Technocraten in Canada gaan de vrijheid van meningsuiting elimineren

Nog een doozy van de Canadese regering.

In navolging van verschillende andere rekeningen die zich een weg banen langs de weg naar lijfeigenschap...

• Bill C-11 reguleert het internet onder de CRTC en maakt de weg vrij voor geïnstitutionaliseerde inhoudsmoderatie, de vereiste voor licenties om online te publiceren en regulering van door gebruikers gegenereerde inhoud (in de Senaat)
• Bill C-36 de Online Harms Bill probeerde politieke afwijkende meningen aan te duiden als "hate speech" en beriep zich op sancties voor het bekritiseren van politici (ik weet niet zeker waar deze op dit moment is).
• Bill C-18 gooit een financieringsreddingslijn naar Canada's zwaaiende agitprop-industrie (ook bekend als de mainsteam media), in die zin dat technische platforms licentiekosten moeten betalen voor inhoud die de media daar plaatsen (geslaagd voor de derde lezing in november). Deze rekening zal grote mediaconglomeraten belonen zoals Bell, terwijl kleine en onafhankelijke organisaties buitenspel worden gezet.

Hier komt er nog een, Wetsvoorstel C-36: een wet die cyberbeveiliging respecteert, tot wijziging van de telecommunicatiewet en daaruit voortvloeiende wijzigingen in andere wetten, die afgelopen juni in eerste lezing is goedgekeurd.

Het is tot nu toe grotendeels onder de radar van iedereen gevlogen. De Canadian Civil Liberties Association heeft actief het bewustzijn vergroot en Michael Geist had Brenda McPhail, hun directeur van het Privacy, Technology and Surveillance Program op zijn podcast afgelopen oktober.

We noemden C-26 in AxisOfEasy #273 daarbij verwijzend naar Gowling WLG's verslaggeving ervan door Brent Arnold (Brent Arnold zit net als ik in het bestuur van de Internet Society Canada Chapter, maar ik schrijf dit bericht vanuit mijn rol als CEO van easyDNS, en niet ISCC.)

De regering verleent zichzelf hierbij de volgende bevoegdheden:

Het nieuwe wetsvoorstel is ogenschijnlijk een wetsvoorstel voor cyberbeveiliging en kritieke infrastructuur, maar het zit vol met vage, onbepaalde voorwaarden, Kafka-achtige geheimhoudingsbepalingen, zware straffen en het is opvallend afwezig dat er sprake is van enige schijn van een eerlijk proces:

Het onderwerpt de Canadese telecom- en internetsector effectief aan de grillen van niet-gekozen bureaucraten en politieke functionarissen.

Ben ik bombastisch? U zegt: gezien de wetgeving die hen de bevoegdheid geeft om een ​​telecommunicatiedienstverlener te bevelen “doen of stoppen met doen iets'. 

“Deel 1 wijzigt de Telecommunicatiewet om de bevordering van de veiligheid van het Canadese telecommunicatiesysteem toe te voegen als een doelstelling van het Canadese telecommunicatiebeleid en om de Gouverneur in de Raad en de Minister van Industrie machtigen om aanbieders van telecommunicatiediensten op te dragen alles te doen of na te laten wat nodig is om het Canadese telecommunicatiesysteem te beveiligen. Het stelt ook een administratieve geldboeteregeling vast om de naleving te bevorderen van bevelen en voorschriften die door de gouverneur in de raad en de minister van Industrie zijn uitgevaardigd om het Canadese telecommunicatiesysteem te beveiligen, evenals regels voor rechterlijke toetsing van die bevelen en voorschriften.

Ik denk dat het allemaal neerkomt op wat je bedoelt met "wat dan ook".

Over wat dan ook gesproken, de overheid kan "elke" dienst of systeem als een vitale dienst of systeem beschouwen - waardoor die entiteit vervolgens onderworpen wordt aan vereisten, dat ...

(A) machtigt de Gouverneur in de Raad om een ​​dienst of systeem aan te wijzen als een vitale dienst of vitaal systeem;

(B) machtigt de Gouverneur om klassen van operators vast te stellen met betrekking tot een vitale dienst of vitaal systeem;

(C) vereist onder meer aangewezen operators, cyberbeveiligingsprogramma's opzetten en implementeren, de toeleveringsketen en risico's van derden beperken, cyberbeveiligingsincidenten melden en voldoen aan de cyberbeveiligingsrichtlijnen;

(D) zorgt voor de uitwisseling van informatie tussen relevante partijen; en

(E) autoriseert de handhaving van de verplichtingen op grond van de wet en legt consequenties op voor niet-naleving.

Elk van deze opsommingstekens opent een blik wormen voor zichzelf, gecombineerd hebben ze het potentieel om Canada's informatie-infrastructuur effectief te nationaliseren.

De boetes voor niet-naleving zijn zwaar: $ 1 miljoen per dag voor individuen en $ 15 miljoen /dag voor elke andere entiteit.

Maar wacht, er is meer:

Onder C-26 worden orders in het geheim ingediend, kunnen telecommunicatieserviceproviders (TSP's) worden bevolen om elke gebruiker (inclusief een andere TSP) af te sluiten, terwijl het de entiteit niet eens wordt verteld dat het gebeurt, laat staan ​​waarom.

De inhoud van die orders is geheim en wordt niet eens aan het doelwit bekendgemaakt. Ik raad aan om naar de Michael Geist / Brenda McPhail-podcast hierboven te luisteren om de dreiging voor de Canadezen te begrijpen privacy.

Ik, die hier zit met mijn easyDNS-hoed op, een internetprovider runt, ik ben ingebeld op de eerlijk proces aspecten.

Om precies te zijn, de volledige afwezigheid van een eerlijk proces. We hebben vijfentwintig jaar ervaring met het horen van verschillende regeringen en hun instanties om af te zien van een eerlijk proces en dingen te doen die anders bedrijven, individuele rechten en zelfs het netwerk zelf zouden verstoren als we naar hen zouden luisteren.

Wordt verteld do or stop met doen "iets' lijkt overdreven breed.

Het wordt erger:

Net als bij eerdere wetgeving zijn er bepalingen voor toegang zonder bevel tot bedrijfsruimten of privéwoningen om alles te doorzoeken, kopiëren of verwijderen dat zij relevant achten, inclusief documenten of telecommunicatieapparatuur.

C-26 staat de overheid ook toe om gegevens mee te delen buitenlandse entiteiten. Nogmaals, dit gebeurt allemaal zonder de privacybescherming van de meeste burgers denken ze hebben als grondwettelijk recht, omdat dit wetsvoorstel, en deze regering, grotendeels negeren dat die rechten bestaan.

Niet-hypothetisch voorbeeld

Vorig jaar, rond deze tijd, voerde dezelfde regering die dit wetsvoorstel indient willekeurig beslag op bankrekeningen, niet alleen tegen demonstranten, maar ook tegen crowdfunding bijdragen aan hun fondsenwervers.

Dit gebeurde onder auspiciën van de Noodwet, maar de inbeslagnames begonnen voordat de EA zelfs maar in het parlement was geratificeerd, en de lijst met fondsenwervende bijdragers was grotendeels afkomstig van een spreadsheet van een derde partij die was gehackt vanaf een buitenlands crowdfundingplatform.

Maakt niet uit dat het hele ding binnen een week verdween - gerationaliseerd als "missie volbracht" (de realiteit was de maatstaf leidde tot een run op banken en blies bijna het Canadese financiële systeem op),

De inroeping van de Noodwet in 2022 maakte duidelijk dat onze regering volkomen bereid is om eenzijdig op te treden, zonder eerlijk proces, in strijd met de fundamentele mensenrechten om mensen in een opwelling uit hun bank te halen.

Bill C-26 zal hen een laagje wetgeving uit het Sovjettijdperk geven om u online ongedaan te maken.

Lees hier het hele verhaal ...