Het bezwaar van techno-sceptici groeit luider

Astra Taylor's iPhone heeft een gebarsten scherm. Ze heeft het verbonden met duidelijke verpakkingstape en is van plan om de telefoon te gebruiken tot deze uit elkaar valt. Ze maakt bezwaar tegen de geplande veroudering van de hedendaagse gadgets en tegen de manier waarop grote technologiebedrijven klanten onder druk zetten om te upgraden.

Taylor, 36, is een documentairemaker, muzikant en politiek activist. Ze is ook een opkomende ster in de wereld van technologische kritiek. Ze is niet paranoïde, maar ze houdt ducttape over de cameralens op haar laptopcomputer - omdat, zoals iedereen weet, deze gadgets kunnen worden overgenomen door allerlei snode agenten.

Taylor is een 21st-eeuwse digitale dissenter. Ze is een van de vele technofielen die ongelukkig zijn over de manier waarop de technologische revolutie zich heeft afgespeeld. Politieke progressieven omarmden ooit de utopische belofte van internet als een democratiserende kracht, maar ze waren ontzet door de opkomst van de 'bewakingsstaat' en de bijna-monopolisatie van digitale platforms door grote bedrijven.

Vorige maand kwamen Taylor en meer dan 1,000-activisten, wetenschappers en techneuten samen op de New School in New York City voor een conferentie om te praten over het opnieuw uitvinden van internet. Ze dromen van een coöperatiemodel: mensen die rechtstreeks met elkaar omgaan zonder een data-zuigende zakelijke hub te hoeven doorlopen.

"De machtigen willen absoluut niet dat we dingen opnieuw opstarten, en ze zullen tot het uiterste gaan om ons te stoppen, en ze zullen brute kracht gebruiken of ze zullen bureaucratie gebruiken," waarschuwde Taylor de conferentiegangers aan het einde van de tweedaagse sessie.

We hebben een beweging nodig, zei ze, "die nee zegt tegen de bestaande orde."
De dissidenten hebben geen gemakkelijke taak. We zitten in een nieuw machinetijdperk. Machine-intelligentie en digitale sociale netwerken zijn nu ingebed in de basisinfrastructuur van de ontwikkelde wereld.

Veel hiervan is objectief goed en aangenaam en empowerment. We zijn geneigd onze apparaten, onze sociale media, onze computerspellen leuk te vinden. We houden van onze connectiviteit. We houden ervan om bijna alles en nog wat te weten, of impulsief te winkelen, door een paar woorden in een zoekmachine te typen.

Maar er is een schaduwverhaal dat tegelijkertijd wordt geschreven. Het is een gepassioneerde, zij het nog opmerkelijk ongeorganiseerde, weerstand tegen de digitale vestiging.

Technosceptici, of hoe je ze ook wilt noemen - 'humanisten' kunnen de beste term zijn - het gevoel dat menselijke behoeften verloren gaan in de technische razernij, dat de prioriteiten op zijn kop zijn gezet. Ze voelen dat er te veel aandacht is om ervoor te zorgen dat nieuwe innovaties goed zijn voor hun machines.

"Ik zit op Team Human!", Zegt auteur Douglas Rushkoff aan het einde van een lezing.

Je zou een studieprogramma van de universiteit kunnen vullen met boeken die een vorm van technologische weerstand aanhangen. Begin de klas met "You Are Not a Gadget" (Jaron Lanier), ga verder naar "Het internet is niet het antwoord" (Andrew Keen) en dan, om de studenten gek te maken, "Onze laatste uitvinding: kunstmatige intelligentie en de End of the Human Era '(James Barrat).
Ergens in de mix zou Astra Taylor's "The People's Platform: Taking Power and Culture in the Digital Age" moeten worden opgenomen, een heldere blik op internet en nieuwe media.

Van de talloze kritieken op de computercultuur is een van de meest voorkomende dat bedrijven rijk worden aan onze persoonlijke gegevens. Onze gedachten, vriendschappen en basisbehoeften worden verwerkt door computeralgoritmen en verkocht aan adverteerders. De machines weten misschien snel meer over ons dan we over onszelf weten.

Lees hier het hele verhaal ...