Ramp Up For Paris: Antarctic Ice Shares Could Collapse door 2100

Later dit jaar komen wereldleiders samen voor de Verenigde Naties om te bespreken hoe de planeet kan worden gered van een catastrofale klimaatverandering. Nieuw onderzoek van het Woods Hole Oceanographic Institute geeft hen nog een meetwaarde om precies te zien hoeveel er op het spel staat. Een paper gepubliceerd in oktober voorspelt dat het smelten van het oppervlak van ijsplaten in Antarctica met 2050 zal verdubbelen - ongeacht of de uitstoot verandert of niet. Maar tegen 2100 zullen onze beslissingen over het klimaatbeleid het verschil zijn tussen het verdwijnen van de Antarctische ijsplaten in zee of niet.

IJsplanken zijn massieve, drijvende plateaus van bevroren zeewater die uit het continent steken en fungeren als blokkades, die de gigantische continentale ijskappen tegenhouden. Bij hun afwezigheid zouden de gletsjers op het continent hun mars naar de zee versnellen. Volgens het onderzoek, onder een business-as-usual emissiescenario, zouden de volgende 85-jaren van opwarming een smeltsnelheid kunnen veroorzaken die hoog genoeg is om het verlies van ijsplaten op het continent te veroorzaken. “Stel je voor dat je een gootsteen vol water hebt en dat je de aftapplug verwijdert. De ijsplaten zijn de aftapplug ”, legt Luke Trusel uit, een glacioloog bij Woods Hole en hoofdauteur van de studie.

Trusel en zijn collega's ontdekten dat als de uitstoot in het huidige tempo doorgaat, de ijsplaten van Antarctica ongeveer 600 gigaton smeltwater per jaar zouden verliezen door 2100. "Dat is het equivalent van acht jaar continu Niagara-watervallen", zegt hij. "We hebben het over een heel andere Antarctica." Op dat moment zou de smeltsnelheid op of boven het punt zijn waar ijsplaten historisch zijn gedestabiliseerd en ingestort, zoals de Larsen A en Larsen B planken, die abrupt zijn ingestort in 1995 en 2002, respectievelijk, shockerende onderzoekers.

Lees hier het hele verhaal ...