Hoogleraar: VN zou militair kunnen gebruiken om klimaatagenda af te dwingen

Maatregelen om de klimaatverandering aan te pakken zijn zo laat overgebleven dat elk politiek antwoord waarschijnlijk een internationale veiligheidskwestie wordt - en de democratie zou kunnen bedreigen.

Dat is de mening van Ole Wæver, een prominente professor in internationale betrekkingen aan de Universiteit van Kopenhagen, die ook zegt dat klimaatinactiviteit tot gewapend conflict kan leiden.

"Op een gegeven moment zal dit hele klimaatdebat omslaan", zegt hij vertelt RN's Late Night Live.

“De huidige manier waarop we praten over klimaat is de ene kant en de andere kant. De ene kant zijn degenen die iets willen doen, en de andere kant zijn de ontkenners die zeggen dat we niets moeten doen. "

Hij gelooft dat er binnenkort een nieuwe strijd voor in de plaats zal komen. Dan zullen politici die 'iets' doen, worden uitgedaagd door critici die eisen dat beleid daadwerkelijk leidt tot realistische oplossingen.

Wanneer besluitvormers - na zo lang uitstel - plotseling proberen een kortere weg naar realistische actie te vinden, wordt de klimaatverandering waarschijnlijk "gesecuritiseerd".

Professor Wæver, die voor het eerst de term "securitisatie" bedacht, zegt dat meer abrupte veranderingen de democratie in gevaar kunnen brengen.

"De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties zou morgen in principe kunnen besluiten dat klimaatverandering een bedreiging vormt voor de internationale vrede en veiligheid", zegt hij.

"En dan is het binnen hun competenties om te beslissen 'en je doet dit, je doet dit, je doet dit, zo gaan we er mee om'."

Een risico op een gewapend conflict?

Professor Wæver zegt dat ondanks "overweldigend goede argumenten" waarom actie moet worden ondernomen tegen klimaatverandering, er niet genoeg is gedaan.

En hij zegt dat dit uiteindelijk kan leiden tot een groter risico op gewapende conflicten, vooral in onstabiele politieke klimaten.

"Stel je dit soort branden voor die we zien gebeuren [in Australië] in een deel van Afrika of Zuidoost-Azië waar je groepen hebt die al een gespannen relatie hebben, met verschillende etnische groepen, verschillende religieuze oriëntaties", zegt hij.

"En dan krijg je dit soort gebeurtenissen en plotseling zijn ze niet uit de weg, ze kruisen paden, en dan krijg je militaire conflicten door de druk."

Hij is niet de eerste expert die waarschuwt voor de veiligheidsrisico's van klimaatverandering.

Chris Barrie, voormalig hoofd van de Defense Force en ere-professor aan het Strategic and Defense Studies Center van de ANU, schreef in oktober dat "klimaatverandering een vermenigvuldiger van bedreigingen is".

"Het verergert de aanjagers van conflicten door bestaande kwetsbaarheden binnen samenlevingen te verdiepen, zwakke instellingen onder druk te zetten, machtsbalansen te hervormen en herstel en vredesopbouw na conflicten te ondermijnen", schreef hij.

En huidige Chief Defensie Angus Campbell heeft waarschuwde dat verhoogde incidenten van natuurrampen die verband houden met klimaatverandering het vermogen van de ADF kunnen vergroten.

'De duistere krachten' loslaten

Professor Wæver stelt dat vertraagde actie tot meer ingrijpende maatregelen zal leiden.

"Hoe langer we wachten, hoe abrupter de verandering moet zijn", zegt hij.

“Dus een transformatie van onze economie en onze energiesystemen die misschien minder pijnlijk was geweest als we 20 jaar geleden, 30 jaar geleden waren begonnen.

"Als we dat in zeer korte tijd moeten doen, wordt het buitengewoon pijnlijk."

Hij zegt dat het classificeren van klimaatverandering als een beveiligingsprobleem extremere beleidsreacties zou kunnen rechtvaardigen.

"Dat is wat er gebeurt als iets een veiligheidsprobleem wordt: het krijgt de urgentie, de intensiteit, de prioriteit, wat soms nuttig is, maar het laat ook de duistere krachten los in de zin dat het problematische middelen kan rechtvaardigen", zegt hij.

Deze urgentie zou volgens hem kunnen leiden tot meer abrupte acties op internationaal niveau.

"Als er iets was dat internationaal werd beslist door een meer gecentraliseerde procedure en elk land te horen kreeg 'dit is je emissiedoelstelling, daar valt niet over te onderhandelen, we kunnen militaire maatregelen nemen als je het niet nakomt', dan zou je in principe moeten om dat door de strot van je bevolking te krijgen, of ze het nu leuk vinden of niet, ”zegt hij.

“Een beetje zoals we zagen in Zuid-Europa met landen als Griekenland en de schuldencrisis enzovoort.

"Er waren beslissingen die voor hen werden genomen en toen moesten ze gewoon een min of meer technocratische regering hebben en die erdoor krijgen."

Lees hier het hele verhaal ...