De 'pseudo-ethiek' van sociale rechtvaardigheid in economie, politiek en religie

Introductie

"Sociale rechtvaardigheid" is een uitdrukking die je tegenwoordig overal tegenkomt. Global Warming heeft alles te maken met sociale rechtvaardigheid. De Verenigde Naties sponsoren jaarlijks Werelddag van sociale rechtvaardigheid.  De Peaceful Uprising-website stelt dat Klimaatverandering is een kwestie van sociale rechtvaardigheid.

Die van de VN website staat,

“Voor de Verenigde Naties, de streven naar sociale rechtvaardigheid voor iedereen vormt de kern van onze wereldwijde missie bevordering van ontwikkeling en menselijke waardigheid. De goedkeuring door de Internationale Arbeidsorganisatie van de Verklaring betreffende sociale rechtvaardigheid voor een eerlijke globalisering is slechts een recent voorbeeld van de toewijding van het VN-systeem aan sociale rechtvaardigheid. " [nadruk toegevoegd]

Een christelijke blogger recent schreef,

“Zoals we nastreven sociale rechtvaardigheid en proberen onze naasten lief te hebben, vertrouwen we op Christus, of vertrouwen we op het leger, politieke leiders, de regering, kerkelijke autoriteiten, instellingen en beledigende ideologieën? " [nadruk toegevoegd]

Sociale rechtvaardigheid is een glad stuk zeep, maar het klinkt zeker belangrijk, nietwaar?

De term heeft een lange geschiedenis, definitieve filosofie en uniform rampzalige resultaten voor elke samenleving die het durfde omarmen. Plus, anderen hebben er uitgebreid over geschreven.

Spoiler vooruit. Volgens de beroemde Oostenrijkse econoom FA Hayek is sociale rechtvaardigheid niets meer dan "pseudo-ethiek”Dat "Slaagt niet voor elke test waaraan een systeem van morele regels moet voldoen om een ​​vrede en vrijwillige samenwerking van vrije mannen te waarborgen."¹

Korte Geschiedenis

Er zijn twee historische threads die in hetzelfde tijdsbestek zijn begonnen en vooruit zijn gegaan als parallelle treinsporen.

De eerste toeschrijving van de term ging naar een jezuïetenpriester, Luigi Taparelli in de 1840s en was gebaseerd op het werk van St. Thomas Aquinas. Taparelli stelde dat werken voor het algemeen belang de hoogste roeping was. Herverdeling van rijkdom was voorzien als het einde, maar hij stopte kort met het oproepen van overheidsinterventie om daar te komen.

Het katholieke concept van sociale rechtvaardigheid is niet alleen volwassen geworden, maar wordt ook gezien als het middelpunt van de agenda van paus Franciscus voor mondiale harmonie. Het gezaghebbende jezuïetenorgel, Ignatius Solidarity Network staat duidelijk op zijn startpagina,

“De nadruk van paus Franciscus op de benarde situatie van de armen en gemarginaliseerden heeft dat wel bracht nieuwe energie in het werk van dienstbaarheid en sociale rechtvaardigheid in de katholieke kerk.

“Bij het Ignatian Solidarity Network, onze missie voor educatie en belangenbehartiging op het gebied van sociale rechtvaardigheid is gebaseerd op de spiritualiteit van St. Ignatius van Loyola, Katholieke sociale leer en de profetische oproep van de evangeliën - elk daarvan zien we aanwezig in paus Franciscus, zowel in woord als in daad. Zijn jezuïetenformatie, perspectief als Latijns-Amerikaan en zijn zachte geest inspireren ons werk met individuen en instellingen die verbonden zijn met de jezuïeten en de grotere kerk. " [nadruk toegevoegd]

Ook in de jaren 1840 ontwikkelden Karl Marx en Frederich Engels hun 'wetenschap van het socialisme' die voor het eerst voortkwam Het communistische manifest. Voor Marx zou sociale rechtvaardigheid het resultaat zijn van het afbreken van de eliteklasse en het verhogen van de onderdrukte klasse: met andere woorden, stelen van de rijken en geven aan de armen. Tegenwoordig noemen we dit 'herverdeling van rijkdom'.

Voor alle altruïstische doelen van Marx en zijn volgelingen werd de theorie in praktijk gebracht en toen begon het bloedbad. Lenin en zijn marxistische revolutionairen “Kwam aan de macht met een ambitieus programma van maatregelen om ervoor te zorgen sociale rechtvaardigheid en het lot van de armen verbeteren. "²

Volgens de Oostenrijkse filosoof Erik von Kuehnelt-Leddihn,

"Als iemand papier en potlood zou nemen om een ​​schatting te maken van hoeveel mensen werden vermoord of gedood in de strijd vanwege de ideeën van de Franse Revolutie in hun verschillende stadia, gedaanten en evolutionaire vormen, vanwege de ideeën van gelijkheid, etnische of racistische identiteit, een 'klassenloze samenleving', een 'wereld die veilig is voor democratie', een 'raciaal zuiver volk',echte sociale rechtvaardigheid bereikt door social engineering'- men zou eenvoudigweg tot duizelingwekkende bedragen komen. Zelfs de joodse holocaust aangeboden door de nationaal-socialisten met vijf of zes miljoen doden lijkt bijna een druppel in de emmer. " ³ [nadruk toegevoegd]

Letterlijk, minstens 97 miljoen stierven tijdens de vorige eeuw in de communistische dictaturen over de hele wereld: Rusland, China, Zuidoost-Azië, Afrika, Zuid-Amerika, enz. In feite stierven er meer door toedoen van hun eigen marxistische heersers dan in totaal. externe oorlogen, gecombineerd.

Toen de katholieke leer van sociale rechtvaardigheid de marxistische versie ontmoette in de 1970s, gaf het de volledige geboorte aan de zogenaamde Bevrijdingstheologie dat grote delen van Afrika en Zuid-Amerika verwoestte. Deze schrijver was persoonlijk getuige van het vreselijke bloedbad in Rhodesië (nu Zimbabwe) dankzij Liberation Theology.

Moderne implicaties

Sociale rechtvaardigheid is een belangrijke meme over de hele wereld, in de Verenigde Naties en in alle georganiseerde religies en zelfs in de evangelische kerk. Hoewel de gemiddelde persoon op straat moeite heeft om sociale rechtvaardigheid te definiëren, heeft het een zeer specifieke en historische doctrine die niet kan worden ontkend of geminimaliseerd.

Kortom, sociale rechtvaardigheid richt zich vooral op economische rechtvaardigheid, waarbij inkomens- en vermogensverdeling voorop staan. Altijd aanwezig is het idee dat mensen als individuen niet waardig zijn om hun eigen behoeften te dienen, maar eerder dat ze het grotere goed dienen en dus op het grotere goed vertrouwen om op de een of andere manier in hun behoeften te voorzien. Dit verheft altijd de behoeften van de gemeenschap boven de behoeften van individuen.

De Verenigde Naties gebruiken sociale rechtvaardigheid om hun systeem van duurzame ontwikkeling of groene economie te promoten. Deze schrijver heeft dit zorgvuldig gedocumenteerd als het functionele equivalent van Technocracy uit de 1930s; een op hulpbronnen gebaseerd economisch systeem zonder sociale klassen, privébezit of vrijheid.

Kerken gebruiken sociale rechtvaardigheid als een maatschappelijk ondersteuningssysteem om de plannen van de Verenigde Naties om de wereld in duurzame ontwikkeling te transformeren te rechtvaardigen. Herkennen alle kerkgangers dit? Nauwelijks. Maar hier is een veelbetekenend teken.

Als je voorganger begint te praten of schrijven over sociale rechtvaardigheid, kijk dan uit.

Telkens wanneer hij of zij begint met het citeren van St. Loyola van Ignatius, de katholieke gedachteleider voorafgaand aan sociale rechtvaardigheid in de 1840s, vlucht.

De zogenaamde oecumenische beweging die verschillende kerkbewegingen samenbrengt in "eenheid" (een concept van sociale rechtvaardigheid) heeft de katholieke kerk in staat gesteld om methodisch en doelbewust dogma's over sociale rechtvaardigheid in de evangelische kerk te laten glijden. Er is verder geen Bijbelse mandaat of ondersteuning voor het concept van sociale rechtvaardigheid.

De wereld, inclusief politieke, economische en religieuze, is blijkbaar gek geworden van sociale rechtvaardigheid.

We doen er echter goed aan de lessen van de afgelopen eeuw te onthouden, zodat we niet helpen de dood van nog eens 97 miljoen wereldburgers in te luiden. Sociale rechtvaardigheid is een slechte filosofie die bij elke gelegenheid moet worden afgewezen.

Ed. Opmerking: Shout-out en hartelijk dank aan de Canadese onderzoeker Carl Teichrib voor zijn uitstekende onderzoek om dit belangrijke onderwerp te documenteren

eindnoten:

1. FA Hayek, Wet, wetgeving en vrijheid: de politieke orde van een vrij volk (University of Chicago Press, 1979), p.135.
2. Mervyn Matthews, Armoede in de Sovjetunie: de levensstijl van de kansarmen in de afgelopen jaren (Cambridge University Press, 1986), p.7.
3. Erik von Kuehnelt-Leddihn, Links: Van de Sade en Marx tot Hitler en Marcuse (Arlington House, 1974), p.419.

Aanvullende bronnen:

Verklaring van de Internationale Arbeidsorganisatie over sociale rechtvaardigheid voor een eerlijke globalisering (VN)

Een eerlijke globalisering die kansen voor iedereen creëert (VN)