De bron van technocraten zijn bedrijven: "De greep van de macht van bedrijven op het overheidsbeleid in India heeft vele andere manifestaties, van de plundering van banken in de publieke sector tot de toe-eigening van land, water en mineralen" ⁃ TN Editor
Tegenwoordig is de macht van bedrijven niet alleen gegroeid tot ongekende niveaus, de gespierde armen reiken ook wijd en zijd. Vertegenwoordigers van particuliere ondernemingen zitten in allerlei overheidscommissies.
Een van de andere belangrijke ontwikkelingen in de Indiase samenleving en politiek in de afgelopen vijfentwintig jaar is de gestage groei van de bedrijfsmacht. Het is niet zo dat de bedrijfsbelangen eerder geen invloed hadden - de toonaangevende zakenhuizen van India, zoals de Tatas en Birlas, hebben al lang een gezellige relatie met de overheid.
Zelfs Dhirubhai Ambani, het icoon van Indiase ondernemers, verdiende zijn fortuin op de achterkant van de licentie Raj (bijvoorbeeld door waardevolle importvergunningen te bemachtigen), met een beetje hulp van plooibare bureaucraten en politici.
In die tijd waren er echter enkele grenzen - reëel of zogenaamd - tussen het bedrijfsleven en het overheidsbeleid, en de staat nam soms beslissende maatregelen (voor beter of slechter) tegen bedrijfsbelangen, zoals de nationalisatie van banken en de kolenindustrie . Verder was de concentratie van rijkdom nog in een vroeg stadium.
Tegenwoordig is de macht van bedrijven niet alleen gegroeid tot ongekende niveaus, de gespierde armen reiken ook wijd en zijd. Vertegenwoordigers van particuliere bedrijven zitten in allerlei overheidscommissies, zich niet bewust van belangenconflicten.
De Sensex, gespannen gevolgd door het ministerie van Financiën, spreekt onmiddellijk vonnissen uit over het economisch beleid. Staatsoverheden concurreren om hun rangorde te verbeteren wat betreft het "gemak van zakendoen". Publiek-private partnerschappen geven particuliere bedrijven brede bevoegdheden om het vroegere rijk van de publieke sector binnen te vallen met volledige staatssteun. De omvang van bedrijfsfraude (zoals de 2G-zwendel of de kolenzwendel) blijft nieuwe records breken. De grootste bedrijfshuizen van India doen failliet gaan met haar banken in de publieke sector door ze op te zadelen met miljarden roepies van 'niet-presterende activa'.
De grootste van allemaal, Reliance (onder leiding van de zonen van Dhirubhai Ambani, Mukesh en Anil), heeft zoveel macht dat, als India Today eens gezegd, "als ze niet van beleid houden, veranderen ze het". Bedrijfsbelangen stimuleren in toenemende mate niet alleen de traditionele zakelijke gebieden, maar ook stadsplanning, academisch onderzoek, communicatie, sport, entertainment, de massamedia en nog veel meer. India dreigt een 'bedrijfsgestuurde samenleving' te worden, zoals Noam Chomsky treffend de Verenigde Staten beschrijft.
We hadden een bittere smaak van de invasie van overheidsbeleid door bedrijfsbelangen in de context van kindervoedingsprogramma's, met name schoolmaaltijden en de Integrated Child Development Services (ICDS). Met miljoenen kinderen gedekt, kan een contract om kant-en-klaar voedsel aan hen te leveren in het kader van deze programma's, in plaats van gekookt voedsel bereid door lokale vrouwen, zeer lucratief zijn.
De Indiase voedingsindustrie heeft deze zakelijke mogelijkheid niet uit het oog verloren en heeft voortdurend gelobbyd voor de vervanging van gekookt voedsel door merkproducten in de middagmaaltijdregeling en ICDS. Een voorbeeld is de poging van de koekjesindustrie om in 2008 het ministerie van Human Resource Development te overtuigen om gekookte middagmaaltijden te vervangen door koekjes. Die specifieke poging werd verslagen, maar sindsdien zijn er vele anderen geweest, en sommige zijn erin geslaagd, op het niveau van de staat, zo niet op nationaal niveau.
Het bezit van de macht van bedrijven aan het overheidsbeleid in India heeft vele andere uitingen, van het plunderen van banken in de publieke sector tot de toe-eigening van land, water, mineralen en (tot voor kort) spectrum tegen wegwerpprijzen. Een ander voorbeeld is technocratie, in de brede zin van een overmatige invloed van technologie-experts op het overheidsbeleid. Technologische innovatie is natuurlijk erg belangrijk en heeft vaak belangrijke bijdragen geleverd aan een effectiever sociaal beleid.
Het webgebaseerde monitoring- en informatiesysteem (MIS) van de NREGA is bijvoorbeeld een model geworden voor proactieve informatieverstrekking voor alle overheidsprogramma's in India. Soms lijkt technologie echter een doel op zich te worden, gedreven door verborgen belangen ten koste van het publiek.
Er is een sterk element van technocratie in het unieke identiteitsproject (UID) van India, ook bekend als Aadhaar. Het project werd aan het publiek verkocht door ten eerste te beweren dat Aadhaar een "vrijwillige faciliteit" was en ten tweede dat het voornaamste doel was om corruptie uit sociale programma's te verwijderen.
wpDiscuz