Nu bijna 30 miljoen Amerikanen nog steeds werkloos zijn en duizenden bedrijven een onzekere toekomst tegemoet gaan, wordt de roep om een "gegarandeerd inkomen" luider.
Een gegarandeerd inkomen is het geven van geld aan mensen die het nodig hebben omdat ze in armoede leven. Het moet niet worden verward met een 'universeel basisinkomen', dat is geld dat aan iedereen wordt gegeven, ongeacht werksituatie of rijkdom.
Het idee is eeuwenoud, maar is in maar heel weinig landen uitgeprobeerd. Het meest recente experiment vond plaats onder 2000 werkloze werknemers in Finland. En, niet verrassend, was het meestal een mislukking. Er waren lichte verbeteringen in het gevoel van 'welzijn' onder werklozen, maar het tweejarige programma had weinig effect op het werkloosheidspercentage of de economische zekerheid.
Het ubi heeft zowel rechts als links steun gekregen. Conservatieven vinden het aantrekkelijk, want als iedereen een basisinkomen zou hebben, zou bijna de hele verzorgingsstaat vrijwel verdwijnen omdat er geen behoefte aan zou zijn. Met een gegarandeerd inkomen blijven echter al die programma's bestaan en wordt het programma voor gegarandeerd inkomen er gewoon bovenop gestapeld.
Voorstanders van een gegarandeerd inkomen houden zich niet bezig met statistieken of het vinden van een baan voor mensen die in armoede leven. Voor hen draait het allemaal om de Benjamins en sociale rechtvaardigheid.
"COVID-19 heeft een helder, warm licht geschenen op onze systemische storingen", zei burgemeester Libby Schaaf van Oakland, Californië. "Oakland heeft meer dan een verdubbeling van dakloosheid meegemaakt, en ik ben doodsbang dat zodra deze uitzettingsmoratoria aflopen, we een armageddon voor dakloosheid zullen zien."
Schaaf is een andere ondertekenaar van de burgemeesters voor het gegarandeerde inkomen. Haar stad werd ooit gezien als het broertje van de arbeidersklasse van San Francisco. In de afgelopen jaren is Oakland onbetaalbaar geworden voor velen die het al generaties lang thuis noemen: samen met de toenemende dakloosheid is gentrificatie in overdrive, het armoedecijfer sluipt naar 20 procent, en een huisvestingscrisis dreigt steeds groter. Schaaf zegt dat een gegarandeerd inkomen "krachtig in zijn eenvoud" is.
Wat nog meer vaart zou kunnen zetten achter een gegarandeerd inkomen, is het post-pandemische economische landschap. Hoeveel bedrijven met luiken zullen nooit heropenen? Hoeveel bedrijven zullen heropenen, maar kunnen er niet nog een half jaar mee bezig zijn? "Langdurige" werkloosheid kan een enorme factor zijn in het economische klimaat na een pandemie. Staten die al aan het bijkomen zijn van budgettaire crises als gevolg van de lockdowns, zullen een of andere vorm van federale steun nodig hebben om de werklozen langer bij te staan dan de gebruikelijke 18 tot 26 weken aan uitkeringen die ze momenteel bieden.
Realiseer je je dat "geven" betekent van anderen nemen? Dat maakt het niet langer geven, maar confiscatie.
Het zou beter zijn om het corrupte of kapotte systeem te repareren en economisch herstel mogelijk te maken.