Jonge kinderen dwingen, die zelf geen beslissingen kunnen nemen, hormoontherapie ondergaan om van geslacht te veranderen, is een stap verwijderd van volledige eugenetica. Technocratie en transhumanisme zullen altijd worden gerespecteerd in eugenetica omdat het de ultieme social engineering is. ⁃ TN Editor
Volgens de wijsheid van de dag moeten kinderen met genderdysforie zo vroeg - en zo radicaal - mogelijk bevestigend worden behandeld. Voorlopig moeten chirurgie en hormoontherapie wachten tot ze zestien zijn. Maar daarvoor kunnen adolescenten puberteitblokkers worden voorgeschreven en zelfs jongere kinderen worden aangemoedigd om 'sociaal' over te stappen door de naam, kleding en maniertjes van hun favoriete geslacht aan te nemen.
Dit alles ondanks het feit dat genderdysforie bij kinderen een zeer lage mate van persistentie ziet - variërend van 2.2% tot 30% bij mannen en van 12% tot 50% bij vrouwen, volgens de DSM-5. Zoals Dr. Kristina Olson, een onderzoekspsychologe aan de Universiteit van Washington, het verwoordde: "We hebben gewoon geen definitieve gegevens op de een of andere manier." De waarheid is dat niemand kan voorspellen of een genderdysfore kind hetzelfde zal voelen veel jaren later. Daarom is Olson toonaangevend een studie van 300 trans-kids die resultaten over twintig jaar zal volgen. "Hopelijk kunnen antwoorden op welke kinderen wel of niet moeten overgaan," zei ze. In de tussentijd zullen veel van die kinderen worden aangemoedigd om door te gaan en levensveranderende medische beslissingen te nemen in het licht van wetenschappelijke onwetendheid.
Normen worden losser, niet strenger
De standaard medische en sociale reactie op genderdysforie is om de zelfdiagnose van het kind aan te moedigen en te bevestigen en om hormoontherapieën en onnodige sociale en medische geslachtsovergangen te bieden zonder grondig alternatieve behandelingsplannen te verkennen.
In feite is een team van internationale artsen verbonden aan The Endocrine Society, de Pediatric Endocrine Society en de World Professional Association of Transgender Health - die allemaal in acht worden genomen op dit gebied van geneeskunde -is het herschrijven van behandelingsrichtlijnen zodat een medisch geïnduceerde geslachtsverandering kan worden aanbevolen voor kinderen zelfs jonger dan zestien. Dit betekent een enorme afwijking van wat al milde richtlijnen waren voor de behandeling van kinderen die het gevoel hebben dat ze van het verkeerde geslacht zijn.
Tot nu toe werd in de richtlijnen aanbevolen om puberteitblokkerende kinderen in de puberteit meer tijd te geven om te beslissen over een meer invasieve behandeling. Maar volgens de nieuwe richtlijnen zal de meer invasieve behandeling van geslachtsgebonden hormonen worden aanbevolen voor kinderen jonger dan zestien jaar. Veel fysieke effecten van hormonen, zoals verminderde botdichtheid en verminderde vruchtbaarheid, zijn onomkeerbaar. Andere risico's zijn helemaal niet onderzocht.
Een geïnformeerde beslissing nemen is onmogelijk
Onlangs arriveerde er een e-mail in mijn inbox met het onderwerp "Ik wou dat ik naar je luisterde" van een jonge man die spijt heeft dat hij geslachtshormonen heeft gebruikt en een operatie heeft ondergaan.
Ik ben pas halverwege de twintig. Ik ben in mijn tienerjaren overgegaan en ben geopereerd. Ik was [te] jong om zo'n beslissing te nemen. Ik ben in zo'n diepe spijt gezonken. Ik voel me niet eens transgender meer. Ik voel me als mijn oude zelf. Ik ben blij met een vrouwelijk uiterlijk, maar dat is alles wat ik echt nodig had. Ik heb het gevoel dat ik gehersenspoeld ben door de transgenderagenda en door gendernormverwachtingen. Ik zou er alles aan doen om mijn penis terug te krijgen. Mijn gevoelens waren verwarrend en ik dacht dat ze nooit zouden verdwijnen. Ik ben gewoon een man die echt in contact staat met mijn vrouwelijke kant. Ik kan niet geloven wat ik met mijn leven heb gedaan. En nu heb ik geen andere keus dan hormonen voor altijd te slikken. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb het gevoel dat ik gek word. Het enige wat ik had moeten doen was mijn hormonen stopzetten en alles zou goed zijn gekomen. Ik voel me eerlijk gezegd 100% normaal en oké. . . als ik die operatie maar nooit had gehad.
Het lichaam van deze jonge man is permanent beschadigd, omdat artsen, die geen definitief idee hebben over wie er in een toestand van genderdysforie zal blijven bestaan, onomkeerbare behandelingen voorstellen voor jongeren die een conflict hebben over het geslacht. Maar zoals deze jongeman ontdekte, veranderen zelfs sterk vastgehouden gevoelens.
wpDiscuz