Waarom duurzame ontwikkeling altijd een onverzadigbare eetlust heeft voor meer gegevens

Duurzame ontwikkeling staat in de kijker in 2016, dat het begin is van de 2030 Agenda voor duurzame ontwikkeling, een initiatief dat zowel ambitieus als transformerend is.

De eerste prioriteit voor alle nationale regeringen bij het plannen van de nieuwe duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) van 17 en hun bijbehorende 169-doelstellingen is het aanpakken van de sterke en zwakke punten van gegevensbronnen, om snel te bepalen hoe de hiaten het best kunnen worden aangepakt, evenals de complexiteit van de meting. Snelle ontwikkeling van de capaciteiten van nationale statistische instellingen zal van cruciaal belang zijn, omdat 15 jaar vanaf nu, tegen het einde van de 2030-agenda, bijna een half miljard mensen in de regio Azië-Pacific zal wonen, die allemaal betrouwbaar moeten zijn toegang tot energie, voedsel, water, onderwijs en werkgelegenheid.

Gegevens vormen de levensader van de besluitvorming. Zonder hen is het bijna onmogelijk om beleid voor duurzame ontwikkeling te ontwerpen, te volgen en te evalueren. De breedte en diepte van de nieuwe ontwikkelingsagenda houdt complexe beslissingen in over de toekomst van onze planeet, onze gemeenschappen en onze economieën. Zonder geschikte gegevens en informatie bestaat het risico dat onze strategieën voor duurzame ontwikkeling slechts gedeeltelijk volledig zijn, met hun contouren bepaald door wat wel en niet beschikbaar is. Dit zal niet alleen het implementatieproces van de SDG's vertragen, maar ook hun transformatiepotentieel beperken. [nadruk toegevoegd door TN]

Over het algemeen bieden officiële statistieken inzichten in de ontwikkeling van Azië en de Stille Oceaan, maar deze zijn onvoldoende voor de verreikende en geïntegreerde dimensies van de agenda voor duurzame ontwikkeling. De statistische capaciteitsindicator van de Wereldbank voor de regio Azië-Pacific biedt een goede basis om op te bouwen. Op een schaal van nul (die geen capaciteit vertegenwoordigt) tot 100 (volledige capaciteit), wordt een beoordeling van 79 toegewezen voor de tijdigheid van statistieken, 70 voor de toereikendheid van brongegevens en 62 voor gebruikte methoden. Er zijn echter afzonderlijke landenscores zo laag als 20.

We weten bijvoorbeeld dat 490 miljoen mensen in Azië en de Stille Oceaan ondervoed zijn. Maar we weten niet altijd waar ze zijn, waarom ze hongerig blijven, of de gevolgen van plotselinge schokken of stress. We weten ook niet hoe goed bestaande beleidsinterventies werken.

We weten ook dat 277 miljoen mensen in onze regio geen toegang hebben tot veilig drinkwater, een probleem dat een op de tien plattelandsbewoners treft. Wat we niet weten, is hoe lang het mensen kost om water te bereiken, of de werkelijke hoeveelheid schoon water die beschikbaar is voor gebruik.

We weten dat ongeveer een half miljard mensen in de landen van Azië en de Stille Oceaan geen toegang hebben tot elektriciteit, maar we weten niet precies hoeveel. Schattingen variëren van 427 miljoen tot 621 miljoen, afhankelijk van de gebruikte methode. Het is ook onduidelijk hoeveel meer mensen lijden aan onbetrouwbare toegang, en of sommige bevolkingsgroepen betrouwbaardere toegang hebben dan anderen.

We weten dat tussen 1970 en 2014 natuurrampen hebben geresulteerd in $ 1.22 triljoen regionale economische verliezen, maar omdat er geen overeenstemming is over wat een natuurramp is, hoeveel zich hebben voorgedaan en hoeveel mensen zijn getroffen, kunnen deze cijfers onderschat met maar liefst 50 procent. Dit wordt nog verergerd door het feit dat indrukwekkende regionale economische groei en sociale ontwikkelingen in de afgelopen jaren niet gepaard zijn gegaan met vergelijkbare verbeteringen op het gebied van milieubescherming.

Het laten werken van gegevens voor ontwikkeling vereist meer en duurzame investeringen in statistieken, statistische instanties, institutionele opbouw en partnerschappen. Schattingen van de investering die wereldwijd nodig is om de 2030-agenda in de komende 15-jaren effectief te monitoren, zijn ongeveer $ 1 miljard per jaar, maar de economische, ecologische en sociale kosten van het niet doen van deze investering kunnen letterlijk niet te overzien zijn. [nadruk toegevoegd door TN] 

Lees hier het hele verhaal ...