Robots opvoeden: kan moraal aan AI worden geleerd via opvoedingsvaardigheden?

Intelligente machines, lang beloofd en nooit geleverd, zijn eindelijk op de horizon. Voldoende intelligente robots zullen in staat zijn autonoom te werken vanuit menselijke controle. Ze zullen echte keuzes kunnen maken. En als een robot keuzes kan maken, is er een echte vraag of hij dat wel zal doen moreel keuzes. Maar wat is moreel voor een robot? Is dit hetzelfde als wat moreel is voor een mens?

Zowel filosofen als computerwetenschappers hebben de neiging zich te concentreren op de moeilijkheid van het implementeren van subtiele menselijke moraliteit in letterlijke machines. Maar er is nog een probleem, dat eigenlijk eerst zou moeten komen. Het is de vraag of we überhaupt moeten proberen onze eigen moraliteit op te leggen aan intelligente machines. Ik zou zelfs beweren dat dit waarschijnlijk contraproductief en zelfs onethisch is. Het echte probleem van robotmoraliteit zijn niet de robots, maar us. Kunnen we omgaan met het delen van de wereld met een nieuw soort moreel wezen?

We denken graag dat kunstmatige intelligentie (AI) vergelijkbaar zal zijn met mensen, omdat we de enige geavanceerde intelligentie zijn die we kennen. Maar wij zijn waarschijnlijk verkeerd. Als en wanneer AI verschijnt, zal het waarschijnlijk heel anders zijn dan wij. Het redeneert misschien niet de manier waarop we dat doen, en we kunnen moeite hebben om de keuzes te begrijpen.

In 2016 daagde een computerprogramma Lee Sedol uit, de belangrijkste speler van de mensheid in het oude spel Go. Het programma, een Google-project genaamd AlphaGo, is een vroeg voorbeeld van hoe AI eruit zou kunnen zien. In de tweede wedstrijd van de wedstrijd maakte AlphaGo een zet - 'Move 37' - die deskundige commentatoren verbaasde. Sommigen dachten dat het een vergissing was. Lee, de menselijke tegenstander, stond op van de tafel en verliet de kamer. Niemand wist precies wat AlphaGo deed; dit was een tactiek die deskundige menselijke spelers gewoon niet gebruikten. Maar het werkte. AlphaGo won die wedstrijd, omdat het de game ervoor en de volgende game had. Uiteindelijk won Lee slechts één van de vijf wedstrijden.

AlphaGo is heel, heel goed in Go, maar het is niet goed op dezelfde manier als mensen. Zelfs de makers kunnen niet uitleggen hoe het in elke game zijn strategie bepaalt. Stel je voor dat je met AlphaGo zou kunnen praten en vragen waarom het Move 37 heeft gemaakt. Zou het de keuze aan u - of aan menselijke Go-experts kunnen verklaren? Misschien. Kunstmatige geesten hoeven niet te werken zoals de onze om vergelijkbare taken te volbrengen.

In feite kunnen we ontdekken dat intelligente machines nadenken alles, niet alleen gaan, op manieren die ons vreemd zijn. Je hoeft je geen vreselijk science-fiction-scenario voor te stellen, waarin robots een moorddadige uitbarsting ondergaan. Het kan iets meer als dit zijn: stel je voor dat robots morele bezorgdheid tonen voor mensen, en robots, en de meeste dieren ... en ook banken. Ze zijn erg voorzichtig om banken niet te beschadigen, net zoals we voorzichtig zijn om baby's niet te beschadigen. We kunnen de machines vragen: waarom maak je je zo druk om banken? En hun verklaring is misschien niet logisch voor ons, net zoals AlphaGo's uitleg van Move 37 misschien niet logisch is.

Deze manier van denken neemt ons mee naar het hart van een heel oude filosofische puzzel over de aard van moraliteit. Is het iets dat verder gaat dan de menselijke ervaring, iets dat van toepassing is op iemand of iets dat keuzes zou kunnen maken - of is moraliteit een duidelijk menselijke creatie, iets dat speciaal is aangepast aan ons specifieke bestaan?

Lees hier het hele verhaal ...