Technocraten schieten vooruit: grote uitbreiding van de regelgeving voor ESA-notering en kritieke habitatindicaties

Terwijl particuliere bezitters fel protesteerden tegen de uitbreiding van de jurisdictie van de EPA onder de Clean Water Act, breidden de Amerikaanse Fish and Wildlife Service en NOAA-Fisheries (gezamenlijk "FWS") beetje bij beetje de reikwijdte van de federale overheid op privé-eigendomsrechten uit en federale begrazingsvergunningen via de Endangered Species Act ("ESA"). Deze uitbreiding wordt belichaamd in de release van vier afzonderlijke definitieve regels en twee definitieve beleidsmaatregelen die volgens de FWS zullen leiden tot het opsommen van meer soorten en het uitbreiden van de aangewezen kritieke habitat.

Om inzicht te krijgen in de ruimheid van de nieuwe beleidsregels en voorschriften, kan een korte bespreking van de vorige voorschriften helpen. Voorafgaand aan de Obama-veranderingen, werd een soort vermeld als bedreigd of bedreigd op basis van de "beste wetenschappelijke en commerciële gegevens die beschikbaar zijn". 1 Met betrekking tot soorten die mogelijk worden bedreigd of bedreigd "over een aanzienlijk deel van het bereik" maar niet ALLE het soortbereik, alleen die soorten binnen dat 'significante deel van het bereik' worden vermeld, niet alle soorten in het hele bereik.

Nadat de lijst was voltooid, is het FWS verplicht een kritieke habitat aan te wijzen. Kritieke habitat is meestal een habitat waarvan de soort afhankelijk is om te overleven. Belangrijk kritieke habitat kan zowel privé- als federaal land en water zijn. Kritieke habitat moet worden gebaseerd op de "beste wetenschappelijke en commerciële gegevens die beschikbaar zijn" en moet de "primaire samenstellende elementen" ("PCE's") voor de soort omvatten. PCE's zijn de elementen die de soort nodig heeft voor het fokken, voeden en beschutten. De definitieve kritieke habitataanduidingen moeten met wettelijke beschrijvingen worden gepubliceerd, zodat particuliere grondeigenaren weten of hun privé-eigendom of water binnen of buiten de aangewezen grenzen was. Kritieke habitataanduidingen worden ook gemaakt met inachtneming van de economische effecten. Volgens het ESA kunnen de FWS de economische effecten van het opnemen van een soort niet in overweging nemen, maar moeten alle andere economische effecten in aanmerking worden genomen bij het aanwijzen van kritieke habitats, en als de economische effecten in een gebied te groot zijn, kan het gebied worden uitgesloten als kritieke habitat zolang de uitsluiting niet heeft geleid tot uitsterven van de soort.

Met betrekking tot de aanwijzing van de kritische habitat zelf werden kritische habitatbepalingen in twee fasen uitgevoerd. Ten eerste overweegt de FWS de momenteel bewoonde habitat en bepaalt of die habitat (1) de PCE's voor de soort bevat en (2) voldoende is voor bescherming van de soort. Ten tweede kijkt de FWS naar de niet-bezette habitat voor de soort en maakt dezelfde vaststellingen, dwz (1) of gebieden met niet-bezette habitats de nodige PCE's bevatten en (2) of het opnemen van dit extra land of water als kritieke habitat noodzakelijk was voor bescherming van de soort. De FWS overweegt vervolgens of de economische kosten van het opnemen van sommige gebieden zo hoog zijn dat de gebieden van de aanwijzing van kritieke habitats moeten worden uitgesloten. In eenvoudige bewoordingen zou de FWS de voordelen van de aanwijzing van bepaalde gebieden van kritieke habitats wegen of in evenwicht brengen met de regeldruk en economische kosten van aanwijzing, en discrete gebieden van een kritieke habitataanwijzing uitsluiten zolang uitsluiting geen soortenuitroeiing veroorzaakt. Dit werd de "uitsluitingsanalyse" genoemd.

Beginnend met een nieuwe 2012-regel en zich uitstrekkend tot de 2015-regels en het beleid, zijn die overwegingen allemaal veranderd, en in feite heeft de FWS toegegeven dat de nieuwe regels ertoe zullen leiden dat meer land en water worden opgenomen in kritieke habitataanduidingen. De eerste belangrijke verandering is de opname van "de principes van conserveringsbiologie" als onderdeel van de "beste wetenschappelijke en commerciële gegevens die beschikbaar zijn." Conserveringsbiologie is pas in de 1980 gemaakt en door sommige wetenschappers beschreven als "agendagestuurd" of "Doelgerichte" biologie. Zie Eindregel, Wijzigingen doorvoeren in de voorschriften voor het aanwijzen van kritieke habitats, februari 11, 2016.

Ten tweede is het nieuwe Obama-beleid veranderd met betrekking tot een lijst van soorten "over een aanzienlijk deel van het bereik". Nu in plaats van een lijst van soorten binnen het bereik waar het probleem ligt, zullen alle soorten in het hele bereik worden vermeld als bedreigd of bedreigd. Zie Definitief beleid, interpretatie van de zin "Aanzienlijk deel van het bereik", juli 1, 2014.

Ten derde zullen kritieke habitataanduidingen sterk worden uitgebreid op basis van de principes van de instandhoudingsbiologie, inclusief indirecte of indirecte informatie. Volgens de nieuwe voorschriften zal de FWS in eerste instantie de aanwijzing van zowel bezette als niet-bezette habitats overwegen, met inbegrip van habitats met POTENTIËLE PCE's. Met andere woorden, de FWS overweegt niet alleen de habitat die door de soort wordt of kan worden gebruikt, de FWS zal ook de habitat overwegen die ergens in de toekomst PCE's kan ontwikkelen. Er is geen tijdslimiet voor wanneer dergelijke toekomstige ontwikkeling van PCE's zal plaatsvinden of welke soorten gebeurtenissen moeten plaatsvinden zodat de habitat PCE's zal ontwikkelen. De FWS zal dan naar buiten bezet en niet-bezet leefgebied kijken om te beslissen of het leefgebied in de toekomst PCE's zal ontwikkelen en nu als kritieke leefomgeving moet worden aangewezen. De FWS heeft vastgesteld dat kritieke habitat tijdelijke of periodieke habitat, kortstondige habitat, potentiële habitat en migrerende habitat kan omvatten, zelfs als die habitat momenteel onbruikbaar is voor de soort. Zie Eindregel, Wijzigingen doorvoeren in de voorschriften voor het aanwijzen van kritieke habitats, februari 11, 2016.

Ten vierde heeft de FWS ook bepaald dat het niet langer de tekst of juridische beschrijvingen of GIS-coördinaten voor kritieke habitat zal publiceren, maar alleen kaarten van de aanwijzing van kritische habitat zal publiceren. Gezien de kleine omvang van het federale register, denk ik niet dat dit landeigenaren voldoende zal informeren of hun privébezit al dan niet is opgenomen in een aanwijzing als kritische habitat. Zie Final Rule, "Revised Implementing Regulations for Requirements to Publish Textual Description of Boundaries of Critical Habitat", 1 mei 2012.

Ten vijfde heeft de FWS aanzienlijk beperkt welke economische effecten worden beschouwd als onderdeel van de aanwijzing van kritieke habitats. Volgens een beslissing van het tiende hof van beroep, hoewel de economische gevolgen niet als onderdeel van het kadasterproces moeten worden beschouwd, kon de FWS, nadat een soort eenmaal was geklasseerd, niet bepalen of de economische impact afkomstig was van de lijst OF kritische leefomgeving, de kosten moeten in de economische analyse worden opgenomen. Met andere woorden, alleen die kosten die uitsluitend op notering waren gebaseerd, werden uitgesloten van de economische analyse. Het Negende Circuit Court nam daarentegen het tegenovergestelde standpunt in en besloot dat alleen economische kosten die ALLEEN aan kritieke habitataanduidingen konden worden toegerekend, moesten worden opgenomen. In plaats van het Amerikaanse Hooggerechtshof te vragen een consistente uitspraak te doen onder de rechtbanken, erkende de FWS deze circuitopdeling bijna 15 jaar. Op augustus 28, 2013, gaf de FWS echter een definitieve regel uit die bepaalde dat het Negende Circuit Court "correct" was en regelde regulier dat ALLEEN economische kosten die ENKEL aan de kritieke habitataanwijzing konden worden toegeschreven, zouden worden geanalyseerd. Deze regel vermindert de bepaling van de kosten van de aanwijzing van kritieke habitats aanzienlijk, omdat de FWS kunnen beweren dat bijna alle kosten zijn gebaseerd op de lijst van de soort, want als de lijst niet wordt vermeld, is er geen behoefte aan kritieke habitat. Zie slotregel, herzieningen van de voorschriften voor de impactanalyse van kritieke habitats, augustus 28, 2013.

Ten zesde heeft de FWS bepaald dat hoewel het voltooien van de economische analyse verplicht is, de beoordeling of habitat moet worden uitgesloten op basis van economische overwegingen, discretionair is. Met andere woorden, volgens het nieuwe beleid hoeft de FWS niet langer te overwegen of gebieden moeten worden uitgesloten van de aanwijzing van kritieke habitats op basis van economische kosten en lasten. Zie het definitieve beleid met betrekking tot de implementatie van sectie 4 (b) (2) van de Endangered Species Act, februari 11, 2016.

Het probleem met deze nieuwe regels is wat het betekent als privé-eigendom (of federale gronden) wordt aangewezen als kritieke habitat of als de aangewezen habitat alleen het potentieel heeft om PCE's te ontwikkelen. Zelfs als de soort niet aanwezig is in de aangewezen kritieke habitat, kan een soort worden "veroverd" door "ongunstige wijziging van de kritieke habitat". Voor privéland kan dat het stoppen van stroomomleidingen omvatten omdat het water nodig is in een stroomafwaartse kritieke habitat voor een vissoort, of dat hooipraktijken (zoals het kappen van invasieve soorten om hooivelden te beschermen) worden gestopt omdat dit de ontwikkeling van het gebied zal verhinderen PCE's in de toekomst die een soort kunnen ondersteunen. Het kan inhouden dat iemand wordt gestopt met het toedienen van kunstmest of ander gewasbeheer op een boerderijveld vanwege bezorgdheid over het wegvloeien naar stroomafwaarts aangewezen leefgebied. Aanwijzing van een gebied als kritieke habitat (zelfs als dat gebied nu geen PCE's bevat) vereist absoluut meer federale vergunningen (dwz sectie 7-overleg) voor zaken als teeltplannen of instandhoudingsplannen of iets anders waarvoor een federale vergunning vereist is. In feite concludeert een van de nieuwe voorschriften die door Obama zijn uitgevaardigd dat "ongunstige wijziging van kritieke habitat" kan bestaan ​​uit "wijziging van de kwantiteit of kwaliteit" van de habitat die het vermogen van de habitat om PCE's te ontwikkelen in de loop van de tijd uitsluit of "aanzienlijk vertraagt". Zie Final Rule, "Definition of Destruction or Adverse Modification of Critical Habitat", 11 februari 2016.

Terwijl de landbouwgemeenschap een enorm alarm sloeg over de 'wateren van de VS', implementeerde de FWS deze nieuwe regels in stukjes, zonder een hoop fanfare. Eerlijk gezegd denk ik dat deze nieuwe habitatregels een even grote of grotere impact zullen hebben op de privélanden en federale landvergunningen als de Slootregel en ik hoop dat het protest van de landbouwgemeenschap, voorstanders van privébezit en onze congresdelegaties
zou zo geweldig zijn.