Onderzoek: mRNA-gebaseerde vaccins en het risico op prionziekte

Vaccins blijken een groot aantal chronische, zich laat ontwikkelende bijwerkingen te veroorzaken. Sommige bijwerkingen, zoals diabetes type 1, treden mogelijk pas 3-4 jaar na toediening van een vaccin op [1]. In het voorbeeld van diabetes type 1 kan het aantal gevallen van bijwerkingen hoger zijn dan het aantal gevallen van ernstige infectieziekten waarvoor het vaccin was ontworpen om te voorkomen.

Aangezien diabetes type 1 slechts een van de vele immuungemedieerde ziekten is die mogelijk door vaccins worden veroorzaakt, vormen chronische, laat optredende bijwerkingen een ernstig probleem voor de volksgezondheid.

De komst van nieuwe vaccintechnologie creëert nieuwe potentiële mechanismen voor bijwerkingen van vaccins. Het eerste gedode poliovaccin veroorzaakte bijvoorbeeld in feite polio bij de ontvangers, omdat het opgeschaalde productieproces het poliovirus niet effectief doodde voordat het bij patiënten werd geïnjecteerd. Op RNA gebaseerde vaccins bieden speciale risico's om specifieke bijwerkingen te veroorzaken.

Een van die mogelijke bijwerkingen zijn op prionen gebaseerde ziekten die worden veroorzaakt door activering van intrinsieke eiwitten om prionen te vormen. Er is een schat aan kennis gepubliceerd over een klasse van RNA-bindende eiwitten waarvan is aangetoond dat ze deelnemen aan het veroorzaken van een aantal neurologische ziekten, waaronder de ziekte van Alzheimer en ALS. TDP-43 en FUS behoren tot de best bestudeerde van deze eiwitten [2].

Het op RNA gebaseerde COVID-19-vaccin van Pfizer werd goedgekeurd door de Amerikaanse FDA onder een vergunning voor gebruik in noodgevallen zonder gegevens over de veiligheid op lange termijn. Vanwege bezorgdheid over de veiligheid van dit vaccin werd een studie uitgevoerd om te bepalen of het vaccin mogelijk een op prionen gebaseerde ziekte zou kunnen veroorzaken.

Methoden

Het op RNA gebaseerde vaccin van Pfizer tegen COVID-19 werd geëvalueerd op het potentieel om TDP-43 en / of FUS om te zetten in hun op prionen gebaseerde ziekteverwekkende toestanden. Het vaccin-RNA werd geanalyseerd op de aanwezigheid van sequenties die TDP-43 en FUS kunnen activeren. De interactie van het getranscribeerde spike-eiwit met zijn doelwit werd geanalyseerd om te bepalen of deze actie ook TDP-43 en FUS kon activeren.

Resultaten

Analyse van het Pfizer-vaccin tegen COVID-19 identificeerde twee mogelijke risicofactoren voor het induceren van prionziekte bij mensen. De RNA-sequentie in het vaccin [3] bevat sequenties waarvan wordt aangenomen dat ze TDP-43 en FUS induceren om te aggregeren in hun op prionen gebaseerde conformatie, wat leidt tot de ontwikkeling van veel voorkomende neurodegeratieve ziekten.

In het bijzonder is aangetoond dat RNA-sequenties GGUA [4], UG-rijke sequenties [5], UG-tandemherhalingen [6] en G Quadruplex-sequenties [7] een verhoogde affiniteit hebben om TDP-43 en / of FUS te binden en TDP-43 of FUS om hun pathologische configuraties in het cytoplasma aan te nemen. In de huidige analyse werden in totaal zestien UG-tandemherhalingen (ΨGΨG) geïdentificeerd en werden aanvullende UG (ΨG) -rijke sequenties geïdentificeerd.

Er zijn twee GGΨA-sequenties gevonden. G Quadruplex-sequenties zijn mogelijk aanwezig, maar geavanceerde computerprogramma's zijn nodig om deze te verifiëren.

Het spike-eiwit dat door het vaccin wordt gecodeerd, bindt het angiotensineconversie-enzym 2 (ACE2), een enzym dat zinkmoleculen bevat [8]. De binding van spike-eiwit aan ACE2 heeft het potentieel om het zinkmolecuul vrij te geven, een ion dat ervoor zorgt dat TDP-43 zijn pathologische priontransformatie aanneemt [9].

Discussie

Er is een oud gezegde in de geneeskunde dat "de genezing erger kan zijn dan de ziekte." De zin kan worden toegepast op vaccins. In de huidige paper wordt de zorg geuit dat de op RNA gebaseerde COVID-vaccins mogelijk meer ziekten veroorzaken dan de epidemie van COVID-19.

Dit artikel concentreert zich op een nieuw potentieel mechanisme voor ongewenste voorvallen dat prionziekte veroorzaakt, dat zelfs nog vaker voorkomt en verzwakkend kan zijn dan de virale infectie die het vaccin moet voorkomen. Hoewel dit artikel zich concentreert op één mogelijke bijwerking, zijn er meerdere andere potentiële fatale bijwerkingen, zoals hieronder besproken.

In de afgelopen twee decennia is er onder bepaalde wetenschappers bezorgdheid ontstaan ​​dat prionen kunnen worden gebruikt als biowapens. Meer recent was er bezorgdheid dat alomtegenwoordige intracellulaire moleculen zouden kunnen worden geactiveerd om prionziekte te veroorzaken, waaronder de ziekte van Alzheimer, ALS en andere neurodegeneratieve ziekten.

Deze bezorgdheid komt voort uit het potentieel voor misbruik van onderzoeksgegevens over de mechanismen waarmee bepaalde RNA-bindende eiwitten zoals TDP-43, FUS en andere kunnen worden geactiveerd om ziekteverwekkende prionen te vormen. Het feit dat dit onderzoek, dat zou kunnen worden gebruikt voor de ontwikkeling van biowapens, wordt gefinancierd door particuliere organisaties, waaronder de Bill and Melinda Gates Foundation en Ellison Medical Foundation [2] zonder nationaal / internationaal toezicht, is ook een punt van zorg.

Zo waren er in het verleden verbodsbepalingen voor het publiceren van informatie over de bouw van atoombommen.

Gepubliceerde gegevens hebben aangetoond dat er verschillende factoren zijn die kunnen bijdragen aan de omzetting van bepaalde RNA-bindende eiwitten, waaronder TDP-43, FUS en verwante moleculen in hun pathologische toestand. Deze RNA-bindende eiwitten hebben veel functies en worden zowel in de kern als in het cytoplasma aangetroffen. Deze bindende eiwitten hebben aminozuurgebieden, bindende motieven die specifieke RNA-sequenties binden.

Lees hier het hele verhaal ...