Google koos Toronto als model-testsite vanwege hun visie op een 'slimme stad'. De Canadese activiste Bianca Wylie heeft echter het nummer van Google: "We moeten onze wetten veranderen om surveillancekapitalisme af te wijzen als een sociale norm." Mensen scharen zich achter de redenering van Wylie en dwingen blootstelling, transparantie en verantwoording af, iets wat Google helemaal probeerde te vermijden. ⁃ TN-editor
Achter een mantel van struiken in een zanderige wijk in Toronto ligt een bakstenen duplex, het huis van Bianca Wylie, een 39-jarige moeder van twee op een missie om het nieuwste huisdierenproject van big tech te ondersteunen: 'slimme' steden. In een kantoor in de woonkamer vol boeken en babyspeelgoed, gaat Wylie in een leunstoel zitten en ontrafelt het verhaal van hoe ze zich bevond tegen de moeder van alle internetbedrijven.
In oktober 2017 heeft Sidewalk Labs, een aan Google gelieerd bedrijf dat het stadsleven gestroomlijnder, economischer en groener wil maken door steden te voorzien van sensoren en data-analyse, plannen aangekondigd om 's werelds eerste wijk te bouwen "vanaf internet'Op 12 hectare aan de waterkant van Toronto, een gebied dat bekend staat als Quayside. Sidewalk wil bijvoorbeeld een 'geavanceerde microgrid' bouwen om elektrische auto's van stroom te voorzien, 'mixed-use'-ruimtes ontwerpen om de huisvestingskosten omlaag te brengen,' sensor-enabled afvalscheiding 'inzetten voor recycling en gegevens gebruiken om de openbare dienstverlening te verbeteren.
De langetermijnvisie van het bedrijf is om uit te breiden naar de aangrenzende Port Lands, een waardevol 800-hectare industrieel waterfront. En vanaf daar, als Premier Justin Trudeau zei op een persconferentie om het project te onthullen aan "andere delen van Canada en de rest van de wereld." Quayside wordt "een testbed voor nieuwe technologieën", verklaarde Trudeau op opzwepende toon. "Technologieën die ons zullen helpen slimmere, groenere en inclusievere steden te bouwen." De media werden vervolgens getrakteerd op een reeks utopische weergaven van een futuristische wijk met bussen zonder bestuurder, flatgebouwen met groene daken en zorgeloze kinderen
blootsvoets rennen tussen vlinders.
Wylie heeft echter een nultolerantie voor smart city PR-speak. "De smart city-industrie is een Trojaans paard voor technologiebedrijven," vertelde ze The WorldPost. "Ze komen binnen onder het mom van milieubewustzijn en het verbeteren van de kwaliteit van leven, maar ze zijn hier voor geld."
Wylie's cv is gevuld met functies in IT, overheidsadviesbureaus en bedrijfsontwikkeling. Meer recent heeft ze parttime gewerkt als professor terwijl ze vrijwilligerswerk deed voor verschillende 'open data'- en' civic tech'-initiatieven. Afgelopen november lanceerde ze Tech Reset Canada (TRC) met drie andere activistische ondernemers - allemaal vrouwen.
De groep beschrijft zichzelf als "pro-groei" en "pro-innovatie", maar vraagt zich af of een top-down smart city-project van een Amerikaanse tech-kolos echt in het beste belang is van de inwoners van Toronto. "Dit is een verhaal over governance, niet stedelijke innovatie," zei Wylie. "Er is niets vernieuwends aan samenwerking met een monopolie."
De oprichters van TRC zijn in principe niet tegen het concept van slimme steden. Hun bezorgdheid draait om het verzamelen en commodificeren van stedelijke gegevens en of dat gebeurt via een democratisch proces of via bedrijfsfiat.
Zoals het is, heeft technologische innovatie het vermogen van wetgevers om de regels van de weg vast te stellen ver overtroffen, hetzij in de context van Google en Facebook's enorm winstgevende poging om commodify internet browsing activiteit of via internet verbonden assistenten zoals Amazon's Alexa, die elk gesprek afluistert in afwachting van uw commando's. Maar critici van de smart city-industrie zeggen dat het de scheiding tussen beleid en digitale inbreuken op privacy naar een ander niveau brengt.
Voetpaden visie voor Quayside - als een plaats met zelfrijdende voertuigen en robotafvalverzamelaars, waar het stedelijke weefsel is ingebed met camera's en sensoren die informatie uit de telefoon in uw zak kunnen verzamelen - klinkt zeker Orwelliaans. Toch beweert het bedrijf dat de gegevens die zijn verzameld uit volledig bekabelde stedelijke infrastructuur nodig zijn om inefficiënte stedelijke systemen te verfijnen en ambitieuze innovaties zoals energievrije energienetten te realiseren.
Maar tot nu toe is de virtuele wereld iets waar we voor kiezen - het opgeven van verschillende rechten in de voorwaarden van serviceovereenkomsten waarop we haastig klikken om te sluiten - en we kunnen ons afmelden als we dat willen. Het is één ding om Alexa gewillig bij u thuis te installeren. Het is een ander wanneer openbare infrastructuur - straten, bruggen, parken en pleinen - is Alexa, om zo te zeggen. Er is geen opt-out voor de openbare ruimte of overheidsdiensten, waarvoor Sidewalk Labs graag een IT-platform wil aanbieden. Een integraal onderdeel van de voorstel voor Quayside is een systeem voor identiteitsbeheer: een 'portal waarmee elke bewoner toegang heeft tot openbare diensten', of het nu gaat om bibliotheekkaarten, verlengingen van rijbewijzen of gezondheidszorg.
Wie zal de datastreaming van sensoren in elke parkbank, lantaarnpaal en afvalcontainer in Quayside bezitten? Niemand bij Sidewalk Labs, noch bij de lokale overheid, heeft die vraag nog niet meteen beantwoord.
Wylie ziet het niet als een onderwerp voor debat. "Gegevens geproduceerd door het publiek moeten eigendom zijn van de overheid en op transparante wijze worden beheerd", zei ze. “Veel van de stedelijke problemen die smart-city-projecten voorstellen aan te pakken, vereisen geen technologische oplossing. De betaalbare huisvestingscrisis van Toronto zal niet worden opgelost met meer gegevens - het is politieke wil die ontbreekt. "
wpDiscuz