De mythe van “we leven in een computersimulatie” loopt amok met technocraat miljardairs die verstrikt zijn in hun eigen fantasiewereld. Zoals in dit artikel staat: "Het is moeilijk te weten of we moeten lachen of gillen van afgrijzen." Merk echter op dat dit dezelfde mensen zijn die van plan zijn aan de dood te ontsnappen en Mars willen koloniseren. Het zijn ook dezelfde mensen die Smart Cities, de New Urban Agenda en 20330 Agenda aansturen. ⁃ TN Editor
Aan de zuidwestelijke rand van het Titicacameer, Peru, is er een oude 23-voet deuropening bekend als de Aramu Muru. Lokale inwoners noemen het de "Puerta de hayu Marca", de toegangspoort tot het land van de goden en het onsterfelijke leven. Gedurende hun geschiedenis hebben de inboorlingen beschreven dat mensen verdwenen en aan deze deuropening verschenen
In 1998, vermeende buitenaardse contactpersoon Jerry Wills beweerde een lange blonde humanoïde genaamd Zo hem geleerd hoe toegang te krijgen tot Aramu Muru en "een ander universum" binnen te gaan. Wills beweerde verder dat Zo hem illustreerde hoe ons universum een experimentele simulatie is binnen het universum van zijn soort. Ze bouwden het om hun eigen realiteit te begrijpen, die zelf genesteld is in een groter universum.
Het volgende jaar, in 1999, de blockbuster sciencefictionfilm De matrix kwam tevoorschijn en voor altijd in ons collectieve onderbewustzijn ingebed, het idee dat ons bestaan een simulatie is, gecreëerd door een meer geavanceerd ras van wezens. Overigens maakte de film ook lange zwarte trenchcoats, zwarte zonnebrillen en mijn achternaam alle woede, maar ik dwaal af ...
Een paar jaar na de release van De matrix, publiceerde filosoof Nick Bostrom het Simulation Argument, een beknopt artikel getiteld "Woon je in een computersimulatie?" Het presenteerde een trilemma, een wiskundige uitsplitsing van waarom ten minste een van de drie provocerende scenario's waar moet zijn.
“(1) de menselijke soort zal zeer waarschijnlijk uitsterven voordat hij een 'posthumaan' stadium bereikt; (2) het is zeer onwaarschijnlijk dat een posthumane beschaving een aanzienlijk aantal simulaties van hun evolutionaire geschiedenis (of variaties daarvan) uitvoert; (3) we leven vrijwel zeker in een computersimulatie. Hieruit volgt dat de overtuiging dat er een aanzienlijke kans is dat we ooit posthumans worden die voorouder-simulaties uitvoeren, onjuist is, tenzij we momenteel in een simulatie leven. "
De 'posthumane beschaving' waarnaar Bostrom verwijst, definieert een periode waarna mensen zijn gefuseerd met technologie. Dit wordt soms post-singulariteit genoemd, waarbij de 'singulariteit' de aanwijzing van futurist Ray Kurzweil beschrijft voor een samenleving waarin mensen postbiologisch zijn en synergetisch leven met kunstmatige intelligentie.
Het simulatie-argument veronderstelt de ontwikkeling van deze posthumane beschaving, op welk punt Bostrom stelt, geavanceerde mensen of AI simulaties van het verleden kunnen ontwikkelen op dezelfde manier als huidige wetenschappers testomgevingen creëren; sommige van de simulaties zijn waarschijnlijk ook om amusementsredenen, zoals mensen momenteel videogames en films maken.
In de afgelopen jaren zijn een aantal spraakmakende cijfers naar voren gekomen om hun overtuiging te verklaren dat we in een simulatie leven. Chief onder hen is techmagnaat Elon Musk, die heeft verklaard dat de videogame No Man's Sky bevestigde zijn overtuiging dat simulaties op een dag de realiteit zo volledig zouden benaderen dat ze niet van de realiteit te onderscheiden zouden zijn. Blijkbaar zat hij in een bubbelbad met vrienden toen hij zich eindelijk bekeerde.
Ontsnappen aan de dood? Eten ze voedsel met veel voedingsstoffen?
Wat ze ook eten, drinken of roken, ze geloven volledig in de mythe van het leven in een computersimulatie.