Wetenschappers willen synchrone hersenkaarten synchroniseren

Hersenkaarten lijken tegenwoordig snel achter elkaar uit te komen. Ze nemen verschillende vormen aan: een kaart voor woordconcepten, een kaart van de activiteit van individuele cellen, een kaart op basis van de fysieke contouren van het orgel.

Wat ze gemeen hebben, is het streven om de klonterige massa van de hersenen op de een of andere manier te categoriseren in bruikbare gebieden - vergelijkbaar met de hersenbeelden uit het leerboek met hun gekleurde aanduidingen van "achterhoofdskwab" en "frontale cortex".

Maar deze kaarten brengen vaak een probleem met zich mee: ze worden mogelijk niet gesynchroniseerd met de andere kaarten. Nu is een groep wetenschappers erin geslaagd om twee van de meest gebruikte soorten hersenkaarten te synchroniseren - voor genexpressie en hersenstructuur - en ze geven hun methoden vrij aan iedereen in de wetenschappelijke gemeenschap.

Ten eerste, de genetische kaarten. Het non-profit Allen Institute, gevestigd in Seattle, is een relatieve oldtimer op het gebied van hersenkartering en heeft zijn eerste menselijke hersenkaarten gepubliceerd in 2010. Die kaart bestaat uit zes verschillende menselijke hersenen die werden afgebeeld met behulp van MRI en vervolgens in stukjes van 1-millimeter werden gesneden. Die kubussen werden getest met sondes voor al onze 20,000-genen om de relatieve niveaus van die genen in de hersenen te meten.

Het eindresultaat, de Allen Human Brain Atlas, is vergeleken met een Google Maps voor de hersenen - een hulpmiddel dat wetenschappers kunnen gebruiken om te bepalen waar ze zich in de hersenen bevinden en welke genen daar belangrijk zijn.

Toen de makers van deze atlas het onthulden, waren ze er niet helemaal zeker van hoe hun kaarten zouden worden gebruikt. "Wat halen mensen specifiek uit de bronnen die we de afgelopen meer dan 10 jaar hebben besteed?" vroeg Amy Bernard, de projectarchitect bij het Allen Institute.

Lees hier het hele verhaal ...