De balkanisering van het wereldwijde internet is onvermijdelijk

Wees eerlijk - heb je gelezen? Kudde'cookiebeleid' van zojuist, voordat u op 'accepteren en sluiten' klikte? Heb jij ooit lees een van die mededelingen? Of ga je, net als ik, akkoord met van alles en nog wat, zolang je maar sneller bij de goede dingen kunt komen?

De reden dat deze vervelende kleine pop-ups überhaupt bestaan, is te danken aan: een recente wet die u helpt te begrijpen wat er online over u wordt verzameld. Het is iets dat waarschijnlijk een moment van uw aandacht verdient. Maar we besteden steeds meer tijd online; wie wil het verspillen aan het controleren van 20 vervelende algemene voorwaarden per dag?

De toekomst van internet zal neerkomen op kleine dingen zoals deze: subtiele beslissingen die worden genomen op technisch of regelgevend niveau - dingen die de meesten van ons negeren omdat we niet de moeite nemen om erachter te komen waar het allemaal om draait. Bent u benieuwd naar “digitale objectarchitectuur”? Wilt u weten wie er achter de "Internet Corporation for Assigned Names and Numbers" zit? Een collega van mij heeft ooit wekenlang deze dingen gevolgd — alleen om concludeert dat internetprotocollen "gewoon te ondoordringbaar en saai zijn om boos over te zijn". Niemand geeft erom. Niemand, behalve de autocraten van de wereld, die stilletjes proberen de controle te krijgen over verschillende werkgroepen en technische beslissingen - om ervoor te zorgen dat ze het digitale beest kunnen temmen.

Gezien onze abjecte afhankelijkheid ervan, is het eng om internet te zien als een zwak experiment. Maar het is in zijn korte leven al verschillende keren van vorm veranderd: van een door de overheid gefinancierd onderzoeksproject voor militaire wetenschappers, tot een academisch netwerk, tot een voertuig voor e-commerce en nu een platform voor sociale inhoud. Door dit alles bleef één ding constant, in theorie, zo niet altijd in de praktijk: het idee dat internet één open netwerk was waar iedereen zich bij kon aansluiten, en waar alles via een standaard set van protocollen en regels met elkaar verbonden was.

Volgens een nieuw boek gaat dat veranderen. Vier internetten betwist dat het tijdperk van een enkel internet zou ten einde kunnen lopen, vervangen door een gebalkaniseerd netwerk van verschillende versies die naast elkaar leven. Wetenschappers Wendy Hall en Kieron O'Hara denken dat met name vier internetten al vorm krijgen.

Het 'Silicon Valley'-model is open en libertair - iedereen kan lid worden van het netwerk, geen enkele autoriteit heeft de leiding en er zijn weinig regels over wat voor soort informatie over het netwerk kan worden getransporteerd. Zijn modus operandi is om vergeving te vragen in plaats van toestemming. Dit is de oorspronkelijke visie en blijft zo ongeveer nog steeds bovenaan staan.

De "Washington DC"-versie daarentegen geeft prioriteit aan gegevensverzameling en bedrijfsbelangen. Grote technologiebedrijven vinden het niet erg om enorme hoeveelheden informatie over burgers te verzamelen, op voorwaarde dat het winst genereert en uitstekende producten voor consumenten om van te genieten.

Dan is er het “Brusselse burgerlijke” model dat “geordend, respectvol, beleefd, fatsoenlijk, braaf, welgemanierd en attent” is (en ook een beetje saai). Het heeft de voorkeur van de meeste EU-landen, het is snel om antitrustzaken te lanceren en bedrijven te straffen die "snel handelen en dingen kapot maken". Het is de Brusselse visie die tot stand heeft gebracht "Het BBP is" privacyregels, het "recht om vergeten te worden" en die verdomde cookiewetten.

Ten slotte is er het zich snel ontwikkelende "Beijing" internet, dat paternalistisch is en streng gecontroleerd door de overheid. In 2000 vertelde Bill Clinton aan een Chinese handelsdelegatie dat het kraken van internet zou zijn als "proberen jello aan de muur te spijkeren ... veel succes". Maar in de afgelopen 20 jaar heeft de Chinese regering het internet geleidelijk in de praktijk gebracht door middel van haar doctrine van 'cyber-soevereiniteit'. Ze hebben het langzaam en slim gedaan: China's “diepe pakketinspectie” technologie controleert wat er uit de rest van de wereld binnenkomt; IP-adressen die ze niet goedkeuren, worden afgewezen. Alle aanbieders van internetinhoud worden aansprakelijk gesteld voor wat er op hun websites verschijnt, onder een verraderlijke "u beslist zelf"-code, die iedereen aanmoedigt om draconische zelfcensuur te worden om problemen te voorkomen.

Waar staat het VK in dit alles? Het is moeilijk voor te stellen dat onze regering de bevoegdheid of de neiging zou hebben om zo ver te gaan als die van China, maar wat als het model van Peking de toekomst is? In zijn recente boek De grote firewall van China, stelt James Griffiths dat het Chinese model zich begint te verspreiden. Het meest zichtbaar in Afrika, waar verschillende regeringen zijn graag opkopen goedkope, degelijke Chinese technologie - en in sommige gevallen de bewakings- of AI-technologie die hen kan helpen de baas te blijven. Hoewel, zoals sommige analisten hebben betoogd, Peking niet altijd het Peking-model pusht - westerse bedrijven helpen ook graag snuffelende autocraten met chequeboekjes. Thuis kan Westminster vallen voor de allure van controle. Hoewel we misschien zelf geen Chinese technologie importeren - vooral na de furore met Huawei en het 5G-netwerk - is de belofte om de baas te zijn over internet onweerstaanbaar.

En zo wordt ons internet steeds autoritairder. U herinnert zich misschien de Investigatory Powers Act 2016 (ook bekend als het "Snoopers-handvest"), die onder meer internetbedrijven verplichtte om een ​​jaar lang de websites die u bezoekt bij te houden. Eerder dit jaar werd bekend dat de overheid aan het testen was een enge nieuwe tool als onderdeel van de wet — bewakingstechnologie die alles kan volgen en vastleggen wat elke persoon in het land op internet doet. Gek genoeg heeft de Chinese overheid aangehaald de Snoopers-handvesten bij het verdedigen van hun eigen draconische bewakingstechnieken.

Lees hier het hele verhaal ...