Academic aan het publiek en verandert, indien nodig, wetten om het Bedrijf te accommoderen en te vergemakkelijken om te krijgen wat het wil.

Een belangrijke ondersteunende speler in het globalisme zijn de media, die we in dit rapport de pers zullen noemen. Pers is nodig om zakelijke, academische en politieke communicatie naar het publiek te filteren. De pers is echter geen vierde kolom, omdat het doel slechts reflecterend is. We zullen echter zien dat de pers wordt gedomineerd door leden van het bedrijfsleven, de politiek en de academische wereld die zitting hebben in de verschillende raden van bestuur van grote persorganisaties.

Dit rapport zal proberen de kernspelers in het globaliseringsproces te identificeren en te labelen. De bedoeling is om de samenstelling en het patroon van de kern te laten zien, niet om elke persoon erin te vermelden. Niettemin zullen veel mensen worden genoemd en hun associaties en connecties worden onthuld. Dit gebeurt om twee redenen.

Ten eerste zal het de lezer in staat stellen om nauwkeurig andere kernspelers te identificeren wanneer ze in beeld worden gebracht. Ten tweede zal de lezer kleine spelers kunnen passeren die misschien als "grote vissen" klinken, maar in feite alleen voetgangers zijn.

Organisatorische Lidmaatschappen

Het oude gezegde "Vogels van een veer, komen samen" is toepasselijk voor de daders van globalisme. Sociologisch gezien zijn ze net als elke andere groep mensen met dezelfde interesses: ze hebben van nature de neiging om samenlevingen te vormen die hen zullen helpen hun gemeenschappelijke interesses te bereiken. Een bijkomend voordeel van gemeenschap is wederzijdse steun en aanmoediging. Eenmaal gevormd, hebben dergelijke groepen de neiging zichzelf in stand te houden, tenminste zolang er gemeenschappelijke belangen bestaan.

In de moderne geschiedenis is het toppunt van wereldwijde drivers het Trilaterale Commissie. Opgericht in 1973 door David Rockefeller en Zbigniew Brzezinski, wordt deze groep gecrediteerd als de oprichter van de New International Economic Order die aanleiding heeft gegeven tot de globalisering die we vandaag zien.

De Raad voor buitenlandse betrekkingen

Voorafgaand aan de oprichting van de Trilaterale Commissie, de Raad voor buitenlandse betrekkingen (CFR) was het belangrijkste orgaan van wereldgerichte elitisten in de Verenigde Staten. Al in 1959 was de CFR expliciet over de noodzaak van een wereldregering:

"De VS moeten ernaar streven een nieuwe internationale orde op te bouwen ... inclusief staten die zichzelf bestempelen als 'socialistisch' ... om het gezag van de Verenigde Naties te behouden en geleidelijk te vergroten."

De locatie voor het hoofdkantoor van de Verenigde Naties in New York werd oorspronkelijk geschonken door de familie Rockefeller, en de CFR-wereldarchitecten hebben jarenlang gewerkt om de VN te gebruiken als middel om een ​​beeld van de wereldorde te ontwikkelen. Inderdaad, het CFR-lidmaatschapsrooster was en is nog steeds een Who's Who van het elitaire oosterse establishment.

Het eerste probleem met het CFR is dat het te groot en te divers werd om als 'cutting edge' te fungeren bij het creëren van mondiaal beleid. Het tweede probleem is dat het lidmaatschap beperkt was tot Noord-Amerika: welke groep zou mondiale veranderingen kunnen bewerkstelligen zonder een mondiaal lidmaatschap?

De CFR blijft belangrijk in de zin dat politici vaak naar zijn lidmaatschap kijken wanneer ze op zoek zijn naar mensen om verschillende benoemingen in de overheid te vervullen. Het blijft ook een beleidsmolen via zijn officiële orgaan, buitenlands beleid.

Hoewel er in de gelederen van de CFR een aantal kernelektronica wereldwijd zijn, vertegenwoordigen ze een zeer klein percentage van het totale lidmaatschap. Omgekeerd zijn er veel CFR-leden die slechts licht betrokken zijn bij globalisme. Om deze reden beschouwen we CFR vandaag niet als centraal in de globalisering.

De trilaterale commissie

David Rockefeller erkende de tekortkomingen van de CFR toen hij samen met Zbigniew Brzezinski de Trilaterale Commissie in 1973 oprichtte. Rockefeller vertegenwoordigde Corporate en Brzezinski vertegenwoordigde Academic.

Samen kozen ze ongeveer 300 leden uit Noord-Amerika, Europa en Japan, die ze beschouwden als hun "vogels van een veer". Deze leden stonden aan de top van hun beroep, of ze nu zakelijk, academisch, politiek of pers waren. Het is een getuigenis van de invloed van Rockefeller en Brzezinski dat ze zoveel mensen ertoe konden brengen om "Ja" te zeggen als ze werden afgetapt voor lidmaatschap.

Van de originele Amerikaanse leden van de 54 van de Trilaterale Commissie werd Jimmy Carter geconfronteerd om de presidentsverkiezingen in 1976 te winnen. Eenmaal ingehuldigd, bracht Carter niet minder dan 18 collega-leden van de Commissie naar topkabinet en overheidsinstanties.

Misschien heeft niemand de Trilaterale operatie zo bondig beschreven als veteraanverslaggever Jeremia Novak in de Christian Science Monitor (februari 7, 1977):

“Vandaag de dag staat een nieuwe lichting economen, werkzaam in een organisatie die bekend staat als de Trilaterale Commissie, op het punt een nieuw internationaal economisch systeem te creëren, ontworpen door mannen die zo briljant zijn als Keynes en White. Hun namen zijn niet goed bekend, maar deze moderne denkers zijn net zo belangrijk voor onze tijd als Keynes en White voor die van hen.

"Bovendien werken deze economen, net als hun tegenhangers uit de Tweede Wereldoorlog, nauw samen met hoge regeringsfunctionarissen, in dit geval president Jimmy Carter en vicepresident Walter Mondale. En wat nu wordt besproken op de hoogste regeringsniveaus, zowel in de Verenigde Staten als daarbuiten, is de oprichting van een nieuw mondiaal economisch systeem - een systeem dat van invloed zal zijn op banen in Amerika en elders, de prijzen die consumenten betalen en de vrijheid van individuen, bedrijven en naties om een ​​werkelijk planetair economisch systeem binnen te gaan. Inderdaad, veel waarnemers zien de komst van de regering-Carter en wat nu het "Trilaterale" kabinet wordt genoemd, als de voorbode van dit nieuwe tijdperk. "¹

De schadelijke invloed van de Commissie en haar dominantie van het Amerikaanse bijkantoor blijft tot op heden onbetwist.

Ronald Reagan was geen lid van de Trilaterale Commissie, maar zijn vice-president, George HW Bush, was wel lid. De invloed van de Commissie werd veilig bestendigd tot in de Reagan-jaren.

De 1988-verkiezing van George HW Bush tot het presidentschap heeft de trilaterale invloed in de VS verder geconsolideerd

In 1992 volgde trilateraal lid William Jefferson Clinton in het presidentschap en droeg in grote mate bij aan de oorzaak van de globalisering.

In 2000 nam George W. Bush het presidentschap over. Hoewel kan worden aangetoond dat Bush nauw is afgestemd op en volledig is toegewijd aan trilaterale doelen, is hij geen lid van de Commissie. Vice-voorzitter Dick Cheney is echter lid van de Commissie.

Het is duidelijk dat de partnerschappen van Corporate met Political, Academic en Press zeer succesvol zijn geweest.

Het oorspronkelijke lidmaatschap: 1973-1978

Een korte blik op de eerste ledenlijst van de VS is leerzaam. We hebben de vrijheid genomen om de namen te ordenen in brede functies, wat niet volledig toereikend is om de onderlinge verbanden te verklaren. Als je de biografieën van deze individuen onderzoekt, zie je een "draaideur" -fenomeen waarbij mensen regelmatig de overheid, het bedrijfsleven, denktanks, enz. Binnen en buiten wisselen. Dit is een van de vele tests die worden gebruikt om een ​​lid van de echte kern van de wereldwijde elite te identificeren.

Bankgerelateerd
Ernest C. Arbuckle	Voorzitter Wells Fargo Bank
George W. Ball	Senior partner, Lehman Brothers
Alden W. Clausen	President, Bank of America
Archibald K. Davis	Voorzitter, Wachovia Bank en trustmaatschappij
* Peter G. Peterson	Voorzitter Lehman Brothers
* David Rockefeller	Voorzitter, Chase Manhattan Bank
Robert V. Roosa	Partner, Brown Brothers Harriman & Company
Bruce K. MacLaury	President, Federal Reserve Bank of Minneapolis
John H. Perkins	President, Continental Illinois National Bank and Trust Company
Druk op Gerelateerde
Doris Anderson	Editor, Chantelaine Magazine
Emmett Dedmon	Vice-president en redactioneel directeur, Field Enterprises, Inc.
Hedley Donovan	Hoofdredacteur, Time, Inc.
Carl T. Rowan	columnist
Arthur R. Taylor	President, Columbia Broadcasting System, Inc.
Arbeidsgerelateerd
* IW Abel, president	United Steelworkers of America
Leonard Woodcock	President, United Automobile Workers
Lane Kirkland	Secretaris-penningmeester, AFL-CIO
Senaat / Congres
John B. Anderson	Huis van Afgevaardigden
Lawton Chiles	Senaat van de Verenigde Staten
Barber B. Conable, Jr.	Huis van Afgevaardigden
John C. Culver	Senaat van de Verenigde Staten
Wilbur D. Mills	Huis van Afgevaardigden
Walter F. Mondale	Senaat van de Verenigde Staten
William V. Roth, Jr.	Senaat van de Verenigde Staten
Robert Taft Jr.	Senaat van de Verenigde Staten
Andere politiek
James E. Carter, Jr.	Gouverneur van Georgië
Daniel J. Evans	Gouverneur van Washington
* William W. Scranton	Voormalig gouverneur van Pennsylvania
Bedrijven
J. Paul Austin	Voorzitter, The Coca-Cola Company
W. Michael Blumenthal	Voorzitter, Bendix Corporation
* Patrick E. Haggerty	Voorzitter, Texas Instruments
William A. Hewitt	Voorzitter, Deere en bedrijf
Edgar F. Kaiser	Voorzitter, Kaiser Industries Corporation
Lee L. Morgan	President, Caterpillar Tractor Company
David Packard	Voorzitter van Hewlett-Packard Company
Charles W. Robinson	President, Marcona Corporation
Arthur M. Wood	Voorzitter, Sears, Roebuck & Company
William M. Roth	Roth eigenschappen
Academic
David M. Abshire	Voorzitter, Georgetown University Center for Strategic and International Studies
Graham Allison	Hoogleraar politiek, Harvard University
Robert R. Bowie	Clarence Dillon Hoogleraar Internationale Zaken, Harvard University
* Harold Brown	President, California Institute of Technology
Richard N. Cooper	Provost en Frank Altschul Hoogleraar Internationale Economie, Yale University
Paul W. McCracken	Edmund Ezra Day Hoogleraar Bedrijfskunde, Universiteit van Michigan
Marina von N. Whitman	Voorname openbare dienst hoogleraar economie, Universiteit van Pittsburgh
Carroll L. Wilson	Hoogleraar Management, Alfred P. Sloan School of Management, MIT
Edwin O. Reischauer	Universitair docent, Harvard University; voormalige Amerikaanse ambassadeur in Japan
Advocatenkantoren
Warren Christopher	Partner, O'Melveny en Myers
William T. Coleman, Jr.	Senior Partner, Dilworth, Paxson, Kalish, Levy & Coleman
Lloyd N. Cutler	Partner, Wilmer, Cutler en Pickering
* Gerard C. Smith	Counsel, Wilmer, Cutler & Pickering
Cyrus R. Vance	Partner, Simpson, Thacher en Bartlett
* Paul C. Warnke	Partner, Clifford, Warnke, Glass, McIlwain & Finney
verenigingen
Lucy Wilson Benson	President, League of Women Voters van de Verenigde Staten
Kenneth D. Naden	Executive Vice President, National Council of Farmer Cooperatives
Think-Tanks
Thomas L. Hughes	President, Carnegie Endowment for International Peace
Henry D. Owen	Directeur, programma Buitenlands beleid, de Brookings Institution
Diversen
Anthony Solomon	Consultant

* Duidt op lid van het directiecomité

De strategie van Rockefeller en Brzezinski was snode, maar toch briljant.

De verkiezing van democraat James Earl "Ik zal nooit tegen je liegen" Carter werd verzekerd door het uitbrengen van de grotendeels democratische arbeidersstem. Dit werd bereikt door aan de innerlijke kern toe te voegen: Leonard Woodcock (UAW), IW Abel (United Steelworkers) en Lane Kirkland (AFL-CIO).

Tegen 1977 werden nog drie arbeidersleiders aan het lidmaatschap toegevoegd: Glenn E. Watts (Communications Workers of America), Martin J. Ward (president van United Association of Journeymen and Apprentices), en Sol Chaikin, president van de International Ladies Garment Workers Unie.

Leonard Woodcock diende als Chief Envoy naar China onder Carter, en was grotendeels verantwoordelijk voor het versterken van de economische en politieke banden met het communistische China. [Noot van de redacteur: elke lezer die lid is of was van een van deze vakbonden, zal onmiddellijk flitsen van inzicht krijgen over de blijvende dubbelhartigheid van arbeidsmanagement - je werd in feite "over de rivier verkocht" vanaf 1973 en gaat door tot in het heden.]

De commissarissen die Carter in zijn administratie bracht (de oorspronkelijke 'stuurgroep', zo u wilt) waren Walter Mondale (vice-president), Zbigniew Brzezinski (nationale veiligheidsadviseur), Cyrus Vance (staatssecretaris), Harold Brown (minister van Defensie ) en W. Michael Blumenthal (minister van Financiën).

Zoals de Washington Post het verwoordde:

“Trilateralisten zijn geen driezijdige mensen. Ze zijn lid van een particuliere, maar niet geheime, internationale organisatie die is opgericht door de rijke bankier David Rockefeller om de dialoog tussen West-Europa, Japan en de Verenigde Staten te stimuleren.

'Maar hier is het verontrustende aan de Trilaterale Commissie. De verkozen voorzitter is een lid. De verkozen vice-president Walter F. Mondale ook. Dat geldt ook voor de nieuwe staatssecretarissen, Defensie en Financiën, Cyrus R. Vance, Harold Brown en W. Michael Blumenthal. Dat geldt ook voor Zbigniew Brzezinski, die een voormalig Trilateraal directeur is, en Carter's nationale veiligheidsadviseur, ook een aantal anderen die de komende vier jaar buitenlands beleid voor Amerika zullen maken. "³

Voordat Carters ambtstermijn afliep, maakten niet minder dan 18 leden (dertig procent van het lidmaatschap van de Amerikaanse Commissie) van de Trilaterale Commissie deel uit van zijn regering. Toeval? Nauwelijks!

Dit artikel laat met opzet de bespreking van het niet-Amerikaanse lidmaatschap van het lidmaatschap van de Commissie, dat voor een andere dag zal worden bewaard, buiten beschouwing. Het volstaat te zeggen dat de Europese en Japanse contingenten in hun respectieve thuislanden even machtig en effectief waren. Ongeveer een derde van de leden kwam uit Europa en een derde uit Japan. De gezamenlijke leden kwamen jaarlijks bijeen (geen pers toegestaan) om beleid en actieplannen voor hun respectieve regio's op te stellen. Veel, zo niet de meeste, van hun beleid zijn gepubliceerd in het driemaandelijkse tijdschrift van de Commissie, Trialogue.

Het meest vernietigende argument dat ooit tegen de Trilaterale Commissie is aangevoerd, is de ongrondwettelijke invloed van andere regeringen en troepen op de VS Bijvoorbeeld: commissieleden worden niet gekozen of representatief voor de algemene bevolking van de VS, maar ze domineerden feitelijk de uitvoerende macht van de VS regering. Toen de Commissie beleid (achter gesloten deuren) met niet-Amerikaanse leden, die slechts een derde minderheid vormden, heeft opgelost, kan dan worden gezegd dat buitenlandse invloeden het Amerikaanse beleid effectief beheersten?

Deze zorgen zijn nooit aangepakt door het Congres of de rechterlijke macht. De uitvoerende macht zou niets te maken hebben omdat het voortdurend wordt gedomineerd door leden van de Commissie - die ons herhaaldelijk verzekerden dat er geen sprake was van een dergelijk belangenconflict. Het antwoord op deze vragen ligt natuurlijk voor de hand: Amerikaanse belangen, zowel economisch als politiek, zijn ondermijnd.

De economische ondermijning van de VS werd bestudeerd in The August Review's Te koop: de Verenigde Staten van Amerika en werd vergeleken met het plunderen van een natie, zoals dat in de moderne geschiedenis niet is waargenomen.

Huidig ​​trilateraal lidmaatschap

De volgende lijst met Noord-Amerikaanse leden is niet volledig. Deze zijn geselecteerd vanwege hun hoge zichtbaarheid in functies binnen Corporate, Politiek of Economisch en Pers. Een toekomstige aflevering van The August Review zal de volledige ledenlijst zorgvuldiger en volledig onderzoeken. Het doel hier is om aan te tonen dat de Trilaterale Commissie in de loop der jaren sterker is geworden dan is afgenomen.

Houd er rekening mee dat er geen inschrijvings- of aanmeldingsproces is om bij de Trilaterale Commissie te horen. Men wordt uitgenodigd om mee te doen op een manier die vergelijkbaar is met een student die wordt “afgetapt” voor lidmaatschap van een broederschap. Het proces is dus zeer selectief en discreet. Kandidaten worden grondig gescreend voordat de uitnodiging wordt bezorgd. Om deze reden kan men er relatief zeker van zijn dat iedereen die lid is van de Commissie of ooit lid is geweest, tot de kern van de mondiale elite behoort. Er zijn waarschijnlijk een paar leden die niet echt deel uitmaken van de kern, maar omwille van de geaggregeerde analyse is dit geen belangrijke kwestie.

Amerikaanse leden die in de loop der jaren aan de Commissie zijn toegevoegd, omvatten gedeeltelijk de volgende lijst.

Bankgerelateerd
Paul Wolfowitz	President, Wereldbank
Paul A. Volker	Voormalig voorzitter Wolfensohn & Co., Inc., New York; Frederick H. Schultz emeritus hoogleraar internationaal economisch beleid, Princeton University; voormalig voorzitter raad van gouverneurs US Federal Reserve System; Ere-Noord-Amerikaanse voorzitter en voormalig Noord-Amerikaanse voorzitter, Trilaterale Commissie
Alan Greenspan	Voorzitter van de Federal Reserve, Raad van Bestuur van Bank voor Internationale Betalingen
Geoffrey T. Boisi	voormalig vice-voorzitter, JPMorgan Chase, New York, NY
E. Gerald Corrigan	Directeur, Goldman, Sachs & Co., New York, NY; voormalig president, Federal Reserve Bank of New York
Jamie Dimon	President en Chief Operating Officer, JPMorgan Chase, New York, NY
Roger W. Ferguson, Jr.	Vice-voorzitter, raad van bestuur, Federal Reserve System, Washington, DC
Stanley Fischer	Gouverneur van de Bank of IsraelJeruzalem; voormalige president, Citigroup International en vice-voorzitter, Citgroup, New York, NY; voormalig eerste adjunct-directeur van het Internationaal Monetair Fonds
Richard W. Fisher	President en Chief Executive Officer, Federal Reserve Bank of Dallas, Dallas, TX; voormalige Amerikaanse plaatsvervangend handelsvertegenwoordiger
Michael Klein	Chief Executive Officer, Global Banking, Citigroup Inc .; Vice-voorzitter, Citibank International PLC; New York, NY
* Sir Deryck C. Maughan	voormalig vice-voorzitter, Citigroup, New York, NY
Jay Mazur	President Emeritus, UNITE (Union of Needletrades, Industrial and Textile Medewerkers); Vice-voorzitter, Amalgamated Bank of New York; en voorzitter, ILGWU's 21st Century Heritage Foundation, New York, NY
Hugh L. McColl, Jr.	Voorzitter, McColl Brothers Lockwood, Charlotte, NC; voormalig voorzitter en CEO van Bank of America Corporation
Robert S. McNamara	Lifetime Trustee, Trilaterale Commissie, Washington, DC; voormalig president van de Wereldbank; voormalige Amerikaanse minister van Defensie; voormalig president van Ford Motor Company.
Kenneth Rogoff	Hoogleraar economie en directeur, Centre for International Development, Harvard University, Cambridge, MA; voormalig Chief Economist en Director, Research Department, International Monetary Fund, Washington, DC
John Thain	Chief Executive Officer, New York Stock Exchange, Inc .; voormalig president en co-chief operating officer, Goldman Sachs & Co., New York, NY
Lawrence H. Summers	President, Harvard University, Cambridge, MA; voormalig Amerikaans minister van Financiën
Druk op Gerelateerde
David G. Bradley	Voorzitter van Atlantic Media Company, Washington, DC
David Gergen	Hoogleraar openbare dienst, John F. Kennedy School of Government, Harvard University, Cambridge, MA; Editor-at-Large, US News and World Report
Donald E. Graham	Voorzitter en CEO, The Washington Post Company, Washington, DC
Karen Elliott House	Senior Vice President, Dow Jones & Company, en uitgever, The Wall Street JournalNew York, NY
Gerald M. Levin	Chief Executive Officer Emeritus, AOL Time Warner, Inc., New York, NY
Ging Zakaria	Editor, Newsweek International, New York, NY
Mortimer B. Zuckerman	Voorzitter en hoofdredacteur, US News & World ReportNew York, NY
Arbeidsgerelateerd
Sandra Feldman	President Emeritus, Amerikaanse Federatie van leraren, Washington, DC
John J. Sweeney	President, AFL-CIO, Washington, DC
Intelligentie gerelateerd
John M. Deutch	Instituuthoogleraar, Massachusetts Institute of Technology, Cambridge, MA; voormalig directeur van Central Intelligence; voormalig plaatsvervangend minister van Defensie
Henry A. Kissinger	Voorzitter, Kissinger Associates, Inc., New York, NY; voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken; voormalige Amerikaanse assistent van de president voor nationale veiligheidszaken
James B. Steinberg	Vice-president en directeur van het Foreign Policy Studies Program, The Brookings Institution, Washington, DC; voormalige Amerikaanse plaatsvervangend nationale beveiligingsadviseur
William H. Webster	Senior Partner, Milbank, Tweed, Hadley & McCloy LLP, Washington, DC; voormalig directeur van de Amerikaanse centrale inlichtingendienst; voormalig directeur, US Federal Bureau of Investigation; voormalig rechter van het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Achtste Circuit
Susan Rice	Senior Fellow, Brookings Institution, Washington, DC; voormalig assistent-staatssecretaris voor Afrikaanse Zaken; voormalig speciaal assistent van de president en senior directeur voor Afrikaanse Zaken, Nationale Veiligheidsraad
Senaat / Congres
Richard A. Gephardt	voormalig lid (D-MO), Amerikaans Huis van Afgevaardigden
Jim Leach	Lid (R-IA), Amerikaans Huis van Afgevaardigden
Charles B. Rangel	Lid (D-NY), Amerikaans Huis van Afgevaardigden
John D. Rockefeller IV	Lid (D-WV), Amerikaanse senaat
Dianne Feinstein	Lid (D-CA), Amerikaanse senaat
* Thomas S. Foley	Partner, Akin Gump Strauss Hauer & Feld, Washington, DC; voormalig ambassadeur van de VS in Japan; voormalig voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden (D-WA); Noord-Amerikaanse voorzitter, Trilaterale Commissie
Andere politiek
George HW Bush	President van de Verenigde Staten
William Jefferson Clinton	President van de Verenigde Staten
Richard B. Cheney	Vice-president van de Verenigde Staten
Paula J. Dobriansky	Amerikaanse staatssecretaris van Wereldzaken
Robert B. Zoellick	Voormalig vice-staatssecretaris van de Verenigde Staten, handelsvertegenwoordiger van de Verenigde Staten
Madeleine K. Albright	Principal, The Albright Group LLC, Washington, DC; voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken
C. Fred Bergsten	Directeur, Instituut voor Internationale Economie, Washington, DC; voormalig Amerikaans assistent-secretaris van de Schatkist voor internationale zaken
William T. Coleman, Jr.	Senior Partner en de Senior Counselor, O'Melveny & Myers, Washington, DC; voormalig minister van Transport van de VS
Lynn Davis	Senior Political Scientist, The RAND Corporation, Arlington, VA; voormalig Amerikaans staatssecretaris van Wapenbeheersing en Internationale Veiligheid
Richard N. Haass	Voorzitter, Council on Foreign Relations, New York, NY; voormalig directeur, beleidsplanning, Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken; voormalig directeur Buitenlandse Beleidsstudies, The Brookings Institution
* Carla A. Hills	Voorzitter en Chief Executive Officer, Hills & Company, International Consultants, Washington, DC; voormalig handelsvertegenwoordiger van de VS; voormalig minister van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling van de VS
Richard Holbrooke	Vice-voorzitter, Perseus LLC, New York, NY; Raadgever, Raad voor buitenlandse betrekkingen; voormalige Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties; voormalig vice-voorzitter van Credit Suisse First Boston Corporation; voormalige Amerikaanse assistent-staatssecretaris voor Europese en Canadese zaken; voormalige Amerikaanse assistent-staatssecretaris voor Oost-Aziatische en Pacifische zaken; en voormalige Amerikaanse ambassadeur in Duitsland
Winston Lord	Co-voorzitter van toezichthouders en voormalig co-voorzitter van de raad, International Rescue Committee, New York, NY; voormalige Amerikaanse assistent-staatssecretaris voor Oost-Aziatische en Pacifische zaken; voormalige Amerikaanse ambassadeur in China
* Joseph S. Nye, Jr.	Distinguished Service Professor aan Harvard University, John F. Kennedy School of Government, Harvard University, Cambridge, MA; voormalige decaan, John F. Kennedy School of Government; voormalig Amerikaans assistent-minister van Defensie voor internationale veiligheidszaken
Richard N. Perle	Resident Fellow, American Enterprise Institute, Washington, DC; lid en voormalig voorzitter van de Defense Policy Board van het Amerikaanse ministerie van Defensie; voormalig Amerikaans assistent-minister van Defensie voor internationaal veiligheidsbeleid
Thomas R. Pickering	Senior Vice President, International Relations, The Boeing Company, Arlington, VA; voormalig Amerikaans staatssecretaris van Politieke Zaken; voormalige Amerikaanse ambassadeur in de Russische Federatie, India, Israël, El Salvador, Nigeria, het Hasjemitisch Koninkrijk Jordanië en de Verenigde Naties
Strobe Talbott	President, The Brookings Institution, Washington, DC; voormalig plaatsvervangend staatssecretaris van de Verenigde Staten
Diversen
Ernesto Zedillo	Directeur, Yale Center for the Study of Globalization, Yale University, New Haven, CT; voormalig president van Mexico [Ed. Opmerking: geen Amerikaans staatsburger]
David J. O'Reilly	Voorzitter en CEO, Chevron Corporation, San Ramon, CA

* Duidt op lid van het directiecomité

Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven

De beroepsmatige samenstelling van de Trilaterale Commissie is duidelijk in de loop van de tijd veranderd, maar dat vertegenwoordigt alleen de rijping van het globaliseringsproces. Wat nodig was in 1973 is niet wat vandaag nodig is. Toch zijn er enkele consistenties die gemakkelijk kunnen worden waargenomen.

De meest voor de hand liggende consistentie (en uitbreiding) is de zeer grote vertegenwoordiging door het bankenkartel: twee voorzitters en twee bestuursleden van het Federal Reserve System, twee presidenten van de Wereldbank, directeur van het Internationaal Monetair Fonds en voorzitters / CEO's van verschillende vooraanstaande wereldwijde banken. Hierbij is geen rekening gehouden met eventuele banden van leden van de Commissie die ook directeur zijn van commerciële en investeringsbanken. Financiële vertegenwoordiging is niet incidenteel, want geld is het levensbloed van globalisme. De berichtgeving van de August Review in Global Banking: The Bank for International Settlements gedetailleerd de top en make-up van global banking.

Door lidmaatschap domineert de Trilaterale Commissie de uitvoerende tak van de Amerikaanse regering, het Federal Reserve System, en is zij nauw verbonden met de Bank for International Settlements, die de valuta's en geldhoeveelheid van de wereld controleert. Dit wordt zelfs gezien zonder analyse van de resterende tweederde van het lidmaatschap van de Commissie dat buiten de VS woont

Het Instituut voor Internationale Economie (IIE)

De IIE is een voorbeeld van een sleutelorganisatie waarin men andere kernleden van de wereldwijde elite zou kunnen identificeren. IIE is opgericht in 1981 en is een kleine beleidsorganisatie met alleen 60-medewerkers en een jaarlijks budget van $ 7 miljoen. Volgens zijn eigen website,

"De Instituut voor Internationale Economie is een particuliere, non-profit, niet-partijgebonden onderzoeksinstelling die zich toelegt op de studie van internationaal economisch beleid. Sinds 1981 biedt het Instituut tijdige, objectieve analyse en concrete oplossingen voor belangrijke internationale economische problemen.

“Het instituut probeert te anticiperen op nieuwe problemen en klaar te staan ​​met praktische ideeën om het publieke debat te informeren en vorm te geven. Het publiek omvat overheidsfunctionarissen en wetgevers, bedrijfs- en vakbondsleiders, management en personeel van internationale organisaties, universitaire wetenschappers en hun studenten, andere onderzoeksinstellingen en niet-gouvernementele organisaties, de media en het grote publiek. Het richt zich tot deze groepen, zowel in de Verenigde Staten als over de hele wereld. "⁵

Dit zou gemakkelijk over het hoofd worden gezien, tenzij u de raad van bestuur van IIE onderzoekt. Trilateralist Peter G. Peterson is voorzitter van de raad van bestuur. Anthony M. Solomon is ere-voorzitter van het directiecomité. Solomon is de voormalige voorzitter van Warburg (USA) Inc., voormalig president en CEO van de Federal Reserve Bank of New York en voormalig staatssecretaris van de Schatkist voor monetaire zaken. Solomon stond alleen vermeld als "Consultant" op de ledenlijst van de Commissie van 1973.⁶

Er zijn 12 andere Trilaterale Commissie-leden (waaronder David Rockefeller) in de raad van bestuur van IIE! Overweeg de volgende niet-Commissie IIE-bestuursleden die mogelijk in aanmerking komen voor opname in de kern van de wereldwijde elite, nadat u de trilaterale invloed hebt gevestigd (zo niet totale overheersing):

• Chen Yuan - gouverneur, China Development Bank; voormalig plaatsvervangend gouverneur, Peoples Bank of China.
• Jacob A. Frenkel - Voormalig gouverneur van de Bank of Israel en voormalig IMF economisch adviseur en onderzoeksdirecteur.
• Maurice R. Greenberg - Voorzitter, American International Group.
• David O'Reilly - Voorzitter en Chief Executive Officer, ChevronTexaco Corporation.
• James W. Owens - Voorzitter en CEO van Caterpillar.
• Lawrence H. Summers - voorzitter, Harvard University; voormalig minister van Financiën.

Dit zijn slechts een paar van de niet-trilaterale bestuursleden, en worden alleen beoordeeld om het proces te tonen waarmee men extra wereldwijde elite kernleden zou kunnen identificeren.

Er zijn andere organisaties zoals IIE die een vergelijkbare analyse van doel, leiderschap en bestuur kunnen doorstaan.

Conclusie

Zoals in het begin van deze analyse werd verklaard, wordt de stormloop naar het globalisme geleid door een kleine groep individuen met aspiraties voor wereldwijde dominantie. Opnieuw moet worden opgemerkt dat er leden zijn van de mondiale "kern" die geen lid zijn van de Trilaterale Commissie.

Over het algemeen worden ze gedreven door lust voor geld en macht. Ze hebben duidelijk een einde gemaakt aan het Amerikaanse volk om persoonlijke doelen te bereiken die in veel gevallen haaks staan ​​op de Amerikaanse belangen. Als het Amerikaanse volk de omvang van het bedrog en de machtsbepaling volledig zou begrijpen, zouden ze deze individuen en hun zelf dienende wereldwijde plannen onmiddellijk en volledig verwerpen.

In 1971 schreef Zbigniew Brzezinski in Between Two Ages: The Technetronic Era,

"... de natiestaat als een fundamentele eenheid van het georganiseerde leven van de mens is niet langer de belangrijkste creatieve kracht: internationale banken en multinationale ondernemingen handelen en plannen in termen die ver vooruit zijn op de politieke concepten van de natiestaat."⁷

Brzezinski had niet duidelijker kunnen zijn dan dit. Van de weinige mensen die eerder aandacht aan Brzezinski schonken, hoefde er maar één persoon zijn boodschap volledig te ontvangen: David Rockefeller, voorzitter van Chase Manhattan Bank en volmaakte globalist. Toen ze in 1973 samenwerkten om de Trilaterale Commissie op te richten, werd de rest, zoals we zeggen, 'geschiedenis'.

Dus, hoe kun je bepalen of een persoon lid is van de kern van de wereldwijde elite? De kans is groot dat zo iemand:

• nauw afgestemd op en geaccepteerd door veel van de mensen die al als kern zijn geïdentificeerd;
• vaak familie-gerelateerd aan andere kernleden (dwz de familie Bush, familie Rockefeller, etc.);
• een deel van de "draaideur" die hen in en uit belangrijke en kritische posities in de overheid, de academische wereld en het bedrijfsleven schakelt;
• een lid (directeur of leidinggevende op hoog niveau) van een organisatie die is geïdentificeerd als een kernbedrijf, zoals JP Morgan Chase, Citigroup, Caterpillar Tractor, enz .;
• opgeleid aan een prestigieuze en wereldwijd ingestelde universiteit;
• behoren tot een of meer organisaties die worden gedomineerd door mensen die al als kern zijn geïdentificeerd.

Deze lijst is niet volledig en is ook niet bedoeld als een simplistische lakmoesproef. Het is belangrijk om te beseffen dat veel namen waar je overheen bent GEEN deel uitmaken van de kern van de wereldwijde elite, maar eerder lokvogels worden die de focus van de echte elitekern verplaatsen. Discretie, gezond verstand en studie zijn vereist om het verschil tussen de twee te begrijpen.

voetnoten

1. Novak, Jeremiah, Christian Science Monitor (februari 7, 1977)
2. De Trilaterale Commissie, Ledenlijst, www.trilateral.org
3. Washington Post, januari 16, 1977
4. op. cit.
5. Over ons, http://www.iie.com/institute/aboutiie.cfm
6. Raad van bestuur, http://www.iie.com/institute/board.cfm
7. Brzezinski, Zbigniew, Between Two Ages: The Technetronic Era, (Penguin Books, 1971)