Technocratie drijft al tientallen miljoenen mensen in extreme armoede

Als huishoudster kende Amsale Hailemariam van binnenuit de luxe villa's die waren ontstaan ​​rond haar eenvoudige beschutting van ruw metaal en plastic zeilen. En daarin zag ze hoe haar land, Ethiopië, was getransformeerd.

De alleenstaande moeder zei tegen zichzelf: "Oh God, er komt een dag waarop ook mijn leven zal veranderen." De sleutel lag in haar dochter, slechts enkele maanden van een carrière in de volksgezondheid, die bestudeerde hoe ze de ziekten van gebrek en honger kon bestrijden.

Toen arriveerde een virus dat in geen van haar studieboeken werd genoemd, en dromen vervaagden voor gezinnen en hele landen, zoals die van hen. Tientallen jaren van vooruitgang in een van de grootste verworvenheden van de moderne geschiedenis, de strijd tegen extreme armoede, dreigen weg te glippen vanwege de COVID-19-pandemie. De wereld zou voor het eerst in 22 jaar een toename van extreme armoede kunnen meemaken, waardoor de sociale ongelijkheid verder zal toenemen.

'We leven in een staat waarin we boven de doden en onder de levenden staan,' zei Amsale bijna in tranen. "Dit is geen leven."

Met het virus en zijn beperkingen zouden volgens de Wereldbank tot 100 miljoen meer mensen wereldwijd in het bittere bestaan ​​kunnen vervallen van slechts 1.90 dollar per dag. Dat is "ver onder elke redelijke opvatting van een waardig leven", schreef de speciale rapporteur van de Verenigde Naties voor extreme armoede dit jaar. En het komt bovenop de 736 miljoen mensen die er al zijn, waarvan de helft in slechts vijf landen: Ethiopië, India, Nigeria, Congo en Bangladesh.

India worstelt met een van 's werelds grootste viruscaseloads en de gevolgen van een lockdown die zo abrupt en bestraffend is dat premier Narendra Modi de armen heeft gevraagd hem te vergeven. Nigeria, het dichtstbevolkte land van Afrika, heeft India overtroffen met de meeste mensen in extreme armoede - ongeveer de helft van zijn inwoners. En Congo blijft een van 's werelds meest door crisis geteisterde landen, met uitbraken van ebola en smeulende mazelen.

Zelfs China, Indonesië en Zuid-Afrika zullen naar verwachting elk meer dan 1 miljoen mensen in extreme armoede laten vervallen, zegt de Wereldbank.

"Het is een enorme, enorme tegenslag voor de hele wereld", vertelde Gayle Smith, president van de ONE Campaign om extreme armoede te beëindigen, aan The Associated Press. Smith, een voormalig administrateur van het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling, noemde de wereldwijde respons op de crisis "verbluffend mager".

De meeste van de miljoenen die nieuw in gevaar zijn gebracht, bevinden zich in Afrika bezuiden de Sahara, een regio die de afgelopen jaren tegen onvoorstelbare verwachtingen in een van de snelst groeiende economieën ter wereld had. De Wereldbank heeft de eerste gegevens uit Ethiopië met de AP gedeeld, aangezien zij een wereldwijde meting doet van de directe effecten van de pandemie gedurende enkele maanden, waaruit blijkt dat de pijn al wijdverbreid is. Soortgelijke inspanningen worden geleverd in meer dan 100 landen.

In 1991, toen Ethiopië zijn transformatie begon, was het land uitgeput door oorlog. Een nieuwe leider, Meles Zenawi, schudde de jaren van marxistische dictatuur en angstaanjagende droogte van zich af, wiens beelden van verdorde kinderen de wereld met ontzetting achterlieten. De voormalige rebel had een visie die zijn erfenis werd, een visie om miljoenen landgenoten uit de schrijnende armoede te halen.

Amsale is onlangs aangekomen in de hoofdstad Addis Abeba, vanuit het huidige naburige Eritrea, met haar dochtertje in haar armen. Voor haar werd het kind, Bethlehem Jafar, een klein symbool van de opkomst van de stad.

Bethlehem profiteerde van het welzijn van de staat en de liefdadigheid van degenen die in haar een betere toekomst zagen. Haar moeder schraapte zich door handenarbeid en zwoer dat haar meisje nooit hetzelfde zou doen.

Collega Ethiopiërs trokken de wereld in, terwijl de regering ernaar streefde om China's verbazingwekkende opheffing van meer dan 800 miljoen mensen uit de armoede na te streven. Sommigen omarmden nieuwe banen in de industrie. Anderen verlieten boerderijen voor eigen gebruik voor de groeiende sectoren horeca, dienstverlening en luchtvaart die inspeelden op de veranderende tijden, in de hoop zich aan te sluiten bij de groeiende middenklasse van Afrika.

Lees hier het hele verhaal ...