Rappoport: China's System komt naar Amerika

Het plan: gebruik de "pandemie" als grondgedachte voor het "verbeelden" van het lef van de samenleving - onderwijs, de werkplek, medische zorg, vervoer, openbare evenementen, sociale relaties, het gezin ...

Zo installeert u een nieuwe cultuur.

Die uitgedroogde stoffige vampier, NY-gouverneur Cuomo en de kosmisch psychopathische Howdy Doody, Bill Gates, zijn bezig met een nieuwe kijk op onderwijs in de staat NY. Natuurlijk draait het allemaal om meer computers en leren op afstand.

Ik denk dat de dinosaurus genaamd BOOKS niet werkt, omdat er geen gloeiend scherm is en het vermogen om te lezen een vereiste is.

Ander nieuws: het Chinese sociale kredietsysteem komt naar het Amerikaanse bedrijfsleven. (The Wall St. Journal heeft een relevante podcast, "Welkom terug op kantoor, je zult elke beweging in de gaten houden.") Grote bedrijven worstelen om pakketten samen te stellen om aan andere grote bedrijven te verkopen:

Maatschappelijke afstand in kantoren, automatisch in realtime bewaakt; een kastensysteem voor werknemers op basis van gezondheidsindicatoren; een credit score voor elke werknemer aan het eind van de dag die op zijn mobiele telefoon verschijnt; bewaking van muur tot muur ...

Niet alleen voor nu. Voor het nieuwe 're-imagined' Amerika nadat de lockdowns zijn versoepeld.

Ongrondwettelijk, zegt u? Ja, er zullen rechtszaken zijn. Dit wordt naar believen werk genoemd. Een bedrijf zegt tegen een werknemer: 'U wilt zich niet onderwerpen aan een antilichaamtest? Of een vaccin? U wilt uw cel niet met u meedragen op het werk, zodat we van minuut tot minuut contact kunnen traceren? Wil je geen polsbandje dragen dat de sociale afstand meet? Goed. We begrijpen het. Dit is een vrij land. Maar je kunt hier niet meer werken ... '

Hoe kon dit gebeuren?

Wie - een van de rijkste mannen ter wereld - hield van de Mao-revolutie in China? Wie schreef er gloeiend in de NY Times: “Wat de prijs van de Chinese revolutie [30-60 miljoen gedood door hun eigen regering] ook is, het is er duidelijk niet alleen in geslaagd om efficiënter en toegewijd bestuur te produceren, maar ook om hoge moreel en doelgemeenschap. Het sociale experiment in China onder leiding van voorzitter Mao is een van de belangrijkste en meest succesvolle in de menselijke geschiedenis. ” ("Van een China-reiziger", The New York Times, 10 augustus 1973.)

Wie stuurde zijn agent, de president van de Verenigde Staten, Richard Nixon, een jaar eerder naar China om de handel te openen na 25 jaar diplomatiek isolement?

Wiens familie had aan het begin van de 20e eeuw een revolutie in de geneeskunde teweeggebracht, waardoor uiteindelijk een farmaceutisch paradigma door de keel van miljarden mensen werd gedwongen?

Wie breidde de ziektetheorie uit tot het punt waarop populaties daardoor gehypnotiseerd zouden worden?

Wie wist dat medische tirannie en dictatuur de wegen waren om te reizen, om de controle over naties te krijgen en een nieuwe wereldorde binnen te brengen?

DAVID ROCKEFELLER.

Zijn geliefde Chinese slavernij komt naar Amerika.

Over herverbeelding gesproken, hier is een achtergrond die ik vier jaar geleden schreef. Het beschrijft de operatie die bekend staat als de Trilaterale Commissie, gecreëerd door David Rockefeller.

Zijn doel? Een collectivistische wereld, gerund als een bedrijfsentiteit. Wat is een beter excuus voor de noodzaak ervan dan een wereldwijde "pandemie"? Top-down governance van de planeet, om de eerste tekenen van ziekte-uitbraken overal te detecteren ...

Backgrounder: De geheime cirkel die regeringen controleert

Wie is verantwoordelijk voor het vernietigen van afzonderlijke naties?

Eén groep is vrijwel vergeten. De invloed ervan is enorm. Het bestaat sinds 1973.

Het heet de Trilaterale Commissie (TC).

Houd er rekening mee dat het oorspronkelijke verklaarde doel van de TC was om 'een nieuwe internationale economische orde' te creëren.

In de aanloop naar zijn inauguratie na de presidentsverkiezingen van 2008 kreeg Barack Obama les van de mede-oprichter van de Trilaterale Commissie, Zbigniew Brzezinski.

In 1969, vier jaar vóór de geboorte van de TC met David Rockefeller, schreef Zbigniew Brzezinski: “[De] natiestaat als een fundamentele eenheid van het georganiseerde leven van de mens is opgehouden de belangrijkste creatieve kracht te zijn. Internationale banken en multinationals handelen en plannen in termen die ver vooruitlopen op de politieke concepten van de natiestaat. ”

Tot ziens, afzonderlijke naties.

Elke twijfel over de kwestie van TC-doelen wordt beantwoord door David Rockefeller zelf, in zijn Memoires (2003): “Sommigen geloven zelfs dat we deel uitmaken van een geheime kliek die tegen de belangen van de Verenigde Staten werkt, mijn familie en mij karakteriseert als 'internationalisten' en samenzweert met anderen over de hele wereld om een ​​meer geïntegreerde wereldwijde politieke en economische structuur op te bouwen— één wereld, als je wilt. Als dat de aanklacht is, sta ik schuldig en ben ik er trots op. '

Patrick Wood, auteur van Trilateralen over Washington, wijst erop dat er slechts 87 leden van de Trilaterale Commissie in Amerika wonen. Obama heeft elf van hen benoemd in posten in zijn regering.

Bijvoorbeeld:

* Tim Geithner, minister van Financiën
* James Jones, nationale veiligheidsadviseur
* Paul Volker, voorzitter van het Comité voor economisch herstel
* Dennis Blair, directeur van National Intelligence

Hier is een prachtig stukje vergeten geschiedenis, een 1978-gesprek tussen een Amerikaanse verslaggever en twee leden van de Trilaterale Commissie. (Bron: Trilateralisme: de trilaterale commissie en eliteplanning voor wereldmanagement; ed. door Holly Sklar, 1980, South End Press, Pages 192-3).

Het gesprek was toentertijd algemeen bekend.

Iedereen die iemand was in de politiek van Washington, in de media, in denktanks, had er toegang toe. Begreep de betekenis ervan.

Maar niemand schreeuwde vanaf de daken. Niemand gebruikte het gesprek om een ​​schandaal af te dwingen. Niemand protesteerde luid.

Uit het gesprek bleek dat de hele grondwet van de Amerikaanse grondwet was getorpedeerd, dat de mensen die het Amerikaanse nationale beleid voerden, agenten waren van een elitaire schaduwgroep. Geen twijfel mogelijk.

En toch: officiële stilte. Media stilte. De afdeling Justitie heeft geen stappen gezet, het Congres heeft geen serieus onderzoek ingesteld en de president, Jimmy Carter, heeft geen verklaringen afgegeven. Carter was zelf agent van de Trilaterale Commissie in het Witte Huis. Hij was door David Rockefeller uit de vergetelheid geplukt en via elitaire TC-persverbindingen in de schijnwerpers gesprongen als een uitstekende keuze voor het voorzitterschap.

Het volgende 1978-gesprek bevatte verslaggever, Jeremiah Novak, en twee leden van de Trilaterale Commissie, Karl Kaiser en Richard Cooper. Het interview ging over de vraag wie precies, tijdens het bestuur van president Carter, het Amerikaanse economische en politieke beleid formuleerde.

De achteloze en onhandige houding van trilateralisten Kaiser en Cooper is verbazingwekkend. Het is alsof ze zeggen: "Wat we onthullen is al in de openbaarheid, het is te laat om er iets aan te doen, waarom ben je zo opgewonden, we hebben al gewonnen ..."

NOVAK (de verslaggever): klopt het dat een particulier [Trilateraal comité] onder leiding van Henry Owen van de VS en bestaande uit [Trilaterale] vertegenwoordigers van de VS, het VK, West-Duitsland, Japan, Frankrijk en de EEG de economische coördinatie coördineert en politiek beleid van de Trilaterale landen [waaronder de VS]?

COOPER: Ja, ze hebben elkaar drie keer ontmoet.

NOVAK: In uw recente artikel stelt u echter dat deze commissie informeel moet blijven, want om te formaliseren 'kan deze functie best aanstootgevend zijn voor sommige van de Trilaterale en andere landen die niet deelnemen'. Voor wie ben je bang?

KAISER: Veel landen in Europa zouden een hekel hebben aan de dominante rol die West-Duitsland op deze [trilaterale] bijeenkomsten speelt.

COOPER: Veel mensen leven nog steeds in een wereld van afzonderlijke naties, en zij zouden een dergelijke coördinatie [van beleid] kwalijk nemen.

NOVAK: Maar deze [Trilaterale] commissie is essentieel voor uw hele beleid. Hoe kunt u het geheim houden of proberen niet de steun van het volk te krijgen [voor haar beslissingen over hoe naties hun economisch en politiek beleid zullen voeren]?

COOPER: Nou, ik denk dat het de taak van de pers is om het te publiceren.

NOVAK: Ja, maar waarom komt president Carter er niet mee naar buiten en zegt hij tegen het Amerikaanse volk dat de economische en politieke macht van [VS] wordt gecoördineerd door een [trilaterale] commissie bestaande uit Henry Owen en zes anderen? Immers, als [VS] beleid op multinationaal niveau wordt gemaakt, zouden de mensen het moeten weten.

COOPER: President Carter en staatssecretaris Vance hebben hier in hun toespraken voortdurend op gewezen. [een leugen]

VINK: Het is gewoon geen probleem geworden.

Dit interview gleed onder de mainstream media-radar, dat wil zeggen, het was begraven.

Economisch en politiek beleid van de VS (en andere landen) beheerd door een commissie van de Trilaterale Commissie - de Commissie in 1973 gecreëerd door David Rockefeller en zijn sidekick, Zbigniew Brzezinski.

Toen Carter de presidentsverkiezingen won (1976), zei zijn assistent, Hamilton Jordan, dat Cy Vance en Brzezinski na de inauguratie aan boord kwamen als staatssecretaris en adviseur van nationale veiligheid: 'We hebben verloren. En ik stop ermee. ' Verloren - omdat beide mannen machtige leden van de Trilaterale Commissie waren en hun benoeming op sleutelposities zou betekenen dat de Commissie de controle over het Witte Huis zou overgeven.

Vance en Brzezinski werden benoemd tot staatssecretaris en adviseur voor de nationale veiligheid, zoals Jordan vreesde. Maar hij stopte niet. Hij werd Carter's stafchef.

Overweeg nu de enorme propaganda-inspanningen van de afgelopen 40-jaren, op zoveel niveaus, om het idee te installeren dat alle naties en volkeren van de wereld één collectief zijn.

Vanuit een zeer hoog niveau van politieke en economische macht, had deze propaganda op het doel de bevolking te verzorgen voor een planeet die één gecoaguleerde massa is, gerund en beheerd door één kracht. Een centrale motor van die kracht is de Trilaterale Commissie.

—Een planeet, met nationale grenzen gewist, onder één beheersysteem, met een geplande wereldeconomie, "om de stabiliteit te herstellen", "voor het welzijn van iedereen".

En op een dag in de toekomst vroeg een student zijn leraar: 'Wat is er met de Verenigde Staten gebeurd?' En de leraar zou zeggen: 'Het was een criminele onderneming die gebaseerd was op individuele vrijheid. Gelukkig hebben onze leiders de mensen gered en hen het superieure karakter van HARMONIE EN SAMENWERKING geleerd. ”

Lees hier het hele verhaal ...