Positivisme en de wetenschap van tirannie, ook bekend als technocratie

Er is niets erger dan de politisering van de wetenschap. Als er iets is dat 2020 ons heeft geleerd, is het dat we binnen dit basiskader leven.

Wetenschap is vandaag niets anders dan politiek.

Maar het gaat zelfs dat te boven. Dit is een raamwerk van experts in alle belangrijke intellectuele arena's, of het nu gaat om economie, psychologie, voeding of gezondheid. En ze zijn allemaal op de een of andere basis verbonden met de openbare veiligheid en de rol van de overheid bij het behalen van dat doel, zogenaamd voor de verbetering van ons allemaal.

Nu is het gebruik van wetenschap en de wetenschappelijke methode perfect toepasbaar bij het belichten van onderliggende fysische wetten van het universum. Maar het is een middel om een ​​doel te bereiken, niet een doel op zich.

En politiek is niets anders dan geobsedeerd door doelen in plaats van middelen.

Het probleem is echter dat positivisme, waarvan de wetenschappelijke methode de implementatie van genoemde filosofie is, heeft uiteindelijk een beperkte toepassing in de echte wereld.

Dit komt omdat het de verlichting van de waarheid afwijst door het gebruik van intellect en logica, en uitsluitend vertrouwt op ervaring.

Omdat positivisme kan geen hypothesen creëren, ze alleen testen. Het proces van het genereren van hypothesen staat bekend als a priori - het ontlenen van kennis uit hetgeen daarvoor is gekomen, waarvan sommige maar niet alle zijn afgeleid van de resultaten van positivistische methodologie, dwz experiment en ervaring.

A priori argumenten berusten op intellectuele strengheid en logica om hypothesen te produceren op basis van wat bekend is. Experimenteren, via positivisme, dwz de wetenschappelijke methode, wordt vervolgens gebruikt om deze hypothese te 'bewijzen' of 'weerleggen'.

Van theorie tot stelling

Om een ​​voorbeeld te geven. De Gibbs Free Energy-vergelijking is afgeleid van een a priori reeks postulaten gebouwd op de beproefde stellingen waaruit wiskunde werd afgeleid.

Kortom, we hebben wiskunde gebouwd met logica en reden, a priori, en mannen als Gibbs gebruikten die wiskundige hulpmiddelen om hun vergelijkingen af ​​te leiden die de manier waarop materie interageert, bepalen.

Waar positivisme komt binnen in het testen van Gibbs 'vergelijking om te zien of het inderdaad goed is voor onderzoek. En onder zeer specifieke randvoorwaarden wel.

Theorie? A priori. Oefenen en toepassen? Positivisme.

Dit onderscheid is echt het belangrijkste dat moet worden teruggebracht in ons politieke discours. Verdorie, ik zou graag willen dat het terugkomt in ons wetenschappelijk discours, cf de onzin over donkere materie, opwarming van de aarde enz.

Het probleem dat we vandaag hebben met het moderne liberalisme, vooral die in de wetenschappen, is deze verkeerde toepassing van positivisme voor onderwerpen waarvoor variabelen expliciet buiten de controle vallen.

Dit is de reden waarom oproepen om 'alle wetenschappers te geloven' en 'de wetenschap heeft gesproken' op zijn best misleidend zijn, zelfs als ze het fineer van de waarheid in zich dragen. Want als je een experiment opzet zonder de juiste controle, is geen van de conclusies die je daaruit trekt verdedigbaar.

Ze kunnen u zeker aanwijzen om verder te informeren, en dat is een onvoorwaardelijk goede zaak bij het zoeken naar waarheid. Maar het kan geen knuppel zijn waarmee die zoektocht naar waarheid eindigt simpelweg omdat iemand ook zijn intellectuele koekje heeft gekregen.

In de smerige wereld van de politiek kunnen haastig getrokken conclusies uit slecht gecontroleerde 'wetenschap' worden gebruikt om echt provocerende koppen te schrijven die de publieke opinie kunnen beïnvloeden.

Nogmaals, ik wijs u op beide theorieën over donkere materie en opwarming van de aarde.

Omdat we in een tijd van experts leven, is het gemakkelijk om dit te doen en zowel massahysterie te creëren als marginaal, zo niet geheel ongetrainde mensen te bewapenen met slechte argumenten over hoe ze beleid moeten maken.

Erger nog, we hebben ze nu op Twitter losgelaten om ervoor te zorgen dat er geen echt gesprek mogelijk is.

Productie Toestemming

Luister heel goed naar de meeste politieke argumenten die beginnen met 'de gegevens suggereren' of 'zeggen experts' en wat je waarschijnlijk zult horen is iemand die zich uit zijn lijf praat maar de feiten lijkt te hebben.

Omdat gebruiken positivisme in de sociale wetenschappen is gewoon ongepast. In de geneeskunde is het de grote grens en het is per definitie moeilijk om een ​​definitief antwoord te krijgen.

Als je eenmaal echte wetenschap hebt gedaan, zoals ik, en je bent geschopt door eenvoudige systemen zoals een galvanisch bad of een grondwatermonster, realiseer je je dat onze kennis van de subtiele chemie van de mens op zijn best hoogmoed is.

Dus een beleidsdiscussie onderbouwen met 'wat de wetenschap zegt' is niet alleen oneerlijk, het is ook gevaarlijk.

Omdat het in wezen allemaal een reus is beroep doen op autoriteit logische denkfout. Mijn argument is juist omdat Hij dat zei. De hele industrie van 'wetenschap als beleid' is niets meer dan dat.

En als je rekening houdt met de corrupte aard van de overheidsfinanciering van de wetenschap door winnaars en verliezers te kiezen voor subsidiegeld, dan moet je je echt afvragen wat je denkt te weten over zo ongeveer alles wat je ooit is verteld.

Nu ben ik hier niet reductionistisch door te zeggen dat we 'wetenschap' niet moeten gebruiken, hoe misleidend we het beleid ook informeren.

In tegendeel. Ik accepteer dat de politiek toch te maken heeft met tijdsdruk, zeker in een veranderlijke situatie als een pandemie. Maar tegelijkertijd moeten we ons bewust zijn van de beperkingen ervan en het alleen gebruiken om fundamentele mensenrechtenprincipes te ondersteunen.

Omgekeerd betekent dat dat we ze expliciet niet gebruiken als excuus om mensenrechten met voeten te treden uit angst, onwetendheid of een ouderwetse kans.

Politiek is waar filosofie en wetenschap elkaar ontmoeten en soms exploderen.

Al meer dan 100 jaar hebben progressieven en 'linksen' van verschillende strepen een beroep gedaan op de wetenschap om een ​​betere samenleving tot stand te brengen door de verkeerde toepassing van de wetenschappelijke methode om hun argumenten op te bouwen.

Ze hebben dit nagestreefd met uitsluiting van alle andere overwegingen om de wereld te 'bewijzen' dat de gemeenschap als geheel altijd beter wordt door de onderdrukking van het individu door middel van gedeelde beleidsdoelen en slecht gedefinieerde / steeds verder uitbreidende definities van mensenrechten.

En omdat ze ideologisch en niet intellectueel worden gedreven, negeren ze alle mislukkingen van het beleid dat is aangenomen in naam van hun gestelde doelen.

Lees hier het hele verhaal ...