Technocratische thuisinvasie: waarom Smart Grid niet slim is voor ons

Toen de installatie van slimme meters een probleem werd, Elias Leak Quinn, deed een rechtenstudent aan de Universiteit van Colorado een onderzoek naar privacykwesties die inherent zijn aan het slimme netwerk. Het rapport dat Quinn heeft geproduceerd, Slimme meting en privacy: bestaande wetgeving en concurrerend beleid  werd voorgelegd aan de Colorado Public Utilities Commission (CPUC). De CPUC opende Docket-nummer 09-593EG voor het probleem.

Een samenvatting van de methode van inbreuk op de privacy in huis die door Quinn werd gedocumenteerd, was dat MIT-onderzoekers begin jaren tachtig "non-intrusive load monitoring" (NALM) ontdekten. In wezen kan de registratie van elektriciteitsverbruik op granulair niveau worden geïnterpreteerd om het apparaat en als gevolg daarvan de activiteit te identificeren. Het volgende is een fragment uit het Quinn-rapport waarin de theorie van het MIT-project wordt besproken:

Met de opslagcapaciteit van moderne apparaten is het geen probleem om het elektriciteitsverbruik vast te leggen op het niveau van granulariteit om een ​​kaart te maken van de dagelijkse activiteiten van een huishouden op basis van apparaathandtekeningen met behulp van NALM.

De mogelijkheid om die gegevens naar het nutsbedrijf te verzenden, ongeacht de methode (bijv. PLCC of draadloos), vormt een inbreuk op de privacy die nog nooit eerder in de geschiedenis is gebeurd. Ongeacht of het nutsbedrijf zegt geïnteresseerd te zijn in deze gegevens, de slimme meter biedt de mogelijkheid en er zijn altijd gewillige kopers en / of hackers voor dit soort informatie en de deregulering van de nutsbedrijven heeft de 'marktruimte' gecreëerd voor ze via entiteiten die 'energiedienstenbedrijven' worden genoemd. Bovendien moedigt het Department of Energy softwareontwikkelaars proactief aan om gebruik te maken van de gegevens door subsidiegeld te verstrekken voor ontwikkeling.

De Idaho Public Utilities Commission is een organisatie die lid is van de National Association of Regulatory Utility Commissioners (NARUC). NARUC herkende de potentiële ernstige stuitering van de privacy van nutsvoorzieningen met een Resolutie over Smart Grid, gesponsord door de Comités voor Telecommunicatie en Energiebronnen en Milieu, aangenomen door de Raad van Bestuur van NARUC op 21 juli 2010. Het roept op tot bescherming van de privacy van elektrische consumenten en tegelijkertijd het verzekeren van 'markttoegang' tot informatie gegenereerd door de smart grid.

deregulering

Het publieke belang was de reden waarom de belangrijkste infrastructuursegmenten van de economie werden gereguleerd. Hoewel er een legitiem argument werd aangevoerd voor het uiteenvallen van AT&T, is het achteraf gezien, gezien alles in aanmerking genomen, niet duidelijk dat het voordeel van het uiteenvallen de kosten compenseerde, maar zonder twijfel heeft de deregulering van de energiesector niet het algemeen belang gediend en in feite , heeft het het publiek in groot gevaar gebracht.

Net als AT&T is de verticale structuur van de nutsbedrijven opgedeeld om ‘concurrerende markten’ te creëren in de activiteiten van componenten, maar wat dat heeft gedaan, is het kartel maken van de activiteiten van de componenten, hogere overheadkosten voor elektrische verbruikers en geeft alleen de illusie van concurrentie door toenemende aantal "nieuwkomers op de markt" die niet echt met elkaar concurreren, maar eerder samenspannen om de elektriciteitskosten op te drijven, zodat iedereen winst kan maken door middel van het regulerende tarief en de gegarandeerde kostendekkingsstructuur.

De golf van deregulering van infrastructuurmonopolies (en officieel gesanctioneerde) monopolies begon met een rechtszaak tegen AT&T in 1974. Het werd beslecht in 1982 toen AT&T ermee instemde zichzelf af te stoten van de volledige exploitatiemaatschappijen van Bell. De afstoting werd op 1 januari 1984 voltooid. De Telecommunicatiewet van 1996 gedereguleerde het telecommunicatiesysteem verder om "iedereen in staat te stellen de communicatiebusiness te betreden en op elke markt met de anderen te concurreren". Het had gevolgen voor de telefoondienst - lokale en interlokale, kabelprogrammering, omroepdiensten en diensten die aan scholen werden verleend.

De volgende dereguleringsgolf betrof aardgaspijpleidingen. In 1985 ontkoppelde FERC-besluit nr. 436 aardgaspijpleidingen van de producenten en distributeurs, waardoor een nieuw bedrijf in pijpleidingen voor "common carrier" open access mogelijk werd. Dat veroorzaakte een probleem dat werd opgelost door FERC Order 500, die interstatelijke pijplijnbedrijven aanmoedigde om 'take-or-pay'-contracten voor aardgas op te kopen. Houston Gas Company (Ken Lay) en Inter-North, een conglomeraat, fuseerden tot Enron. Samen hadden ze 37,000 mijl pijpleiding. Het idee van een "gasbank" - tussenhandelssysteem werd door Ken Lay voorgesteld om het "take-or-pay" -probleem op te lossen door een virtuele grondstoffenmarkt voor aardgas op te zetten.

In 1996 vaardigde FERC Orders 888 en 889 uit om het elektrische transmissiesysteem van het land om te vormen tot een "gemeenschappelijke drager" - een open markt voor transmissie van elektriciteit. Door deze deregulering kon Enron de Californische groothandelsmarkt voor elektriciteit bemiddelen. Het vereiste de nutsbedrijven die de transmissielijnen aanlegden en er eigenaar van waren "om niet-nutsbedrijven of onafhankelijke energieproducenten toegang te geven tot en gebruik te maken van transmissiesystemen voor nutsvoorzieningen". Het volgende is een fragment uit de geschiedenis van PJM - de eerste onafhankelijke netbeheerder voor het elektriciteitstransportnet:

De Energy Policy Act van 2005, Titel XII-Elektriciteit gaf toestemming voor de oprichting van een zelfregulerende organisatie voor elektrische betrouwbaarheid (ERO) die Noord-Amerika overspant met FERC-toezicht in de VS.De organisatie die werd geautoriseerd was NERC - de North American Energy Reliability Council en het omvat zowel Canada als Mexico.

De omvang van de corruptie wordt duidelijk in de Energy Independence and Security Act van 2007, waar het Congres specifieke normen voor apparaten verplicht, waaronder integratie van slimme technologieën in het huis, technologieën voor piekscheren, netwerkbeleid, federaal geld voor de ontwikkeling van "slimme technologieën" en “Om onderzoek uit te voeren om het gebruik van meet- en regelnetwerken op grote schaal te bevorderen, inclusief datamining, visualisatie, geavanceerd computergebruik en veilige en betrouwbare communicatie in een sterk gedistribueerde omgeving ”en nog veel meer. Het volgende is Sec. 1306 (d) - Smart Grid-functies:

Het is duidelijk dat het congres de EISA-wetgeving van 2007 niet heeft geschreven. Er is niet genoeg expertise in het Congres om het te schrijven. Het moest het resultaat zijn van het wensenlijstje van het 'zelfregulerende' nutskartel. De belediging die aan de verwonding is toegevoegd, is dat het Congres miljarden dollars uitgeeft aan het subsidiëren van een systeem dat de kosten van levensonderhoud over de hele linie enorm zal verhogen zonder enig compenserend voordeel en in feite een netto negatief is gezien het verlies van individuele autonomie en privacy en de hogere persoonlijke kosten voor de uitrusting van het moderne leven met door het Congres opgelegde, geïntegreerde "slimme technologieën".

Hebben we echt koelkasten nodig die tegen het elektriciteitsnet kunnen 'praten'?