Met geautomatiseerde landbouw zullen arbeiders en traditionele familiale boeren snel en gemakkelijk worden overschreden. De race zal beginnen om kleine boerderijen volledig onder te brengen in gigantische bedrijfsboerderijen die monopoliecontrole uitoefenen over de voedselproductie, en geavanceerde technologie zal het hele proces sturen. Degenen die de technologie hebben, zullen gedijen; degenen die dat niet doen, zullen wegkwijnen.
Sinds Dorn Cox vier jaar geleden begon met het automatiseren van zijn 250-acre boerderij in New Hampshire, heeft hij tientallen sensoren geïnstalleerd. Sommigen meten vocht in de grond rond zijn pompoen. Sommigen volgen temperaturen in de kaslucht rond zijn komkommers. Anderen volgen windsnelheid en regenval in segmenten van het veld ongeveer een kwart hectare groot. Als er iets mis is - de temperatuur is te hoog of de grond is te droog - ontvangt hij een waarschuwing op zijn smartphone. Hij stuurt ook drones om zijn veldgewassen te onderzoeken op droogheid, bodemerosie en plantgezondheid.
"Op een boerderij is er veel aan de hand", zegt Cox. “Het is belangrijk om alles bij te houden zonder meer mensen aan te nemen. Hiermee kun je beter, efficiënter werken. ”
Eeuwenlang was de landbouw een intuïtief proces. Tegenwoordig is het netwerk, analytisch en datagestuurd. Grote boerderijen (1,000 acres of meer) begonnen de trend, met behulp van precisielandbouw - met behulp van GPS-geleide tractoren, drones en computermodellen om aan te passen hoe elke centimeter land wordt bewerkt. Bedrijfsleiders kunnen zaken als bodemzuurgraad en stikstofniveaus meten en in kaart brengen en vervolgens kunstmest op specifieke planten aanbrengen - niet alleen sproeien en bidden. Hierdoor halen ze het maximale uit elk zaadje dat ze planten. Dergelijke methoden hebben de landbouwkosten met gemiddeld 15 procent verlaagd en de opbrengsten met 13 procent verhoogd, volgens een 2014-enquête van de American Farm Bureau Federation.
Kleine boerderijen - volgens het ministerie van Landbouw 88 procent van alle boerderijen in de VS - passen nu vergelijkbare methoden toe, aangedreven door een toename van betaalbare sensoren, drones, camera's, draadloze netwerken en dataplannen. En ze zien soms betere resultaten dan grote boerderijen. Cox zegt bijvoorbeeld dat hij de arbeids- en bemestingskosten met maar liefst 70 procent heeft verlaagd en in sommige gevallen zijn gewasopbrengsten heeft verdubbeld.
Hij en zijn collega-boeren delen ook gegevens via farmhack.org. In het verleden kwam innovatie voort uit individuele experimenten. Nu, "als je in staat bent om nieuwe gegevens vast te leggen met behulp van andere boerderijen," zegt Cox, "al die experimenten zorgen voor veel sneller leren."
Op Cox's Tuckaway Farm, ongeveer 20 mijl ten noordoosten van Portsmouth, gebruikt Cox farmOS, een open-source software voor boerderijbeheer die hij heeft helpen ontwikkelen. Hij kan ook 3-D-modellen van gewassen maken om het biomassavolume te tonen. Hij kan via drone naar grotere landschapspatronen kijken. En hij kan informatie in realtime delen. Zijn volgende innovatie is het inzetten van robots in het veld. Wanneer maïs tot een volwassen hoogte groeit, is het moeilijk om door de rijen te komen om stikstof toe te passen. In plaats daarvan passen boeren het aan het begin van een seizoen op de grond toe en hopen dat het blijft bestaan. Maar Rowbot - gemaakt door de landbouwingenieur Kent Cavender-Bares uit Minnesota en zijn twee broers, een robotica - is klein en stevig genoeg om verschillende liters stikstof te dragen en zich een weg te banen door de ruimte tussen de rijen, waar nodig stikstof toevoegend.
"In de toekomst zullen de machines daar werken en tegelijkertijd leren over dat veld," zegt Cavender-Bares. Die gegevens hebben op hun beurt invloed op hoe boeren zoals Cox hun land beheren. "We hebben de stukken om dit samen te stellen," zegt Cox. “Dat hebben we nog niet eerder gehad. Dat is een groot probleem. "
wpDiscuz
Maar wat zijn de energiebehoeften van de robot? Ze werken niet gratis, weet je.