Soros: Miljardair ideologen die de samenleving-vernietigende anarchie financieren

Toen het stof was opgeruimd en het puin was weggeveegd, stond hij bekend als de meest genereuze miljardairdonor van Hillary Clinton. Toch kwam zijn naam tijdens de presidentiële campagne zelden naar voren - en dat is over het algemeen de manier waarop hij het leuk vindt. Donker geld, Jane Mayer's boek over geheime politieke financiering, verwijst meer dan 300 keer naar de gebroeders Koch in haar verheerlijking van 'radicaal rechts', maar noemt slechts zes keer het progressieve icoon George Soros; drie zijn voetnoten.

Een van de rijkste mannen van de planeet, zijn verleden ontsierd door misdaden en misdrijven, schaatst de 86-jarige miljardair. Meer dan tien jaar geleden verhuisde hij zijn financiële hoofdkantoor naar Curaçao, een belastingvrije haven in het Caribisch gebied, ontworpen voor geldhypocrieten die het ene spel spreken en het andere spelen. De plaats is niet kogelvrij; soms werd Soros beschuldigd - en zelfs veroordeeld - van handel met voorkennis. Een Franse rechtbank achtte hem schuldig aan die misdaad en legde een boete van 2.3 miljoen dollar op. In het taalgebruik van de club van miljardairs was dat een kleine verandering. Onderzoeksjournalisten, een afnemend kader, tonen weinig belangstelling voor hem. Ze geven er de voorkeur aan om veiligere, zachtere doelen te onderzoeken.

Als ze echter maar een vluchtige blik zouden werpen, zouden ze zien dat Soros 'wereldwijde bereik en invloed veel groter zijn dan die van de gebroeders Koch of andere liberale bogeymen - en dat alles onderliggend een visie is die zowel dystopisch als opportunistisch is. 'Het grootste obstakel voor een stabiele en rechtvaardige wereldorde', heeft Soros verklaard, 'zijn de Verenigde Staten.' Ergo, die constitutionele republiek moet worden verzwakt en haar bondgenoten moeten worden aangetast. De Sorosiaanse wereldorde - een van open grenzen en mondiaal bestuur, in tegenspraak met de idealen en ervaring van het Westen - zou dan het bevel kunnen overnemen.

George Soros is een ontsnappingsartiest sinds zijn puberteit in Boedapest, toen nazi-bezetters hem zijn eerste levenslessen gaven. Tot die tijd woonde de familie Schwartz in een groot huis, gelegen op een eiland in de Donau. De moeder van György, Elizabeth, was de dochter van welvarende zijdehandelaren. Zijn vader, Tivadar, was een vooraanstaande advocaat en excentriek; bij mooi weer pendelde hij per roeiboot naar zijn kantoor.

Maar alles was niet wat het leek, zelfs niet vóór de predaties van het Derde Rijk. Antisemitisme ging diep in Oost-Europa en Hongaarse Joden leefden op een mes, hoe groot hun bankrekeningen ook waren. De secularist Tivadar ging nooit naar de synagoge, maar hij geloofde vurig in Esperanto, de kunstmatige taal waarvan hij en andere discipelen dachten dat het uiteindelijk de mond van de wereld zou worden. De toren van Babel zou met de grond gelijk worden gemaakt en het nationalisme zou verdwijnen, samen met dialecten, lokale opvattingen en nationale grenzen. Maar die wereld lag in de toekomst. Voorlopig zou de joodse identiteit moeten worden behangen.

Daarom veranderde de familie haar naam in Soros - 'to soar', in Esperanto. In 1944 kwam de personificatie van de Holocaust, Adolf Eichmann, naar het door Duitsland bezette Hongarije om de Eindoplossing te beheren. Maar Tivadar had op hem geanticipeerd. Tegen die tijd had hij valse identiteitsdocumenten voor zichzelf en het gezin gekocht. Hij heeft een regeringsfunctionaris omgekocht om György te "adopteren" en tegen onderzoekers te getuigen dat de jongen zijn christelijke peetzoon was.

Nu kwam het steunpunt van Soros 'leven en carrière. De bureaucraat die de tiener György huisvestte, kreeg de taak om Joods land en eigendommen in beslag te nemen. Met de jongen op sleeptouw ging hij van huis tot huis en inventariseerde voor nazi-officieren. Het is oneerlijk vreselijk om die individuen, joods en niet-joods, te veroordelen die, al dan niet gewillig, soms deelnamen aan het kwaad om te overleven. Toch werden de meeste van degenen die aan de Holocaust ontsnapten, gekweld door wroeging en schuldgevoelens.

Niet Soros. In 1998, 60 Minuten profileerde de man wiens beursmanipulaties nieuws haalden. CBS-interviewer Steve Kroft vroeg hem naar zijn oorlogservaringen:

KROFT: Je hebt gezien hoe veel mensen naar de vernietigingskampen werden gestuurd.

SOROS: Juist. Ik was 14 jaar oud. En ik zou zeggen dat toen mijn karakter werd gemaakt.

KROFT: Op welke manier?

SOROS: Dat men vooruit moet denken. Men moet begrijpen en - en anticiperen op gebeurtenissen en wanneer - wanneer men wordt bedreigd. Het was een enorme dreiging van het kwaad. Ik bedoel, het was een - een zeer persoonlijke ervaring van het kwaad. . . .

KROFT: Ik bedoel, dat is - dat klinkt als een ervaring die veel mensen vele, vele jaren naar de psychiatrische bank zou sturen. Was het moeilijk?

SOROS: Nee, helemaal niet. Helemaal niet. Misschien als kind niet - je ziet het verband niet. Maar het was - het creëerde geen - helemaal geen probleem.

KROFT: Geen schuldgevoel?

SOROS: Nee.

KROFT: Bijvoorbeeld: 'Ik ben joods en hier ben ik, kijkend naar deze mensen. Ik zou er net zo goed kunnen zijn. Ik zou daar moeten zijn." Niks van dat?

SOROS: Nou, natuurlijk ik c— Ik zou aan de andere kant kunnen zijn of ik zou degene kunnen zijn van wie het ding wordt weggenomen. Maar het had geen zin dat ik daar niet zou zijn, want dat was - nou ja, eigenlijk, op een grappige manier, het is net als op markten - dat als ik er niet was - ik het natuurlijk niet deed, maar iemand anders zou - zou - het hoe dan ook wegnemen. En het was - of ik er nu was of niet, ik was slechts een toeschouwer, het pand werd weggenomen. Dus ... ik had geen rol bij het wegnemen van dat bezit. Dus ik had geen schuldgevoel.

Na de oorlog, toen hij de London School of Economics bezocht, werd Soros, zijn naam nu verengelst, misleid door de geschriften van Karl Popper (1902–94). De in Wenen geboren professor wijdde zijn leven en werk aan wat hij de Open Society noemde - een plaats die vrij is van zulke 'tribale' affiniteiten als religie, nationalisme en traditionele economische formules. Maar hij veroordeelde ook Plato's concept van de filosoofkoning als een "monument van menselijke kleinheid". "Wat een contrast", schreef Popper, "tussen het en de eenvoud van de menselijkheid van Socrates, die de staatsman waarschuwde voor het gevaar verblind te worden door zijn eigen kracht, uitmuntendheid en wijsheid. . . . Wat een achteruitgang van deze wereld van ironie en rede. . . naar Plato's koninkrijk van de wijze wiens magische krachten hem ver boven gewone mensen verheffen; hoewel niet hoog genoeg om af te zien van leugens, of om de droevige handel van elke sjamaan te negeren - het verkopen van spreuken. . . in ruil voor macht over zijn medemensen. '

Begon Soros de implicaties van deze grote ideeën onder ogen te zien? Niemand wist het - misschien zelfs Soros zelf niet, terwijl hij ernaar streefde een plaats te vinden in het naoorlogse Groot-Brittannië. Helaas voor de pas afgestudeerde bleek de financiële wereld een CLOSED maatschappij. Niemand leek geïnteresseerd in zijn schapenvacht of zijn meertalige vaardigheden. Ten slotte vond hij werk bij de in Londen gevestigde zakenbank Singer en Friedlander omdat, zoals hij zei in een zeldzaam moment van zelfspot, de directeur een mede-Hongaar was.

In het Hollywood van de jaren dertig, toen voormalige Magyaren zoals Alexander Korda, Peter Lorre, Leslie Howard en Bela Lugosi oppermachtig waren, vroegen zoveel van hun landgenoten om posities dat één filmstudio een bord ophief: 'Het is niet genoeg om Hongaar te zijn, je moet heb ook talent. ” Zo bewees het in het Londen van de jaren vijftig, waar de nieuwe aanwinst niet kon rusten op zijn Boedapest-verbindingen. Hij moest een geschenk tonen om inkomsten te genereren - en dat deed hij. Binnen een paar jaar beheerste hij het vak van arbitrage: winst maken door in verschillende valuta's te handelen. Zoals het een man met zijn achtergrond betaamt, promootte hij ook Europese aandelen en won hij vervolgens de gunst van Amerikaanse institutionele beleggers. Via Soros kregen ze kansen in de nieuwe kolen- en staalgemeenschap, die binnenkort de gemeenschappelijke markt zou worden.

In 1959 was Soros verhuisd naar New York City, het financiële knooppunt van het Westen. Hij bleef werknemer, maar op hoog niveau. Hij vertelde zijn collega's dat hij van plan was nog drie jaar te gaan werken - genoeg om een ​​persoonlijk fortuin van $ 500,000 te vergaren. Daarna keerde hij terug naar Engeland om filosofie te studeren. Die gebeurtenis heeft nooit plaatsgevonden. Zijn ego bleef maar in de weg staan. 'Ik geef toe dat ik altijd een overdreven kijk heb gehad op mijn eigenbelang', gaf hij later toe. 'Om het bot te zeggen, ik zag mezelf als een soort god.'

In de jaren zestig bedacht de fantasiegod zijn Theory of Reflexivity. Ondanks zijn Einsteiniaanse ondertoon, had het concept veel mumbo en niet een beetje jumbo. Het stelde in wezen dat degenen die een fenomeen observeren - zoals economie of politiek - een deel worden van wat ze observeren, en dus het risico lopen hun objectiviteit te verliezen. Economische arena's - Wall Street bijvoorbeeld - zijn bijzonder kwetsbaar voor krachten die weinig te maken hebben met empirisch bewijs of historisch precedent. Als hij dit weet, kan de sluwe getuige een geweldige winst maken als hij boven de strijd, de tipsters en het 'slimme geld' blijft.

De recessie van 1973 leverde een van de vele voorbeelden op. Na jaren van wilde, bullish beklimmingen leek de markt ongevoelig voor conjunctuurcycli. Vervolgens crashte het. Beleggers wachtten op het voorspelde herstel - en wachtten vijf jaar later nog steeds. Het aftreden van Richard Nixon, het olietekort, de inbeslagname van Amerikaanse gijzelaars in Iran en de onbekwame reactie van Jimmy Carter hebben allemaal de goede tijden betaald. En toch profiteerden enkele speculanten van deze rampen; Soros was een van hen.

Soros genoot van vele andere triomfen, en geen enkele deed meer voor zijn imago dan een moord die twee decennia later in de vijver werd gepleegd. Hij was toen alleen vertrokken. Zich ervan bewust dat de Britse regering het pond sterling ondersteunde, verwierven hij en zijn medewerkers miljoenen ponden en verkortten vervolgens de valuta, gokend dat de waarde ervan zou dalen. Na wat slechte pers en een bloedige politieke strijd, gaf premier John Major toe en trok hij het pond terug uit het Europees wisselkoersmechanisme (ERM). Het pond kelderde en Soros stak meer dan $ 1 miljard in zijn zak. Gepensioneerden met een vast inkomen zagen hun pensioen dalen en hun spaargeld werd weggevaagd. Maar de menselijke gevolgen hadden geen effect op Soros; inderdaad, hij won gestalte. In high-finance kringen was hij de 'man die de Bank of England brak'.

De subprime-hypotheekcrisis van de jaren 2000 bood een nieuwe kans. Huizen waren overgewaardeerd en ondergefinancierd. De dag van afrekening vond plaats in 2008. Het leidde tot de ondergang van Lehman Brothers, het falen van Fannie Mae en Freddie Mac en de bijna ineenstorting van het hele wereldwijde financiële systeem. Weer kwam Soros glimlachend door. 'Ik heb een hele goede crisis', zei hij tegen een verslaggever.

Soros was allang rijker geworden dan gierigheid. Twee grote alimentaties (hij trouwde in 2013 voor de derde keer) en de opvoeding van zijn erfgenamen (zoals Donald Trump, hij heeft vijf kinderen), plus weelderige huizen in Westchester en op Long Island, maakten nauwelijks een deuk in het familiefortuin, dat bleef groeien. Maar gaandeweg bedacht Soros, zoals het voor menig andere financiële reus voor hem gold, dat alleen het krijgen en uitgeven niet genoeg was voor een man van zijn kolossale zelfmeting. Hij gaf zijn zonen en andere opdrachtgevers de leiding over zijn bedrijven en hedgefondsen. Daarna, net als de eigenaar van een strandgevel wiens landschap wordt belemmerd door bomen, wijdde hij zich aan het kappen van alles wat zijn wereldbeeld blokkeerde.

Zijn presidentskandidaat verloor in 2016, maar deze tegenslag zal Soros waarschijnlijk niet vertragen. Zijn portfolio van politiek activisme is goed gediversifieerd. Soros steunt organisaties die zich inzetten voor sociale agitatie en verandering-voor-verandering omwille van de omwenteling, in de Verenigde Staten en over de hele wereld.

Enkele voorbeelden: in augustus vorig jaar kwam DC Leaks, een groep handige hackers, in de Soros-bestanden en gaf ze vrij. Misschien wel de meest beruchte van de onthullingen betrof Soros's Open Society Foundations, genoemd ter ere van Sir Karl Popper. Onder haar verheven retoriek was de organisatie duidelijk toegewijd aan de uitroeiing van de nationale soevereiniteit. Een belangrijk artikel van de Open Society, in zijn geheel gehackt, beschreef de Syrische vluchtelingencrisis als een kans om 'gesprekken te voeren over het heroverwegen van migratiebeheer'. Vertaling: gebruik agitprop om Europa en de VS te overspoelen met evacués (waaronder enkele waarschijnlijke terroristen); de oude grenzen en instellingen irrelevant maken; en creëer daarbij een wereld die bevrijd is van de beperkingen van constitutionalisme, Amerikaans exceptionisme, vrijemarktkapitalisme en andere verouderde ismen.

Een van de al lang bestaande doelen van Soros is de staat Israël. Financiering bieden aan groepen die zich inzetten voor BDS (boycot, desinvestering, sancties) tegen de Joodse staat is slechts een deel van de vergelijking. Volgens DC Leaks gaf Soros meer dan $ 2 miljoen aan Adalah, een 'onafhankelijke mensenrechtenorganisatie'. Uit politiek oogpunt eist Adalah dat regeringen de diplomatieke betrekkingen met de enige democratie in het Midden-Oosten verbreken. Soros schonk ook meer dan $ 1 miljoen aan het Palestijnse mediacentrum I'lam, dat Israël regelmatig beschuldigt van etnische zuivering. Hoewel de vooroordelen van de Open Society Foundations duidelijk zijn, werken de leden liever onder de dekmantel, zoals een van de gelekte documenten beschrijft. “Om verschillende redenen wilden we een gediversifieerde portefeuille van beurzen opbouwen die betrekking hebben op Israël en Palestina. . . evenals het opbouwen van een portfolio van Palestijnse beurzen en in alle gevallen om een ​​laag profiel en relatieve afstand te behouden - vooral op het gebied van belangenbehartiging. ”

Gedrukte verslaggevers werden ingeschakeld om de denkwijze van Soros te verspreiden. Zoals vastgelegd door WikiLeaks, kregen Soros-medewerkers, vastbesloten om de berichtgeving in de media over gebeurtenissen in Oekraïne vorm te geven, de opdracht om 'journalisten uit de vijf doellanden (Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië, Griekenland) te selecteren en hen verslag te doen van lang verblijf in Oekraïne. In plaats van te specificeren waarover ze zouden moeten schrijven, zouden ze suggesties voor artikelen moeten doen; we behouden een vetorecht op verhalen die volgens ons contraproductief zijn. Suggestie dat we rechtstreeks contact onderhouden met journalisten om de interesse te bepalen. '

In de Verenigde Staten financiert Soros een breed scala aan politieke en culturele doelen. Een daarvan is het destabiliseren van de rooms-katholieke kerk in de Verenigde Staten. In 2015 wijdde hij $ 650,000 voor het vormgeven van het bezoek van paus Franciscus aan de VS, met behulp van linkse katholieke groepen ter bevordering van het homohuwelijk, abortus en zelfdoding door een arts. De leiding van de inspanning was de campagneleider van Hillary Clinton, John Podesta, een zelfverklaard katholiek. Bill Donohue, uitgesproken president van de Katholieke Liga, riep tevergeefs op tot ontslag van Podesta. 'Hij stimuleert revolutie in de katholieke kerk, creëert muiterij en is totaal onethisch', zei Donohue. 'Hij is de frontman van George Soros om een ​​groot aantal nep-antikatholieke groepen op te richten. Dit zijn niet alleen slechte opmerkingen, zoals sommigen hebben gesuggereerd. Deze woorden zijn georkestreerd, berekend en ontworpen om scheuren in de katholieke kerk te creëren. '

Een andere favoriet van Soros is Black Lives Matter, de radicale protestgroep die zich inzet voor de stelling dat de politie van nature racistisch is. BLM werkte op straat met opruiende retoriek, in strijd met de waarheid over zwart-op-zwartcriminaliteit, en heeft bijgedragen tot het bevorderen van "ontpoldering", zoals Heather Mac Donald het omschrijft, in stedelijke gebieden met veel criminaliteit. In 2015, na dagen van rellen in Baltimore als reactie op de dood van Freddie Gray in hechtenis van de politie, merkte een memo van Open Society Foundations enthousiast op dat "recente gebeurtenissen een unieke kans bieden om de ontmanteling van structurele ongelijkheid die wordt gegenereerd en in stand wordt gehouden door lokale wetshandhaving te versnellen. en om inwoners die van oudsher rechteloos zijn in Baltimore City te betrekken bij het vormgeven en volgen van hervormingen. ” Drie rechtstreekse vrijspraken van bij de zaak betrokken politieagenten lieten de zaak van de aanklager in flarden, maar maakten geen verschil voor de Open Society Foundations. Het heeft ten minste $ 650,000 gedoneerd aan Black Lives Matter en heeft meer hulp toegezegd aan antipolitiepartijen in het hele land. Deze activiteiten waren de aanleiding voor de vader van een van de politieagenten in Dallas die tijdens een protest tegen Black Lives Matter was omgekomen om Soros (samen met andere personen en groepen) te vervolgen voor het inspireren van een 'oorlog tegen de politie'.

Lees hier het hele verhaal ...