"Polycrisis Of Doom": de moeder van alle oorlogen van Technocracy om de wereld te veroveren

VERHAAL IN EEN OOGOPSLAG

De tweede grafiek hieronder toont de complexiteit die werd veroorzaakt door het conflict tussen Rusland en Oekraïne op 24 februari 2022. Zoals opgemerkt door Tooze:³

“Wat ooit een relatief leesbare kaart was, is een verwarde puinhoop geworden … De oorlog heeft de impact die het heeft gehad omdat het de bestaande spanningen heeft verergerd. De voedselprijzen stegen al in 2021 en lokten waarschuwingen uit voor een komende crisis.

De energiemarkten stonden ruim voor het uitbreken van de oorlog onder druk. Nu zijn beide stressoren aan elkaar geknoopt met de oorlog. Ik heb in het rood gemarkeerd wat naar voren komt als een reeks macroscopische risico's, die allemaal in de komende 6-18 maanden tot een hoogtepunt kunnen komen."

Veel crises slaan allemaal tegelijk toe

Zoals Tooze opmerkte, staan ​​we nu voor een reeks belangrijke uitdagingen, en a) ze raken ons allemaal tegelijk, en b) verschillende ervan versterken en verergeren elkaar. Ook opmerkelijk is het feit dat er grote onzekerheid is verbonden aan sommige van hen.

Wat is het pandemische potentieel van nieuwe COVID-varianten? Zal het conflict tussen Rusland en Oekraïne escaleren tot een nucleaire oorlog? Er is echt geen manier om met enige nauwkeurigheid te voorspellen hoe die scenario's zullen uitpakken. Aan de andere kant compenseren of verbeteren sommige van deze krachten andere, maar nogmaals, het is moeilijk te voorspellen hoe waarschijnlijk het is dat ze zich voordoen.

In de volgende grafiek vat Tooze de belangrijkste crisispunten en hun waarschijnlijke invloed op elkaar samen. Merk op dat hij naar deze interacties verwijst als "volledig voorlopig en zeer discutabel."

Sommige van zijn lezers wijzen inderdaad op verschillende aanvullende invloeden die aan de mix kunnen worden toegevoegd, zoals de bewapening van de Amerikaanse dollar, het deplatformeren van Rusland van het SWIFT-systeem, de bemoeienis van de VS met het Rusland-Oekraïne-conflict, de druk om uit te breiden NAVO, waardoor gezondheidsinstanties het economisch beleid kunnen dicteren en nog veel meer.

Toch kan Tooze's analyse - hoe onvolledig deze ook is - nuttig zijn voor diegenen die willen nadenken over de mogelijke gevolgen van wereldwijde interacties waarmee we de komende zes tot achttien maanden te maken kunnen krijgen.

Voorspellingen voor 2023-2024

Zoals uitgelegd door Tooze, is 'polycrisis' niet alleen de aanwezigheid van meerdere crises tegelijk. Het is eerder "een situatie ... waarin het geheel nog gevaarlijker is dan de som der delen."⁴

De reden waarom het geheel gevaarlijker wordt dan welke combinatie van crises dan ook bij elkaar, is de manier waarop ze elkaar op een symbiotische manier escaleren, versterken en verergeren. En als Tooze gelijk heeft, kunnen we ons ergens in de komende zes tot 18 maanden midden in deze polycrisis bevinden, of 2023 in 2024. Tooze legt uit:⁵

“Wat deze matrix ons helpt te doen, is het onderscheiden van soorten risico's op basis van de mate en het type van hun onderlinge verbondenheid. Het risico van nucleaire escalatie valt op doordat het niet significant wordt beïnvloed door een van de andere risico's.

Het zal worden beslist door de logica van de oorlog en de besluitvorming in Moskou en Washington. Een voedselcrisis maakt een nucleaire escalatie niet meer of minder waarschijnlijk. Aan de andere kant zou een nucleaire escalatie op zijn zachtst gezegd een aantal van de andere risico's dramatisch doen escaleren.

Aanhoudende inflatie zal waarschijnlijk de drijvende kracht zijn achter verschillende andere risico's, maar die risico's (COVID, recessie, EZ-schuldencrisis) zullen waarschijnlijk het inflatierisico de-escaleren.

Ik zou niet zeggen dat dit een voorspelling is, maar het geeft me wel een neiging om te denken dat inflatie van voorbijgaande aard zal zijn. De meeste van de grote schokken die we mogen verwachten, hebben de neiging deflatoire gevolgen te hebben.

Omgekeerd lijkt een recessie steeds waarschijnlijker, deels omdat het effect van de meeste slechte schokken die we mogen verwachten – van COVID, stijgende inflatie of een fiscale impasse in het Congres – in die richting wijzen.

De voor de hand liggende volgende stap is de vraag of de feedbackloops in de matrix positief of negatief zijn. Een recessie maakt bijvoorbeeld een staatsschuldencrisis in de eurozone waarschijnlijker, wat op zijn beurt een ernstige deflatoire druk in heel Europa zou ontketenen.

Omgekeerd lijkt inflatie juist zelf kalmerend. De effecten die het teweegbrengt, zijn eerder bedoeld om de inflatie te dempen dan om een ​​versnelling te voeden. Tenminste zoals ik de matrix hier heb gespecificeerd.

Een wereldwijde hongercrisis lijkt alarmerend waarschijnlijk, deels omdat alle andere grote risico's dat probleem zullen verergeren. Een hongercrisis zal echter grotendeels arme en machteloze mensen in lage-inkomenslanden treffen, dus het is onwaarschijnlijk dat feedback een van de andere grote crises zal verergeren.

Het is een effect van krachten die elders opereren, in plaats van zelf een aanjager van escalatie. In zoverre wordt de matrix een manier om de machtshiërarchie van ongelijke en gecombineerde ontwikkeling in kaart te brengen. Sommige mensen krijgen schokken. Anderen schotelen ze voor.”

Vooruitzichten op korte termijn voor de Amerikaanse economie

In een Substack-artikel van 1 juli 2022,⁶ Tooze duikt dieper in de vooruitzichten voor de Verenigde Staten op kortere termijn. De Federal Reserve verstrakt nu haar monetair beleid "steviger dan ooit sinds het begin van de jaren tachtig", terwijl de inflatie tegelijkertijd "koppig hoog" blijft.

De vraag die iedereen bezighoudt is: zitten we in een recessie en kan het verergeren tot een depressie? Recessie is wanneer een land gedurende twee opeenvolgende kwartalen een daling van het bruto binnenlands product (bbp) ervaart, terwijl een depressie wordt gekenmerkt door meer langdurige afname van de economische activiteit.

Volgens het National Bureau of Economic Research bevond de VS zich in februari 2020 officieel in een recessie.^7,8 Toen de economie in 5.7 met 2021% groeide, werd een herstel aangekondigd,⁹ maar daarna daalde het BBP opnieuw, eerst met 1.6% op jaarbasis in het eerste kwartaal van 2022, gevolgd door een negatieve 2.1% in het tweede kwartaal,¹⁰ waardoor de VS technisch gezien opnieuw in een recessiegebied terechtkwam.

Tooze merkt op dat een meerderheid van de economen optimistisch is en slechts een milde en tijdelijke recessie voorspelt die in 2023 zal toeslaan, maar realtime bewijs ziet er niet goed uit. Vanaf begin juli 2022 nemen de consumentenbestedingen, binnenlandse investeringen, hypotheekaanvragen, productie en de cyclische vrachtladingen van de Amerikaanse spoorwegen allemaal af, terwijl de inflatie en de rente stijgen.^11,12

Ook het consumentenvertrouwen, een indicatie van het vertrouwen van mensen in de economie en hun bereidheid om geld uit te geven, daalt in recordtempo.¹³ Tooze eindigt zijn recensie met de vermelding:

“Al met al zou je kunnen zeggen dat dit een somber vooruitzicht is. En er zijn mensen die steeds sceptischer worden over de mogelijkheid van een zachte landing. Maar het is zeker veel te vroeg om te zeggen.

Als het doel van het spel is om de inflatie te beheersen door een vertraging te bewerkstelligen, dan is het bewijs dat we tot nu toe zien precies waar je naar op zoek bent. Wat nog moet blijken, is hoe de verschillende recessiekrachten op elkaar inwerken en of ze tot echt zwaar weer leiden.”

Twee strategieën om uw veerkracht te versterken

Hoewel we misschien niet nauwkeurig kunnen voorspellen hoe erg de situatie zal worden, lijkt het verstandig om te zeggen dat we allemaal moeilijke tijden doormaken. Een factor die Tooze in geen van zijn analyses meeneemt, is het inmiddels duidelijk geworden feit dat sommige van deze crises met opzet worden gefabriceerd, met als doel het opbreken en ontmantelen van huidige systemen om de introductie van geheel nieuwe systemen te rechtvaardigen.

Het financiële systeem en het voedselsysteem zijn twee belangrijke voorbeelden waar opzettelijke deconstructie lijkt plaats te vinden. Kortom, wat de technocratische elitisten die zichzelf als heersers van de wereld beschouwen, willen beweren, is dat omdat de systemen niet langer werken, ze "beter moeten worden teruggebouwd".

De nieuwe systemen zullen echter op geen enkele manier, vorm of vorm de bevolking als geheel ten goede komen. Dit geldt wereldwijd, niet alleen in de Verenigde Staten. Deze nieuwe systemen, afgebakend onder de vlag van The Great Reset, zijn slave-systemen die, wanneer ze in een netwerk worden gekoppeld, een virtuele digitale gevangenis zullen vormen.

Elke persoon op de planeet zal onder hun collectieve duim staan, aangezien de technocraten alles zullen bezitten, terwijl de rest van de mensheid middelen zoals voedsel en energie zal krijgen op basis van gehoorzaamheidscriteria.

Het goede nieuws is dat steeds meer mensen zich bewust worden van wat deze “deep state”-kliek van plan is, en dat is nog een wildcard die de zaken kan veranderen en, hopelijk, de impact van sommige van deze crises kan verminderen. Twee strategieën die de individuele en lokale veerkracht tegen de stress waarmee we worden geconfronteerd kunnen versterken, zijn het creëren van lokale voedselsystemen¹⁴ en het versterken van buurt- en gemeenschapsverbindingen.

Door een sterk lokaal voedselsysteem op te bouwen, vermindert u voedselonzekerheid en door een gemeenschapsnetwerk van specialisten op te bouwen, vermindert u de effecten van een afbrokkelend financieel systeem, omdat u eenvoudig goederen en diensten kunt ruilen.

Sociale cohesie biedt ook veel psychologische voordelen.¹⁵ Lokale voedselsystemen en gemeenschapsnetwerken verminderen beide ook de afhankelijkheid van individuen van overheidshand-outs, en bij uitbreiding is het minder waarschijnlijk dat ze gedwongen worden tot deze nieuwe Great Reset slave-systemen.

Hoe bouw je een lokaal voedselsysteem?

Zoals uitgelegd door Brian Williams, een voormalige lokale voedselplanner in Columbus, Ohio, in een StrongTown-artikel uit 2017,¹⁶ het bouwen van een sterk lokaal voedselsysteem gaat verder dan gemeenschappelijke tuinen, boerenmarkten en door de gemeenschap gesteunde landbouwaandelen (CSA).

Hoewel dit waardevolle toegangspoorten zijn, gaan ze niet ver genoeg. Hij geeft verschillende uitstekende suggesties voor diegenen die een lokale voedselbeweging in hun eigen woonplaats willen leiden, waaronder de volgende. Williams heeft verschillende andere suggesties, die je in zijn artikel kunt lezen, maar dit zijn enkele van de belangrijkste:¹⁷

Bronnen en referenties